Dlaczego Europa będzie miała problemy z zakupem większej ilości amerykańskiego gazu

Artykuł pierwotnie w „Financial Timesie”.

Donald Trump zagroził Unii Europejskiej wojną handlową, jeśli ta nie kupi więcej amerykańskiej ropy i gazu. Choć Bruksela wskazała, że ​​jest otwarta na ten pomysł, nie ma możliwości zakupu, a kraje europejskie importują z Rosji rekordowe ilości tańszego skroplonego gazu ziemnego.

Po poniedziałkowej inauguracji nowego amerykańskiego prezydenta nad stosunkami transatlantyckimi wisi pytanie, czy Europa może działać jednomyślnie i kupować więcej amerykańskiego paliwa. „Duże zakupy naszej ropy i gazu. Albo TARYFY!!!” – powiedział Trump w zeszłym miesiącu w mediach społecznościowych.

Unia ma trudności z pozbyciem się rosyjskich paliw

Wkrótce po swojej reelekcji przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen poparła pomysł: „Dlaczego nie zastąpić rosyjskiego gazu amerykańskim skroplonym gazem ziemnym?” Jednak organ wykonawczy UE nie jest konsumentem gazu i nie może zrobić nic innego, jak tylko dać temu sygnał prezydenta USA, że europejskie firmy są zainteresowane amerykańskim gazem skroplonym, twierdzą urzędnicy i analitycy.

Unia zobowiązała się do zakupu większej ilości skroplonego gazu ziemnego od Stanów Zjednoczonych w 2022 r. Urzędnicy twierdzą jednak, że nie planują w najbliższej przyszłości aktualizować tej obietnicy. „Jakie warunki musimy stworzyć, aby tak się stało? Nie będziemy wszystkiego ponownie oceniać 21 stycznia” – powiedział jeden z urzędników UE.

Podstawowym problemem jest niezdolność Unii do pozbycia się tańszych rosyjskich paliw kopalnych. W ubiegłym roku unijne firmy sprowadziły z Rosji rekordową ilość skroplonego gazu ziemnego. „Ten gaz powinien pochodzić ze Stanów Zjednoczonych” – powiedział Mike Sommers, dyrektor wykonawczy American Petroleum Institute, największej amerykańskiej grupy lobbystów naftowo-gazowych.

UE obawia się odcięcia dostaw po stopniowym odcinaniu przez Moskwę rurociągów do Europy, dlatego nie próbowała zakazać dostaw gazu skroplonego, jak to miało miejsce w przypadku rosyjskiego węgla, ani nie ustaliła górnego pułapu cenowego na rosyjski gaz skroplony transportowany tankowcami, jak to miało miejsce w przypadku Rosji olej.

Słowacja byłaby temu przeciwna

Zamiast tego UE wyznaczyła orientacyjny cel polegający na całkowitym pozbyciu się wszystkich rosyjskich paliw kopalnych do 2027 r. i pozwoliła rządom na zakazanie rosyjskim eksporterom korzystania z unijnej infrastruktury gazowej. Niektórzy ministrowie skarżyli się, że to nie wystarczy, aby zmusić firmy do zerwania istniejących umów.

Zdaniem dyplomatów biorących udział w negocjacjach nowa runda sankcji mogłaby objąć skroplony gaz ziemny, ale wymagałoby to jednomyślnej zgody wszystkich 27 państw członkowskich, przy czym prawdopodobny sprzeciw będą miały Węgry i Słowacja.

Administracja prezydenta Joe Bidena dodała w styczniu dwie mniejsze rosyjskie instalacje skroplonego gazu ziemnego do amerykańskiej listy sankcyjnej, ale odmówiła włączenia Jamalu, głównego terminalu dostaw dla Europy i innych części świata.

Jednym z „bardzo logicznych” kroków byłoby nałożenie przez administrację Donalda Trumpa zaostrzonych sankcji na Jamala w związku z tym, że nowy prezydent stara się nalegać na większy eksport amerykańskiego skroplonego gazu ziemnego do Europy, stwierdziła analityk Centrum Globalnej Polityki Energetycznej Tatiana Mitrová.

Kwestia ceny jest decydująca

Przemysł amerykański uważa, że ​​ma więcej niż wystarczającą ilość wolnych mocy produkcyjnych, aby zastąpić rosyjski gaz skroplony w europejskim miksie energetycznym. Według S&P Global Commodity Insights zakontraktowano już dla Europy łącznie 10,3 mln ton skroplonego gazu ziemnego z budowanych zakładów w USA.

Do odbiorców, także z Europy, dostępnych jest także kolejne 9,5 mln ton. Ilości te przekraczają 17 milionów ton rosyjskiego skroplonego gazu ziemnego, który UE zaimportowała w zeszłym roku i „będą oddane do użytku w 2029 r. lub znacznie wcześniej” – podała S&P.

Jednym z pierwszych kroków na stanowisku Trumpa będzie zapowiedź zniesienia narzuconych przez poprzednią administrację zamrożeń nowych zdolności eksportowych skroplonego gazu ziemnego. UE ma także możliwość importowania większej ilości w terminalach regazyfikacyjnych, które przetwarzają transportowane paliwo skroplone z powrotem na gaz.

Głównym problemem jest jednak wrażliwość na cenę. Oprócz uspokojenia Trumpa UE stara się chronić swój przemysł i obniżać wysokie ceny energii, zwłaszcza w Niemczech, które są największą gospodarką Europy.

Ceny gazu w UE są mniej więcej ponad trzykrotnie wyższe niż w Stanach Zjednoczonych i uparcie utrzymują się ponad dwukrotnie wyższe niż przed inwazją Moskwy na Ukrainę w 2022 r. „Kwestia cen jest delikatna i decydująca” – stwierdził jeden z wyższych urzędników UE urzędnik.

Nowa fala dostaw

Anatol Fejgin, dyrektor handlowy Cheniere Energy, eksportera gazu skroplonego z Houston, powiedział Financial Times, że przepływ LNG z USA do Europy będzie podyktowany decyzjami biznesowymi i sygnałami cenowymi, a nie regulacjami rządowymi.

„Stany Zjednoczone Ameryki bardzo różnią się od Kataru i innych części świata. Nie ma tu żadnych bezpośrednich transakcji między rządami” – powiedział. Fejin zasugerował, że jednym ze sposobów zaangażowania Brukseli lub rządów państw członkowskich UE jest utworzenie strategicznych rezerw skroplonego gazu ziemnego, które mogłyby obejmować dostawy ze Stanów Zjednoczonych.

Według prognoz Międzynarodowej Agencji Energetycznej zapotrzebowanie na gaz ziemny w UE spadnie aż o 25 procent do 2030 r. w porównaniu z poziomem z 2023 r., przy czym według prognoz Międzynarodowej Agencji Energetycznej kraje takie jak Katar i Kanada również zaczną produkować więcej.

„Jesteśmy na początku nowej fali dostaw LNG” – powiedział Michael Stoppard, szef globalnej strategii gazowej w S&P Global Commodity Insights. „Z każdym rokiem Europie coraz łatwiej będzie znaleźć alternatywę dla rosyjskiego gazu skroplonego, zwłaszcza od 2026 roku”.