Dlaczego niebezpieczeństwo dla Indii i Pakistanu nie minęło pomimo zawieszenia broni

Indie i Pakistan najwyraźniej znów odniosły się od otchłani. Ale znów było tak wiele w chaotycznej czterech dniach konfrontacji wśród uzbrojonych wrogów broni nuklearnej, a tak wiele podstawowych akceleratorów pozostaje niestabilnych, że niewiele jest sugerowania, że ​​rozejm reprezentuje powrót do poprzednich wzorców powściągliwości.

Nowa generacja technologii wojskowych podsyciła oszałamiającą wspinaczkę powietrzną. Scenariusz przygotowywały scenariusz fale powietrza anty -powietrznego i zapisane z nowoczesną bronią. Wkrótce uzbrojone drony po raz pierwszy spotkały się wzdłuż starej linii kontrolnej w Caxemira – setki z nich na niebie, sondując obronę każdego narodu i atakując bez ryzyka dla żadnego pilota.

Następnie pociski i drony zaczęły przekraczać obszary graniczne i głęboko wchodzić na terytoria Indii i Pakistanu, bezpośrednio docierając do powietrza i obrony, generując poważne zagrożenia i najwyższy poziom alarm wojskowych.

Tylko wtedy międzynarodowa dyplomacja-kluczowy czynnik w poprzednich wycofaniach między Indiami a Pakistanem, który został poważnie zaangażowany, w ostatniej chwili przed katastrofą. W nowym globalnym rozdziale zdefiniowanym przez niebezpieczne konflikty, rozproszonych przywódców i poczucie międzynarodowej odpowiedzialności za wycofanie się za pokój, sieć bezpieczeństwa nigdy nie wydawała się tak cienka.

„Historycznie powracając, wiele konfliktów między Indiami a Pakistanem zostało przerwanych z powodu interwencji zewnętrznej” – powiedział Srinath Raghavan, historyk wojskowy i analityk strategiczny.

Pan Raghavan zauważył, że żaden z krajów nie ma znaczących wojskowych podstaw przemysłowych, a potrzeba zależności od sprzedaży broni zewnętrznej oznacza, że ​​presja zewnętrzna może mieć efekt. Jednak tym razem pozycje po obu stronach wydawały się bardziej ekstremalne, a w szczególności Indie wydawały się chcieć sprawdzić, czy może osiągnąć inny wynik niż poprzednie konflikty.

„Myślę, że rząd Indii jest silniejsza determinacja, aby upewnić się, że Pakistani nie czują, że mogą po prostu uciec lub zemścić się” – powiedział. „To, co zdecydowanie jest częścią wspinaczki. Obie strony wydają się czuć, że nie mogą pozwolić temu zakończyć się drugą stroną, która w jakiś sposób ma przewagę”.

Realia polityczne w Indiach i Pakistanie – każdy zdominowany przez zakorzeniony nacjonalizm religijny – pozostaje niezmieniony po walce. A to może być prawdopodobnie najpotężniejszym wzmocnieniem dla rodzaju konfrontacji, która może znów wymknąć się spod kontroli.

Pakistan jest zdominowany przez stabilność wojskową, która stłumiła instytucje cywilne i jest kierowany przez hardline generał, który jest produktem dziesięcioleci wysiłków na islamizację sił zbrojnych. A triumfalizm hinduskiego nacjonalizmu, który przeformułuje świecką demokrację Indii jako państwo otwarcie hindualne, zwiększył nieelastyczny podejście do Pakistanu.

W niedzielę nadal nie było dowodów na to, że Pakistan lub Indie mogły naprawić swoje stosunki dyplomatyczne, które były już zimne jeszcze przed wspinaczką wojskową lub złagodzić obywateli wiz. I Indie nie wydawały się zacofać od oświadczenia, że ​​nie wypełni traktatu o rzekach między dwoma krajami – kluczowym czynnikiem dla Pakistanu, który stwierdził, że wszelkie wysiłki w celu zablokowania przepływów wody będą postrzegane jako akt wojny.

Iskrą ostatniej walki był atak terrorystyczny po indyjskiej stronie Caxemira, który zabił 26 cywilów 22 kwietnia. Indie oskarżyły Pakistan o wspieranie napastników. Pakistan zaprzeczył jakiegokolwiek zaangażowania.

