Czy powinniśmy oczekiwać czegoś od dzieci? – 01/04/2025 – w biegu

Może to wydawać się retorycznym pytaniem, ale istnieje: czy powinniśmy mieć oczekiwania dotyczące naszych dzieci? Czy jest dla nas zdrowe, aby w nich projektować woli i ambicje, które należą tylko do nas, ich rodziców?

W „Adolescence” Netflix, obiekt niedawnego odcinka bardzo polecanego śniadania podcastu tego Arkusz, Ojciec agresora oczekuje, że jego syn będzie się dobrze bawić i znajdzie jakiś znaczenie, choć ulotne, w piłce nożnej.

Ale w kluczowej scenie ojciec nie ma odwagi, by spojrzeć na syna, kiedy musi patrzeć, kiedy zawodzi na boisku, zdobywając cel.

W prawdziwym życiu, gdzie nie jest konieczne kondensowanie lat lub miesięcy w ciągu trzech lub czterech godzin, taka sytuacja może nie mieć tak dużego potencjału – traumatycznego. Ale kontinuum tych sytuacji, wyobrażam sobie tak.

Co zatem robić? Nic nie można się spodziewać po dzieciach? Niech życie je zabierze? Nie ma nic do narzucenia, po prostu sugeruj? Jak radzić sobie z niedociągnięciami i niepowodzeniami, przyjmować je z wynosnością i zwrotami trenerów, nawet jeśli się gromadzą? Czy powinniśmy ryzykować, że doświadczyli ich seryjnych awarii?

Nie jest to tutaj nie moje pewności, z wyjątkiem tego, że konieczne jest zawsze być razem, mile widziamy, że musimy się nauczyć, jeśli kochamy nasze dzieci.

W domu, mimo że nie wymagało to wiele, musieliśmy poradzić sobie z niezwykłą sytuacją, samokontrolem jednej z naszych córek, która niedawno powiedziała, że ​​jego wielkim strachem jest „rozczarowanie nas”.

Lepsza pula: chociaż próba złagodzenia naszych córek od przesadnych oczekiwań, oczekiwania, które nigdy nie byłyby ich, strach przed frustracją oczekiwań innych się zmaterializował.

Byłoby fałszywe i coś żałosnego, aby powiedzieć, że nic nie oczekujemy, ale sport zdecydowanie nie jest „miejscem” żadnych oczekiwań. Chociaż moje dwie córki wykazywały ogromny potencjał w basenie, Paranauê nieodłączny dla pływania – do włosów, jak to rozumiem, największy z nich – podważyła aktywność; Tenis niedawno dopingował dużo Dudu, najmłodszego, który rzeczywiście ma obiecujący backhand, ale gra w tenisa w Sao Paulo jest bardzo droga, ku granice niewykonalnego dla rodziców dziennikarzowych.

(Przyznaję tutaj: nie uniemożliwiamy im wyboru studiowania dziennikarstwa, ale ze względów przetrwania zdecydowanie doradzamy taką opcję.)

Wyścig jest niewiele więcej niż ciekawość, mimo że aktywność mogłaby wspaniale działać na ich ogólną sprawność. Zachęcanie do kontynuowania „kariery”, dopóki nie nastąpi. Kiedy miałem 10 lub 11 lat, najstarszy, najstarszy, sprint w tempie 5 na kilka metrów ze mną pod koniec mojego pierwszego maratonu, a nawet zdobył za to medal, dzięki hojności pracownika odpowiedzialnego za ich dostarczenie.

Zgłosziłem ten fragment bardziej szczegółowo w innej kolumnie, mimo że ta uprzejma kobieta poprosiła mnie, abym tego nie mówił „dla nikogo”.

Oczywiście brakuje tutaj rezultatu, ale czuję się najlepszym moralistą (warto wyjaśnić: osoba, która kończy odpowiednią moralną wskazówką, jego tekst lub mowa) może zaoferować tę ostateczną i dokładną wskazówkę.

Czy nawet nauczanie cnoty, nie tak drogie dla Greków, czy nie było wynikiem próżności starszych?

Link prezentu: Podobał ci się ten tekst? Subskrybent może wydać siedem darmowych trafień z dowolnego linku dziennie. Po prostu kliknij F Blue poniżej.