Czy awokado opuści Hiszpanię?
Kultura superżywności wymaga stabilności klimatu – ale fale upałów i coraz częstsze, wyjątkowo mroźne zimy nie pomagają, ani kryzys wodny. Problem zaczyna generować nierówności społeczne.
Kultura awokadouważana za pożywienie ze względu na swoje właściwości odżywcze, w Hiszpanii stoi przed poważnymi wyzwaniami ze względu na wpływ: zmiany klimatyczne.
Główne regiony kraju produkujące owoce awokado, takie jak Malaga i Granada, zaczęły już odczuwać skutki ekstremalnych temperatur, niedoboru wody i problemów społecznych związanych z intensywnym modelem produkcji.
Uprawa tropikalnego awokado wymaga stabilności klimatu — kwitnie tylko w temperaturach od -2°C do 38°C. Jednak fale upałów, niezwykle mroźne zimy i coraz częstsze krótkotrwałe narażenie na ekstremalne temperatury zmniejszają plony, uszkadzają drzewa i wpływają na ochronę owoców.
Według badań cytowanych w , Powierzchnia nadająca się do uprawy może zostać zmniejszona o 41% do 2050 rjeśli globalne temperatury będą nadal rosły.
Do tego problemu dochodzi kryzys wodnyszczególnie w Axarquia, gdzie intensywna produkcja awokado zużywa według , ponad 350 litrów wody na owoc. Model uprawy jest niezrównoważony na obszarach o niskich opadach deszczu i warstwach wodonośnych zagrożonych zasoleniem.
Jeden z ekologów w działaniu podkreśla, że nadmierna eksploatacja zasobów również generuje nierówności społeczne: drobni rolnicy zostali wypędzeni przez dużych inwestorów, a warunki pracy są niepewne, z średni roczny dochód mniejszy niż 8 000 euro w lokalizacjach takich jak Moclinejo.
Problem wykracza poza granice. TO Meksyknajwiększy na świecie producent awokado, również stoi przed wyzwaniami związanymi ze zmianą klimatu i niedoborem wody, które mogą wywołać światowy kryzys dostaw.
W obliczu tej sytuacji eksperci i organizacje proponują zmianę na bardziej zrównoważone modele. Zalecają dywersyfikację upraw, nadanie priorytetu uprawom zasilanym deszczem, stosowanie skutecznych technik nawadniania i walkę z nielegalnym nawadnianiem. Opowiadają się także za wzmocnieniem produkcji na małą skalę w przeciwieństwie do modeli hiperintensywnych.
