CBF i obowiązek wyjaśnienia: usługi prokuratury, teraz tylko ty tęsknię

Raport opublikowany w zeszły piątek (4) według Magazyn PiauíPodpisany przez dziennikarza Allana de Abreu, poważnie poszerza się, który przez długi czas traktowany jako hałas za kulisami: istnienie głęboko nieprzejrzystej i prawdopodobnie zaangażowanej struktury w sercu brazylijskiego futbolu. Fakty opowiadane nie tylko wzmacniają stare podejrzenia dotyczące zarządzania CBFjak ujawniają, w przerażających szczegółach, normalizacja praktyk, które wydają się niezgodne z jakimkolwiek minimalnym standardem zarządzania, integralności i interesu publicznego.

To nie jest odosobniony epizod ani punktualne niewłaściwe zarządzanie. To, co jest widoczne, jest model, który wydaje się przyjąć powtórzenie jako metodę, tarczę jako tarczę i brak nadzoru jako okazji. Millionaire wydają na prywatne partie, prezenty wykorzystywane jako waluta polityczna, loty z pieniędzmi od podmiotu do celów osobistych, superpatione supersalary z zasobami Konfederacji i środowiskiem władzy zamkniętym dla odnowy. Wszystko to w obliczu pominięcia narządów, które powinny działać.

Oburzenie rośnie, ponieważ brazylijska piłka nożna nie należy do jednostki. Jest to kulturowe, ekonomiczne i symboliczne dziedzictwo społeczeństwa brazylijskiego. I nie może nadal poddać się systemowi, który utrwala oczy przejrzystości i na obrzeżach kontroli instytucjonalnych.

Podejrzenia zyskują jeszcze większą siłę w obliczu ostatnich epizodów, które zwróciły uwagę środowiska sportowego. Jednym z nich był wzrost wynagrodzeń wypłacanych prezydentom federacji państwowych, którzy skoczyli z 50 000 USD do 215 000 USD miesięcznie – kwota finansowana bezpośrednio przez CBF. I jakby kwota nie była już wystarczająca do wywołania zakłopotania, przywódcy nadal byliby uprawnieni do zinstytucjonalizowanej „premii”: płatności do 16 wynagrodzeń rocznie. Objawienie spowodowało oburzenie za kulisami i wzmacnia postrzeganie, że struktura CBF przyznaje lojalność z powodu nieproporcjonalnych korzyści, nieskompatybowana z rzeczywistością sportu narodowego.

Równolegle publiczne oświadczenie zjawiska Ronaldo, były zawodnik i biznesmen piłki nożnej, który zgłosił, że znalezienie zamkniętych drzwi podczas próby przedstawienia swojego projektu jako kandydata na prezydenta podmiotu spowodowało silną dziwność. Według niego z 27 powiązanych federacji 23 nawet nie zaakceptowało go przyjęcia na rozmowę.

Ten scenariusz ujawnia coś znacznie głębszego niż spory administracyjne. Podnosi uzasadnione wątpliwości co do istnienia środowiska zamkniętego na przemian władzy, nieprzepuszczalne dla propozycji odnowienia i zaangażowane w utrwalanie tej samej wiodącej grupy. Wszystko to w jednostce, która, choć prywatna, zarządza niezaprzeczalnym interesom publicznym i dużymi zasobami, które pochodzą z pasji milionów Brazylijczyków.

O zwolennik jako konstrukcyjnie poszkodowany konsument

W kraju, w którym piłka nożna jest częścią kolektywnej duszy, wentylator nie można już traktować jako postaci dekoracyjnej. Jest konsumentem, jak rozpoznaje kodeks ochrony konsumentów. Podlega prawom, zgodnie z ustaleniem statusu fanów. I jest obywatelem, którego zaufanie jest systematycznie zaniedbywane przez strukturę, która wydaje się działać w nieocenionym interesie publicznym.

Każde podejrzenie faworyzowania, odchylenia celu lub niejasnego wykorzystania zasobów CBF bezpośrednio rozbrzmiewa w doświadczeniu tych, którzy popierają program. Kiedy gładkość zawodów jest wątpliwa, gdy za kulisami zyskuje bohater o zasługach sportowych, zaangażowana jest integralność całego systemu. Wentylator jest ranny w jego uzasadnionych oczekiwań dotyczących przejrzystości, sprawiedliwości i szacunku.

To nie jest zwykły kryzys obrazu. Jest to możliwe ogromne naruszenie praw zbiorowych, z wpływem ekonomicznym, emocjonalnym i instytucjonalnym. Piłka nożna, jako krajowy produkt konsumencki, jest dostarczany bez minimalnej gwarancji uczciwości. Wymaga to solidnych działań ze strony prokuratury i aktywnego zaangażowania organów ochrony konsumentów. Wentylator zasługuje na coś więcej niż przechodzenie oburzenia. Jest uprawniony do naprawy. I szacunek.

Cisza instytucjonalna i potrzeba reakcji ze strony władz i mediów

Sukcesji skarg dotyczących CBF, wielu z nich dla wiedzy publicznej od lat, towarzyszy niepokojący brak reakcji instytucjonalnej. Normalizacja odchylenia, poparta ciszą władz i bezwładność mechanizmów kontrolnych, przyczynia się do utrzymania modelu utrwalonego w trakcie nieprzezroczystości i braku skutecznej odpowiedzialności.

W tym scenariuszu Oskarżenie Musi w pełni przyjąć rolę, jaką przypisuje jej konstytucja. Obrona moralności administracyjnej, rozproszonych interesów i porządku prawnego wymaga proaktywnego, przegubowego i technicznego działania. Ilość i nasilenie ujawnionych dowodów, dodane do najnowszej historii jednostki, powodują niezgodną jakąkolwiek pasywną lub ograniczoną postawę do sfery administracyjnej.

Ciągłość tej ciszy wzmacnia przekonanie, że w piłce nożnej istnieje instytucjonalny reżim wyjątku, w którym struktury prywatne o silnym wpływie publicznym działają bez odpowiedniego nadzoru. Nałożone ryzyko to nie tylko sport, ale także prawny, ekonomiczny i społeczny.

Pilne jest również, że tradycyjna prasa sportowa niezależnie wypełnia swój informacyjny obowiązek. Dziennikarstwo śledcze zrobiło już swoją rolę, publikując fakty i podejrzenia. Teraz konieczne jest, aby wielkie pojazdy, felietonści i komunikatorzy zerwali z powierzchownością wiadomości i potraktował motyw z wymaganą powagą. Zmniejszenie tych skarg na stan przypisów przyczynia się jedynie do utrwalenia modelu, który kwestionuje najbardziej podstawowe zasady zarządzania.

Wentylator zasługuje na coś więcej niż program na boisku

Jeśli chodzi o CBF, to, co zagrożone jest nie tylko gładkość jego liderów, ale integralność całego systemu, który porusza miliardy, tworzy sportowców i karmi wyobrażony pokolenia. To, czego oczekuje się od władz i prasy, to czujność. Oczekuje się instytucji to stanowczość i obecność.

Czas ciszy musi ustąpić miejsca obliczeniom, przejrzystości i rozliczalności. Ponieważ gdy dowody się gromadzą i nikt nie działa, to, co było podejrzane, staje się niedowierzaniem. A piłka nożna brazylijska nie może nadal grać na tym ryzyku.

*Ten tekst niekoniecznie odzwierciedla opinię młodej patelni.