Dlaczego dzieci nie słyszą swoich rodziców

Dlaczego dzieci nie słuchają rodziców

Rodzicom często trudno jest dotrzeć do dziecka i muszą powtarzać to samo kilka razy. Jednak nawet większa wytrwałość nie gwarantuje sukcesu. Może się wydawać, że dziecko po prostu nas nie słyszy. Dlaczego tak się dzieje? Powody mogą być różne.

Mówisz różnymi językami

Pierwszą rzeczą, którą należy zrozumieć, jest to, że mózg dziecka rozwija się stopniowo do 25 roku życia, a rodzice mają tendencję do zapominania o tym. Dlatego pierwszą rzeczą do zrobienia jest nauczenie się mówienia na poziomie złożoności, na którym dziecko myśli.

Konieczne jest używanie słów i pojęć, które są znane i zrozumiałe dla dziecka. Używanie abstrakcyjnych pojęć, takich jak odpowiedzialność i sprawiedliwość, nie jest odpowiednie dla siedmioletniego dziecka, które ich nie zrozumie.

Dzieci, ze wszystkimi swoimi pragnieniami, nie są małymi dorosłymi, są istotami ludzkimi na etapie rozwoju. Dlatego komunikując się z dzieckiem, wyobraź sobie, że rozmawiasz z kimś, kto nie mówi w twoim języku.

Brak kontaktu wzrokowego

Dzieci mają tendencję do zamykania oczu. A im młodsze dziecko, tym częściej jest rozproszone i ma trudności z koncentracją. Dlatego bardzo często dzieci po prostu nie słyszą dorosłych, gdy są zaangażowane w grę.

Jeśli dziecko Cię nie słyszy, nawiąż z nim kontakt wzrokowy, zanim zaczniesz krzyczeć lub przeklinać. Podejdź do dziecka, weź je za rękę i powtórz swoją prośbę.

Dużo słów – instrukcje

Kiedy rodzic mówi do dziecka: „Szybko, odłóż torbę, ubierz się i chodźmy”, mówi, że dziecko musi wykonać cały łańcuch czynności. Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko Cię usłyszało, wystarczy jedna prośba, aby towarzyszyły mu inne.

Wyrzuty z przeszłości

Bardzo często rodzice mówią do swoich dzieci w ten sposób: „Ile razy mogę ci powtarzać, żebyś nie skakał ze zjeżdżalni. Zapomniałeś już, kiedy ostatnio uderzyłeś się w czoło i płakałeś? Ile razy mówiono ci, że nie możesz tego zrobić, że spadniesz?”.

Po pierwsze, dziecko słyszące taki potok słów raczej nie zrozumie, co się do niego mówi. Po drugie, dzieci żyją tu i teraz i nie pamiętają przeszłości, gdy coś je pasjonuje. Dlatego nie ma potrzeby używania wielu słów. Zamiast tego wystarczy powiedzieć: „Nie skacz z kolejki górskiej, bo możesz spaść”.

Niejasne, nieodpowiednie pytania

Bardzo często, zamiast prosić dziecko bezpośrednio o coś, rodzice zadają pytania, które powinny dać dziecku wyobrażenie o tym, czego chce. Na przykład: „Czy lubisz chodzić z brudnymi rękami?”. Dorośli rozumieją, co oznaczają takie wskazówki, ale dzieci nie zawsze. Zamiast tego wystarczy poprosić go o umycie rąk.

Powtarzanie tego samego

Bardzo często dzieci nie zwracają uwagi na swoich rodziców, ponieważ ciągle proszą i mówią im, aby coś zrobiły, ale nie posuwają się dalej. Jedyne, co robią rodzice, to powtarzają to po raz setny lub dwusetny. A jeśli sankcje i kary nie idą w parze z nieprzestrzeganiem zasad, rozmowy stają się tłem, które można zignorować.

Dlatego, jeśli chcesz, aby dziecko cię usłyszało, poproś je nie więcej niż trzy razy. Jeśli nie odpowie, zastosuj sankcje i kary za brak uwagi.

Oczywiście wszystko musi być z umiarem, aby częste próby kontrolowania zachowania dziecka nie prowadziły do oporu. Dlatego należy wymagać od dziecka czegoś naprawdę ważnego i jednoznacznie się z tego wywiązywać.

Stałe zakazy

Jeśli dziecko słyszy w kółko te same rzeczy od swoich rodziców – nie rób tego, nie idź tam, nie dotykaj tego, pij szybciej, itd – po prostu przestaje je rozumieć. Dziecko, któremu zabroniono wszystkiego, przestaje rozumieć powagę zakazów.

Więc w tym przypadku, aby upewnić się, że dziecko cię słyszy, zmniejsz liczbę zakazów, zostaw te naprawdę pryncypialne i ważne. I nie powtarzaj ich często.

Nawoływanie

Często, jeśli dziecko nie jest posłuszne rodzicom, zaczynają oni krzyczeć. Jednak ten sposób dotarcia do dziecka ma wiele wad. Po pierwsze, dziecko może spełnić twoją prośbę, ale jest mało prawdopodobne, że zrozumie, co zrobiło i dlaczego – z każdą kolejną prośbą będziesz musiał krzyczeć coraz głośniej.

Innym problemem jest to, że dziecko zaczyna słuchać dopiero wtedy, gdy się na nie krzyczy. Jeśli rodzic powie coś spokojnie, dziecko nie zwróci na to uwagi. Po trzecie, dajesz dziecku przykład, że powinno komunikować się wyłącznie za pomocą krzyku.

Źródło: tsn.ua