Czterech artystów z epoki żelaza samodzielnie stworzyło prawie wszystkie petroglify w Skandynawii

Większość petroglifów na Półwyspie Skandynawskim została wykonana przy użyciu żelaznych narzędzi przez zaledwie czterech artystów – zidentyfikowanych obecnie w nowym badaniu. Odkrycie umieszcza słynne petroglify Norwegowie i Szwedzi w epoce żelaza, znacznie później niż wcześniej sądzono.

Niedawne badanie, jeszcze nie recenzowane, proponuje reinterpretację petroglifysłynne petroglify z epoki żelaza z Norwegii i Szwecji, co sugeruje, że prawie wszystkie z nich zostały stworzone przez zaledwie czterech artystów.

Śledztwo pod przewodnictwem Allana Krylaprofesor geologii na Norweskim Uniwersytecie Nauki i Technologii, opiera się na zaawansowanych technikach datowania i analizie stylistycznej, zapewniając nowe perspektywy zrozumienia tych prehistorycznych pozostałości.

dostępne we wstępnej publikacji na Brama Badawczałączy dane geologiczne i archeologiczne i sugeruje, że te inskrypcje runiczne, tradycyjnie kojarzone z epoką kamienia i epoki brązu, należą głównie do późniejszy okres.

Według Kryla, precyzyjne i głębokie ślady Napisy te wskazują na użycie narzędzia żelazneodrzucając pogląd, że wykonano je przy użyciu narzędzi kamiennych. To odkrycie umieszcza swoje powstanie w epoce żelazaokoło roku 400 n.e

Kryl to identyfikujeczterech głównych artystów stojących za tymi dziełami: Steinn Stikkmann, Bårdr Båtmann, Ingi Innrisser i Oddr Omrisser, którzy opracowali unikalne style i techniki. Każdy z nich pozostawił na swoich rzeźbach charakterystyczny ślad, pozwalający prześledzić ich trajektorie i wkład artystyczny.

Steina Stikkmanna, Uważany za wynalazcę techniki grawerowania żelaznymi gwoździami, rozpoczął swoją pracę w miękkich skałach Trøndelag w środkowej Norwegii. Później przenosił swoją sztukę w rejony Szwecji i innych obszarów Skandynawii.

Jego rzeźby, do których zaliczają się m.in stylizowane postacie ludzkiestatki z podniesionymi dziobami i śladami stóp, wyróżniają się geometrycznym i skrupulatnym projektem, podkreśla .

Zdaniem Kryla, Stikkmann używał żelaznych gwoździprawdopodobnie zabrane ze statków, do stworzenia tych petroglifów. Na jego wygrawerowanych panelach znajdują się runy ze starożytnego alfabetu Futhark, co pomaga datować je na IV wiek.

Drugi artysta zidentyfikowany, Bårdr Båtmannskupił się na swojej pracy reprezentacja statków. Chociaż jego styl wywodzi się ze stylu Stikkmanna, Båtmann pozostał głównie w regionie Stavanger w południowo-zachodniej Norwegii.

Twoje statki mają bardziej realistyczny projekt i odzwierciedlają typowe statki z epoki żelaza używane do rybołówstwa i handlu. W przeciwieństwie do swojego poprzednika Båtmann nie eksplorował innych motywów artystycznych.

Ingi Innrissertrzeci wybitny artysta, jest doceniany za różnorodność tematów i własną twórczość zakres geograficzny. Od arktycznego regionu Alta po wschodnią Rosję, Innrisser rzeźbił sceny przedstawiające jelenie, łosie i reniferyczęsto ozdobione misternymi wzorami, które sugerują narządy wewnętrzne.

Przedstawiała także skomplikowane historie, takie jak migracje zwierząt, grupowe polowania i wędkarstwo. Z analizy wynika, że ​​jego prace odzwierciedlają głęboki związek z tradycjami kulturowymi rdzennej ludności regionu.

Ostatni z artystów, Dziwne konturywyróżnia się naturalistycznym stylem i tendencją do nakładać obrazy na istniejące paneletworząc często chaotyczne kompozycje.

Używany różnych technik w trakcie swojej karierypocząwszy od malowideł jaskiniowych na zamarzniętych jeziorach, a skończywszy na rycinach z użyciem gwoździ i skrobaniu porostów, aby odsłonić kontrasty kolorystyczne.

Omrisser wprowadził również trójwymiarowe podejście do Twoich grawerówdodając głębi i szczegółowości swoim przedstawieniom zwierząt i ludzi.

Tematem powracającym w rzeźbach tych artystów jest reprezentacja statkówktóre według Krill są prekursorów słynnych statków Wikingów. Jednak w przeciwieństwie do statków Wikingów z VIII wieku, te przedstawione na inskrypcjach nie mają masztów ani żagli, co wzmacnia swoje poprzednie pochodzenie.

Powiązanie to sugeruje, że artyści prawdopodobnie podróżowali podobnymi statkami, używając resztek gwoździ do rzeźbienia swoich dzieł na strategicznych przystankach wzdłuż skandynawskich wybrzeży.

Badanie Kryla nie tylko podważa tradycyjne chronologie, ale także zachęca do ponownego rozważenia geograficznego rozmieszczenia tych petroglifów i inskrypcji.

Jak wynika z ich analiz, brak rycin w niektórych obszarachjak Finlandia czy południowa Norwegia, nie wynika z ograniczeń kulturowych, ale z braku odwiedzin tych artystów.

Ponadto jego badania podkreślają znaczenie podejścia interdyscyplinarnego, łączenia geologia, archeologia i sztuka reinterpretować przeszłość.