Dlaczego mieszkańcy Kłajpedy są inni?

Moja babcia opowiadała mi, jak przyjechała tu w 1927 roku i jakim szokiem było dla niej zobaczenie zupełnie innej kultury i architektury. „Pracowała w fabryce w Łabędach do 1939 r., wojnę spędziła w Gargždai i okolicach, wróciła do Kłajpedy w 1945 r., a następnie rozpoczęła pracę w fabryce celulozy i papieru, pracowała do emerytury i mieszkała w jednym z tych małych domków z małymi butelkami zbudowanymi przez rząd litewski w latach 1928-1938.Do dziś stoją w pobliżu ulic Grigeo, Birutės, Bijūnų, Jurginai, Rūta. Kłajpeda zawsze była inna, nawet czasy sowieckie jej nie zepsuły, inna nie tylko w architekturze, ale przede wszystkim w duchu, w duchu luterańskim. I jeśli kościół św. Jana naprawdę zostanie odrestaurowany, ludzie, którym droga jest przeszłość (i przyszłość!) Kłajpedy, złożą ofiary! Jestem emerytem i będę dawał datki, podobnie jak moi drodzy przyjaciele z dzieciństwa i młodości, którzy jeszcze żyją. Szkoda, że we władzach miasta nie ma wielu ludzi, którym zależy na starej Kłajpedzie, dobrze opisanej przez Arvydasa Juozaicisa.