Czy sekret sukcesu Lula i Bolsonaro byłby na błędach, które popełnili?

I są niewątpliwie dwoma największymi bohaterami w ostatnich dziesięcioleciach. Wiele z tej projekcji wynika ze szczególnego sposobu, w jaki opracowali osobisty sposób komunikacji. Każdy z nich stworzył swój własny styl, naznaczony aspektami emocjonalnymi i bezpośrednimi, czasem nieuporządkowanymi, ale niezwykle skutecznymi w łączeniu się z większością wyborców.

Analiza oratorium obu nie jest prostym zadaniem, szczególnie w zaciętym scenariuszu polaryzacji, takim jak obecny. Wynika to z faktu, że, jak pokazuje uprzedzenie potwierdzające -i do pewnego stopnia sama teoria odbioru -społeczeństwo zwykle akceptuje lepiej, co jest zgodne z ich przekonaniami i odrzuca to, co nie jest wygodne. Mimo to interesujące jest obserwowanie z wyłączeniem partii, co sprawia, że ​​komunikacja tych liderów jest tak pełna niepowodzeń i tak wpływowych.

Mocne strony Bolsonaro

Bolsonaro nigdy nie zamierzał być konwencjonalnym mówcą. Jego przemówienie opiera się dokładnie na łamaniu protokołów, ostrej improwizacji, krótkich wyrokach i niestrudzonych powtórzeniach haseł i wyrażeń religijnych. „Przede wszystkim Brazylia, przede wszystkim” nie jest już tylko hasłem kampanii, aby stać się prawdziwą marką tożsamości.

Nawet biblijne fragmenty, które zwykle cytuje, takie jak Jan 8:32 -„Będziesz poznał prawdę, a prawda cię uwolni” -przejdź poza zwykłymi cytatami, ponieważ są to obliczone strategie podejścia. Proste język i ciągłe powtórzenia spełniają podwójną funkcję, aby ułatwić zapamiętywanie i wzmocnić wrażenie przekonania.

Słabości Bolsonaro

Jego siła polega na obrazie, który zbudował z kibicami, kogoś, kto mówi, co myśli, „kosztuje to, co kosztuje. Ale to właśnie ta funkcja, postrzegana jako cnota dla wielu, co reprezentuje również piętę Achillesa.

Wiele stwierdzeń podczas pandemii, nawet jeśli zawierały one prawdziwe źródło, było postrzeganych jako niewrażliwe lub niebezpieczne. Linie te, które przerobione przez opozycję i prasę, linie te zakończyły się zużyciem wizerunku z szerszymi częściami populacji.

Mocne strony Luli

Natomiast Lula opracowała styl komunikacji oparty na emocjach, przezwyciężając narrację i wrodzoną charyzmę. Nauczył się mówić jak ludzie i do ludzi. Naturalnie improwizuje, wykorzystuje metafory, wyrażenia wpływowe i mistrzowskie wyrażenia potoczne. Wymaga momentów oburzenia, relaksu i przywiązania, tworząc intensywne i urzekające relacje z publicznością. Jego dyskurs często uprzywilejowuje intuicję nad racjonalnością, opierając się na wspólnych uczuciach z publicznością. To był jego znak towarowy i wielka siła od dziesięcioleci.

Słabości Lula

Ta sama spontaniczność zaczęła jednak zwracać się przeciwko niemu. W kilku ostatnich okazjach improwizacja spowodowała niewłaściwe komentarze, gafy dyplomatyczne, nieprawidłowe informacje i stwierdzenia odrzucone przez różne grupy. Lula straciła część precyzji i jasności, którą już okazał.

W rezultacie jego wiarygodność osłabła i nie przypadkiem prezydent stoi obecnie w obliczu najniższych popularnych wskaźników zatwierdzenia od początku swojej trajektorii politycznej.

W świetle klasyków

Jeśli weźmiemy pod uwagę perspektywę tradycji klasycznej, Arystoteles, Quintilian i Cycero prawdopodobnie nie potępiliby obu. Żaden nie pasuje do ideału idealnego głośnika, który harmonizuje rozum, emocje i integralność moralną. Machiavelli pamiętałby jednak, że skuteczność polityczna nie zawsze zależy od retorycznej doskonałości, ale zdolności do pokonania i utrzymywania obserwujących, nawet jeśli takie zachowanie implikuje wykroczenie zasad.

Lula, ze swoimi odłączonymi przemówieniami i publicznym potknięciem, narusza logikę i dekorum. Bolsonaro, ze swoim agresywnym i nieelastycznym stanowiskiem, kwestionuje te same zasady i wątpię w ich uczciwość.

Kiedy błędy widziały trafienia

Niemniej jednak oboje osiągnęli niezwykły sukces polityczny. Jak pokazuje teoria Pierre’a Bourdieu, jej symboliczna skuteczność mniej wywodzi się z formy dyskursu, a bardziej z gromadzenia kapitału politycznego Paradoks polega na tym, że często triumfują dokładnie za naruszenie konwencji.

Jego komunikacja nie jest dopracowana, ale jest oskarżona o symbolikę, tożsamość i emocje. Ostatecznie, który określa wartość dyskursu politycznego, jest jego rezultatem. Jeśli przywódca pokonuje głosowanie i mobilizuje wierne fundamenty, jego oratorium, lubimy to, czy nie, spełnił swój cel.

A czy, niezależnie od pozycji ideologicznej, byłbyś w stanie zidentyfikować inne pozytywne i negatywne aspekty w komunikacji? Uczestniczyć w debacie. Często właśnie słysząc to, czego nie lubimy, aby uczymy się najwięcej o sztuce perswazji. Po którym następuje

*Ten tekst niekoniecznie odzwierciedla opinię młodej patelni.