Kryzys zakończył sześcioletni okres, w którym indyjski rząd premiera Narendra Modi przyjął podejście na dwie fronty do Pakistanu: próba odizolowania sąsiada przy minimalnym kontakcie i zwiększenie bezpieczeństwa w domu, szczególnie poprzez intensywną militaryzację po indyjskiej stronie Caxemira.

Ustanowienie rozłożonego standardu działań wojskowych w odpowiedzi na ataki terrorystyczne w 2016 i 2019 r., Indie zajęły się maksymalną pozycją reakcji. Po ataku z zeszłego miesiąca presja polityczna, aby zapewnić potężną reakcję wojskową, była natychmiastowa.

Ale opcje armii indyjskiej nie były łatwe. Publicznie zajmował się ostatnią bezpośrednią konfrontacją z Pakistanem w 2019 r., Kiedy upadł helikopter transportowy, a kiedy siły pakistańskie obaliły indyjski samolot myśliwski z epoki radzieckiej i schwytały ich pilota.

Od tego czasu wysiłki pana Modiego, aby zmodernizować swoją armię, inwestując miliardy dolarów, zostały utrudnione przez ograniczenia podaży spowodowane wojną rosyjską na Ukrainie. Indie zostały również zestresowane z czterech latach konfrontacji na granicy Himalajów z Chinami, gdzie dziesiątki tysięcy żołnierzy pozostały w drodze do kilku miesięcy temu.

Kiedy nadszedł czas, aby wykorzystać siłę przeciwko Pakistanowi w zeszłym tygodniu, Indie chciały zostawić zagubiony prestiż i trudności. Starała się również pokazać nowe, bardziej muskularne podejście na scenie światowej, zdolna do wywierania swojej rosnącej władzy gospodarczej i dyplomatycznej, ale także siły wojskowej.

Zachodni dyplomaci, byli urzędnicy i analitycy, którzy badali dynamikę między Indiami a Pakistanem, powiedzieli, że Indie wyszły z tego ostatniego konfliktu, wydawało się asertywne i agresywne, i być może ustalili nowy poziom dysgulacji z Pakistanem.

Powiedzieli jednak, że sposób, w jaki walka nie sugerowała poprawy poziomu operacyjnego lub strategicznego.

W pierwszej rundzie strajków lotniczych w środę Indie osiągnęły cele głębiej na terytorium wroga niż przez dziesięciolecia i, zgodnie z doniesieniami, dotarły do ​​lokalizacji wystarczająco blisko obiektów związanych z grupami terrorystycznymi, aby odnieść zwycięstwo.

Każdego dnia, które nastąpiły następujące, były wypełnione oświadczeniami zarówno Indii, jak i Pakistanu, sugerujące, że osiągnęli to, czego chcieli i byli gotowi do powstrzymania. Ale każdej nocy naznaczono przemocą i wspinaczką. Uratowany przed bardziej tradycyjną artylerią wzdłuż granicy nadal się nasilił, co spowodowało najwyższą utratę życia. A ataki dronów i powietrza stały się odważniejsze i odważniejsze, dopóki nie były celowe niektóre z najbardziej wrażliwych miejsc wojskowych i strategicznych każdego kraju.

To, co w końcu wydawało się wywoływać intensywną presję dyplomatyczną Stanów Zjednoczonych, z wyraźną pomocą w krainie Saudyjczyków i innych stanach Zatoki Perskiej, było nie tylko, że cele zbliżały się do wrażliwych miejsc – ale także to, co może oznaczać następny krok w szybkiej drabinie wspinaczkowej do dwóch zaniepokojonych mocy nuklearnych.

Tuż przed ogłoszeniem zawieszenia broni w sobotę wieczorem władze indyjskie zasygnalizowały już, że każdy nowy atak terrorystyczny na interesy Indii zostanie odpowiedzony podobnym poziomem siły.

„Opuszczamy przyszłą historię Indii, aby zapytać, które korzyści polityczne-strategiczne zostały uzyskane”-powiedział generał Ved Prakash Malik, były szef armii indyjskiej.

C.2025 The New York Times Company