Dla pięknej jesieni – krzewy z pięknym jesiennym motywem

Chłodne poranki już powoli przywodzą na myśl rześkie jesienne dni, a liście drzew zaczynają nabierać kolorów. Nadal można cieszyć się ostatnimi kwiatami, ale jaskrawo ubarwione drzewa stopniowo przejmują kontrolę. To również dobry czas na ich sadzenie.

Słodki zapach bułeczek

Nie tylko kolor, ale i zapach przyciąga wzrok oczar wirginijski. Jest całkiem prawdopodobne, że podczas spaceru po parku poczujesz jego zapach, zanim go zobaczysz. Świeżo opadłe liście wydzielają intensywny aromat. Jego jesienny zapach jest naprawdę magiczny, najczęściej opisywany jako zapach waty cukrowej lub świeżo upieczonych bułeczek, i zaskoczy Cię w miejscach, w których mógłbyś przejść niezauważony latem.

Najczęściej można spotkać oczar wirginijski w postaci gęsto rozgałęzionego lub zwisającego drzewa. Można jednak znaleźć również okazy krzewiaste nadające się do ogrodów. Oprócz swojego zapachu, mogą rozjaśnić ogród jesienią dzięki palecie kolorów od różowego do żółtego i pomarańczowego do bordowo-czerwonego.

Niektóre odmiany będą również przyciągać uwagę kolorowymi liśćmi wiosną, gdy tylko się pojawią, np. Ruby o liściach brązowawych na początku sezonu wegetacyjnego, z jaskrawoczerwonym do ciemnoczerwonego odcieniem jesienią. Odmiana ta Rotfuchs ma ciemnoczerwone do ciemnofioletowych liście na początku sezonu, zmieniające kolor na pomarańczowo-brązowy jesienią.

Są bardzo podobne do nagietków zmarliky. Mają bardzo ładne, uderzająco sercowate liście, które, podobnie jak liście nagietków, są pełne jesiennych kolorów. Wartością dodaną są efektowne wiosenne kwiaty, które wyrastają bezpośrednio z nagich, pozbawionych liści gałęzi. Kolor kwiatów waha się od odcieni różu i fioletu do bieli, w zależności od odmiany. Dobrze rosną na przepuszczalnych, lekko wilgotnych glebach z dużą ilością składników odżywczych.

Jesienne kwiaty

Jeśli chodzi o nietypowy czas kwitnienia, jest to interesujący wybór na każdą niewymagającą glebę heptacodium jasmineflower. Kwitnie późno w sezonie, późnym latem/jesienią, z małymi białymi kwiatami ułożonymi w bogate wiechy. Uderzający, ale delikatny zapach rozprzestrzenia się wokół krzewu. Późne kwiaty są cennym źródłem nektaru dla owadów i przyciągają pszczoły i motyle.

Po kwitnieniu różowawo-czerwone przylistki nadal pozostają na roślinie, sprawiając wrażenie, jakby heptacodium ponownie kwitło. Liście tego krzewu przebarwiają się na żółto, a cechą charakterystyczną jest również łuszcząca się smugami kora na ciekawie ukształtowanych gałęziach po upadku.

Niezwykły czas kwitnienia i uderzający jesienny kolor to warunki, które spełniają fiołki. Musimy jednak być bardziej ostrożni, jeśli chodzi o wymagania gruntowe i wybór odpowiedniego siedliska.

W szczególności winorośl potrzebuje dobrze przepuszczalnej gleby o wysokiej zawartości próchnicy. Ponadto ważne jest, aby gleba była lekko kwaśna lub kwaśna. Winorośl będzie się dobrze rozwijać w bezpośrednim słońcu lub w miejscu o tak zwanym wędrującym cieniu i wyższej wilgotności.

Miejsca powinny być również wybierane rozsądnie w odniesieniu do ich przyszłego rozmiaru. Starsze rośliny nie tolerują przesadzania i źle reagują na przycinanie. Kwitną od lutego do kwietnia, a ich kwiaty pięknie pachną. Latem nie są zbyt kolorowe, być może wyróżniają się jedynie nietypową strukturą gałęzi, ale jesienią powracają na scenę w pełnej krasie z kolorowymi liśćmi.

Krewny wiązu fotergila lub również kuska kwitnie w zwykłym czasie – od około połowy kwietnia. Białe kwiaty są przyjemnie pachnące, podobnie jak te z willi, mają specyficzny kształt włosia i pojawiają się przed pojawieniem się liści. Są one dodawane mniej więcej w połowie kwitnienia. W sezonie liście nie są zbyt kolorowe, ale ich gra kolorów zaczyna się również jesienią, kiedy zmieniają odcienie złota, pomarańczy i głębokiej czerwieni i burgunda.

