Alain Delon († 88) był jednym z najpopularniejszych francuskich aktorów: dramat rodzinny oznaczał koniec jego życia

Alain Delon uosabiał dokładnie to, co nazywa się idolem srebrnego ekranu. Nawet widzowie na Słowacji mogli go znać jako czarującego przedstawiciela gliniarzy, gangsterów, poszukiwaczy przygód, kochanków, ale także znacznie bardziej złożonych postaci dramatycznych. Swój sukces zawdzięczał nie tylko wyglądowi, ale także talentowi i jednemu celowi.

Alain Delon (pełne imię i nazwisko Alain Fabien Maurice Marcel Delon) urodził się 8 listopada 1935 roku w Sceaux, na przedmieściach Paryża. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał cztery lata. Przez pewien czas wychowywał się z rodzicami zastępczymi w rodzinie strażnika więziennego, dosłownie na więziennym dziedzińcu. Przez pewien czas przebywał w jezuickiej szkole z internatem, a później terminował u swojego ojczyma jako rzeźnik. W wieku 17 lat zaciągnął się do wojska wraz z marynarką wojenną i służył przez cztery lata w Indochinach, ale prawie rok z tego czasu spędził w więzieniu za różne wykroczenia. Kiedy wrócił do Francji w 1956 r., nie miał pojęcia, co będzie robił.

Dzięki przyjaźni z aktorką Brigitte Auber nawiązał kontakty w kręgach artystycznych, z którymi w 1957 roku dostał swoją pierwszą rolę filmową w When Women Get Involved. Już w następnym roku spotkał Jean-Paula Belmondo, z którym połączyła go przyjaźń na całe życie, w filmie Be Nice and Be Silent (1958); we wrześniu 2021 roku Delon przybył do katedry Saint-Germain-des-Prés w Paryżu, aby pożegnać się z przyjacielem.

W dramacie romantycznym Christine (1958) poznał przed kamerą austriacką aktorkę Romy Schneider, która została jego partnerką w życiu osobistym. Delon zyskał międzynarodową sławę dzięki roli zaciekłego boksera w filmie Rocco i jego bracia, nakręconym w 1960 roku przez włoskiego reżysera Luchino Viscontiego. Inny kultowy włoski filmowiec, Michelangelo Antonioni, obsadził aktora w dramacie Eclipse z 1962 roku.

Rok później Delon zagrał u boku Jeana Gabina w dramacie kryminalnym Melody of the Underworld i zabłysnął u boku takich gwiazd jak Burt Lancaster i Claudia Cardinale w filmie historycznym Cheetah. Wielką popularność przyniósł Delonowi film historyczny Czarny tulipan z 1964 roku, wyreżyserowany przez Christiana-Jaque’a i oparty na słynnej powieści Aleksandra Dumasa Starszego.

Młody i zakochany w kobietach Delon poznał wówczas piękną Natalie Barthélémy, której karierę aktorską pomógł rozpocząć, i po cichu wziął ją za żonę. Romy Schneider, którą Delon opuścił po pięciu latach, bardzo ciężko zniosła to rozstanie. Nowa kobieta pojawiła się u boku Delona w Samuraju (1967).

U szczytu sławy nakręcił cztery filmy w 1969 roku. Wśród nich znalazł się dobrze znany Klan Sycylijczyków, ze świetną obsadą, w której znaleźli się Jean Gabin i Lin Ventura. Kolejnym był psychologiczny thriller kryminalny The Swimming Pool, w którym Delon zagrał ze swoją byłą partnerką Romy Schneider.

Jednak jego fatalnym filmem był Jeff, podczas kręcenia którego poznał aktorkę Mireille Darc – która została jego partnerką życiową do 1983 roku (zmarła 28 sierpnia 2017 roku). W legendarnym Borsalino (1970) Delon ponownie stworzył aktorski duet z Belmondo.

W 1973 roku ponownie stanął przed kamerą z Jeanem Gabinem w dramacie psychologicznym Two Men in the City. Rok później zagrał w filmie Opowieść o policjancie. Z tego okresu słowaccy widzowie najbardziej znają filmy Śmierć łajdaka (1977) i Trzech zabójców (1980).

Delon, który był nie tylko odnoszącym sukcesy aktorem, ale także producentem, zwolnił tempo i wybrał bardziej wymagające role filmowe. Taką rolą była główna rola alkoholika w filmie „Nasza historia” z 1984 roku oraz w filmie „Miłość łabędzia” z tego samego roku, opartym na prozie Marcela Prousta.

Zagrał także główną rolę w dramacie The New Wave (1990) i w The Return of Casanova (1992), a także ponownie spotkał się z wieloma innymi aktorami w osobliwym projekcie filmowym The Actors, stworzonym przez Bertranda Bliera w 2000 roku, który jest hołdem dla wielkich francuskich aktorów. W 2008 roku wystąpił w nietypowym dla siebie gatunku – bajce Asterix i Igrzyska Olimpijskie.

W swojej ponad sześćdziesięcioletniej karierze filmowej otrzymał kilka nagród. Na przykład w 1985 roku zdobył francuską nagrodę filmową Cezara za genialną rolę w filmie Nasza historia. W 1995 roku Alain Delon został nagrodzony Złotym Niedźwiedziem na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie i w ten sam sposób – za dzieło swojego życia – otrzymał honorową Złotą Palmę na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2019 roku. W 2005 roku Delon został awansowany do stopnia Oficera Legii Honorowej za osobisty wkład w sztukę światowego kina.

W ślady kultowego francuskiego aktora Alaina Delona poszli jego synowie Anthony i Alain Fabien, a także córka Anouchka. Jednak w ostatnich miesiącach artysta był nękany konfliktem swoich dzieci: Pod koniec stycznia tego roku zaowocowało to wyrokiem paryskiego sądu, który objął Delona ochroną sądową, czyli wyznaczył neutralnego i bezstronnego prawnika, który ma pomóc 88-letniemu aktorowi w opiece medycznej, wyborze opiekunów, a także zarządzaniu jego kontem bankowym. Przedstawiciel prawny został wyznaczony przez sędziego w kwietniu.