Ciekawe historie o latarniach morskich (33)
Wcześniejszą historię latarni morskich można znaleźć tutaj
Banknot 10-markowy przedstawia Białą Latarnię Morską, podczas gdy banknot 2-markowy (awers) przedstawia słynną rycinę z książki „Stare i Nowe Prusy” autorstwa historyka Królestwa Prus, Christopha Hartknocha (1644-1687), opublikowaną w 1684 roku.
Miedzioryt przedstawia Mėmelis, Zalew Kuroński i północną część Mierzei Kurońskiej z lotu ptaka.
U ujścia rzeki Dangė, na jej prawym brzegu, na szczycie pokruszonej wydmy, widzimy dziwne urządzenie: klatkę zawieszoną na długim słupie.
Jest to pierwsze zdjęcie latarni morskiej Mémel. Latarnie morskie o podobnej konstrukcji były powszechne w wielu częściach regionu Morza Bałtyckiego w XVII wieku i nazywano je huśtawkami węglowymi.
Dokładna replika pierwszej latarni morskiej Mämmel została zbudowana na dziedzińcu restauracji obok zalewu we wsi Šturm (powiat Šilutė).
To archaiczne urządzenie nawigacyjne nie wygląda już na tak małe, jak na rysunku: rodzaj klatki przeciwpożarowej, prawie wysokości mężczyzny.
Oczywiście typ latarni przedstawiony na rycinie Hartknocha nie był skuteczny: były one zbyt niskie, a ogień był krótkotrwały, łatwo gaszony przez deszcz lub wiatr.
Jednak kamienne latarnie morskie to wciąż odległa przyszłość: pierwsze latarnie morskie w regionie Morza Bałtyckiego pojawiły się dopiero w XVIII wieku (w Memel w 1796 roku).
