Carlo Ancelotti: Poznaj karierę trenera drużyny narodowej – 12.05.2025 – eSport

„Habemus Campionem”. Tak więc włoski magazyn sportowy Guerin Sportivo zdefiniowany w 1983 roku, 23 -letni, który wracał na pola po poważnej kontuzji kolana, która uniemożliwiła mu bycie mistrzem świata w Pucharze Świata w 1982 roku. To była tylko jedna z karier Carlo Ancelottiego, która ma teraz misję biegania wokół najbardziej przerażonego zespołu na planecie.

Kiedy staje się trenerem, były zawodnik, na które miał przykłady, które miał przez całą karierę. Nie brakowało modeli Ancelotti: Cesare Maldini, Enzo Beerzot, Nils Liedholm, Arrigo Sacchi, mistrzowie, którzy oznaczyli epokę we włoskiej piłce nożnej.

Od bardzo różnych stylów – defensywnego Beerzota po świecące Sacchi – wydaje się, że zamienili Anchelotti w ucznia zdolnego do dostosowania schematu swoich drużyn do cech posiadających graczy.

Ancelotti grał tylko w trzech klubach, Parmie, Rzymie i Mediolanie, a także w drużynie włoskiej. Ale dwa z nich były mitycznymi zespołami, Roma de Falcão, na początku lat 80. i Milan de Baresi, Paolo Maldini (syn Cesare), Gullit i Van Basten, pod koniec tej samej dekady i na początku następujących.

Od początku swojej kariery w Parmie, wówczas w Serie B, Ancelotti wyróżniał się swoją inteligencją taktyczną. Zaczęło się jako środkowy naprzód, ale stopniowo wycofywał się do środka pola, gdzie jego widok na grę był bardziej przydatny. W Włoskiej drużynie narodowej grał 26 razy i strzelił tylko jedną bramkę w Urugwaju w 1981 r. Przeciwko Holandii.

Gdy tylko przestał grać w 1992 roku w wieku 33 lat, Ancelotti został asystentem Sacchi we Włoszech. Patrzył z ławki rezerwowej do bolesnej porażki po karach dla Brazylii w decyzji Pucharu Świata w 1994 roku. Mógł zastąpić Sacchi, ale wybrał karierę w klubach i nigdy nie trenował drużyny narodowej.

Małe szczęście pomogło. W 1996 r. Ancelotti przejął klub, który go ujawnił, Parmę, w najbogatszej fazie jego historii, z milionami giganta mleczarskiego Parmalat. Włoski drugie miejsce w 1997 roku do dziś jest najlepszym wynikiem historii klubu.

Na początku Ancelotti był biegły na sztywnym 4-4-2. „Przed Milanem był mniej otwarty na innowacje taktyczne; z czasem jednak ewoluował” – mówi Paolo Maldini, jeden z jego najlepszych przyjaciół, w autobiografii Ancelotti opublikowanej w 2009 roku.

Na prośbę Wszechmocnego Milana Milana Silvio Berlusconi-z tymi, którzy mieli niespokojny związek-„Carletto” naturalnie skończył w „Rossoneri” w 2001 roku. W ośmiu latach wygrał dwie ligi mistrzów, z drużynami pełnymi brazylijskich graczy, takich jak Kaka, Rivaldo, Dida, Cafu, Serginho i Roque Junior.

Odtąd Ancelotti zaczął należeć do Raretfit najlepszych trenerów, którzy biegają przez najbogatsze kluby w Europie, gdzie tytuły krajowe są zobowiązani, a głównym celem są mistrzowie: Chelsea (2009-2011), Paris Saint-Germain (2011-2013), Real Madryt (2013-2015), Bayern Munilangi (2016-2017).

Jednak w tym okresie mistrzowie przybyli tylko raz, w 2014 roku, w słynnym finale, że prawdziwie przegrał z rywalem Madrytu Atletico do 47 drugiej połowy.

W 2021 r., Kiedy kariera Ancelottiego wydawała się podjąć kurs drugiego poziomu europejskiego (2018-2019) i Everton (2019-2021)-Real Madryt potrzebował substytutu Zinédine Zidane. Drugie podanie Dona Carlo w Santiago Bernabéu było jeszcze bardziej zwycięskie niż pierwsze: 15 trofeów w ciągu czterech lat, w tym mistrzów 2023 i 2024.

Jednak w przyzwyczajonym złym Realu Madryt kilka miesięcy bez tytułów wystarczy, aby zużyć trenera, a od zeszłego roku strony podały oznaki końca związku.

Tymczasem Xabi Alonso, były prawdziwy zawodnik, pojawił się ze świetną pracą przed Bayer Leverkusen i prezydentem hiszpańskiego klubu Florentino Pérez, nie chciał go stracić z inną drużyną.

Dodaj do tego kryzys zaufania brazylijskiego futbolu, który rozpoczął się w 7. do Pucharu Świata 2014 i który zabił trenerów krajowych, postrzeganych jako przestarzały. Inwazja zagranicznych techników uczyniła wcześniej nie do pomyślenia, Gringo odpowiedzialnym za drużynę narodową.

Ta astralna koniunkcja była prawie owocowa w 2024 r., Kiedy Ancelotti był bardzo blisko formalnego porozumienia. Wiele czynników – wczesna ważność, dobre wyniki rzeczywistości, strach, że rodzina trenera odczuwa przestępstwo w Brazylii – stopiło oficjalne ogłoszenie.

Złe wyniki prawdziwej i narodowej drużyny w 2025 r. Odwróciły hipotezę szczęśliwego zakończenia. Po rozpoczęciu negocjacji naznaczonej nowymi wyciekami, które prawie odłożyły to wszystko ponownie, gwiazdy zaczęły się wyrównać: Real Madryt przegrał mistrzów, Puchar Króla i – najprawdopodobniej – ligi hiszpańskie. CBF zwolnił Dorival Júnior. Negocjacje zostały przeprowadzone z nieco większą swobodą, a po potwierdzeniu i zaprzeczeniach w końcu przyszło „tak”.

W tym tygodniu koordynator techniczny Brazylii, były obrońca Juan Santos i koordynator wykonawczy Rodrigo Caetano będą w Madrycie, aby rozpocząć pracę z Ancelotti, który oficjalnie zakłada w ciągu dwóch tygodni. Włoch powinien przeprowadzić się do Rio de Janeiro, jednego z głównych pytań podczas negocjacji.

Jednym z najbardziej plotek będą relacja z gwiazdami drużyny narodowej. Przez całą karierę trenera klubu Ancelotti zajmowała się prawie wszystkimi wielkimi brazylijskimi gwiazdami ostatnich 20 lat, zwykle pozostawiając dobre wspomnienia.

W Real Madryt wiedział, jak zmienić Viniciusa Jr. z nieregularnego drybblera w przerażającego przywódcę. Jednak z Endrick wyniki nie były tak przekonujące, a czasami włoski nie oszczędzał krytyki swojej młodej rezerwatu. Ancelotti, odpowiedzialny za Brazylii, będzie musiał poradzić sobie z oba i rozwiązać inne problemy, takie jak rola weterana Neymara i rozwiązania z boków, niegdyś siła i dziś słaby związek zespołu brazylijskiego.