Fotergila, podobnie jak villan, preferuje glebę równomiernie wilgotną, umiarkowanie żyzną, kwaśną, wtedy uzyskamy najpiękniejsze jesienne wybarwienie. Doceni słoneczne siedlisko, ale w bardziej suchych miejscach lepiej poradzi sobie w półcieniu. Przestrzeń nie jest problemem, kuska rośnie dość wolno i istnieją również kompaktowe odmiany odpowiednie do mniejszych ogrodów.

Urocza i przytulna

Jeśli do selekcji dodamy wymóg oryginalności i będziemy wybierać wśród rodzimych gatunków, jedno z czołowych miejsc na liście najciekawszych jesiennych krzewów może zająć dobrze nam znany wiąz europejski. Kolorystyka liści jest uzupełniona kształtem i kolorem uderzających owoców. Kształt kwadratowych kapsułek przypomina birety księży katolickich i nadał brslenowi czeską nazwę ludową „quadratky”.

Kapsułki są cztero- lub pięcioboczne, fioletowe, czerwone lub czerwonawe i uwalniają czarne, brązowe lub białe nasiona zamknięte w pomarańczowym miąższu. To właśnie te nasiona są chętnie zjadane przez rudziki, które następnie rozrzucają je po okolicy. Twarde, żółte drewno jarzębiny miało wiele zastosowań ze względu na swoją wytrzymałość, było używane do produkcji części instrumentów muzycznych, igieł dziewiarskich, kątowników malarskich i wykałaczek.

Żywe kolory i jadalne owoce

W parkach i ogrodach często spotykamy rodzimą chińską roślinę bluszcz skrzydlaty – ten jesienią zmienia kolor na bardzo intensywną ognistą czerwień. Nie traci swoich walorów ozdobnych nawet zimą po opadnięciu liści, ponieważ tylko wtedy wyróżniają się jego surowe i ściśle zbudowane gałęzie z efektownymi pasmami korkowymi.

Podobnie jak w przypadku bluszczu, drewno ma żółty kolor. jarzębina. Jej drewno było nawet używane do farbowania wełny i jedwabiu. W ogrodach i parkach ruta jest uprawiana ze względu na nietypowy zaokrąglony kształt liści i atrakcyjne puszyste kwiatostany. Pojawiają się one na krzewie wczesnym latem i zmieniają kolor wraz ze wzrostem temperatury i pH gleby.

W pełnym rozkwicie krzew wygląda, jakby był owinięty kłębami dymu. Jesienne zabarwienie liści jest magiczne. Podstawowa kolorystyka, która różni się w zależności od odmiany i przechodzi od odcieni zieleni przez różowo-fioletowy do pomarańczowego i ognistoczerwonego, jest potęgowana przez efekt plam koloru, gdy dni stają się chłodniejsze.

Jest równie mało wymagająca pod względem gleby i wilgotności jak ruta, a w ostatnich latach stała się bardzo popularna Muchołówka. Wydaje się, że jest to gatunek drzewa współczesnych ogrodów, ale jego przyjemny wygląd i całoroczny spektakularny efekt przyciągały ogrodników już wcześnie.

Został sprowadzony do Anglii z Ameryki Północnej już w 1746 r. Krzewy te są efektowne w swojej ogólnej delikatnej strukturze i przyciągają wzrok kolorem, gdy tylko wykiełkują, brązowym kolorem pąków i liści. Drobne białe kwiaty tylko potęgują ogólne wrażenie. Czerwcowym bonusem są jadalne i smaczne owoce. A najlepszą częścią jest piękny i ognisty jesienny kolor liści.

Ostatnim gatunkiem, który nie powinien umknąć Twojej uwadze w poszukiwaniu tego, co jesienią najlepsze – jest cranefly. Tak, to prawda, że żurawie są dość dużymi i rozłożystymi drzewami, ale są wśród nich również gatunki naturalnie krzewiaste.

Jednym z nich jest Żuraw Koehne’a. Oprócz sztucznego wzrostu, jesienią oferuje pięknie wybarwione pierzaste liście w odcieniach czerwieni i burgundu. Kontrastują one oszałamiająco z niezwykle białymi koralikami żurawiny.

Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się na typowe, czy mniej powszechne kombinacje kolorów i odmian w swoim ogrodzie, wniesiesz trochę energii ciepłego lata do swojego ogrodu z kolorowymi liśćmi i ciekawymi owocami i będziesz cieszyć się niekończącą się zmiennością jesiennej przyrody.

O autorze

Lenka Somolová ukończyła projektowanie ogrodów i jest profesjonalnym hodowcą roślin.

Źródło: magazyn z przepisami