Muzyk Ľubo Belák uciekł spod łopaty grabarza: śmierć kliniczna! Wszyscy czekali, żeby zobaczyć, czy przeżyję
Muzyk, kompozytor i producent telewizyjny Ľubomír Belák (73) uniknął łopaty grabarza. W sierpniu obchodzi drugie urodziny. Wspominał ten pamiętny dzień na portalu społecznościowym. „Miałem sześć lat, kiedy wpadłem pod koła samochodu na Commercial Street”. napisał artysta. W wypadku doznał poważnych obrażeń, a jego rodzice, muzycy kabaretowi Michal i Pavla Belákov, byli przerażeni.
„Diagnoza – odma opłucnowa (przydomek odma opłucnowa oznacza nagromadzenie powietrza w jamie opłucnej, przyp. red.), zmiażdżone płuco, śmierć kliniczna… Ale miałem anioła u boku, doktora Grunnerta. Po sześciu godzinach operacji wszyscy czekali, aby zobaczyć, czy przeżyję. Oto dowód na to, że anioły i niebo istnieją, nawet jeśli nie mają skrzydeł. To było 2 sierpnia 1957 roku”. podzielił się chwilami, których nigdy nie zapomni.
Dzięki temu, że urodził się po raz drugi, mógł później zapisać się w historii słowackiej kultury. Już jako uczeń szkoły średniej grał w zespole Players. W 1968 roku założył Ľubo Belák Sextet, przemianowany później na Ľubo Belák Group. Podczas dziesięcioletniej działalności z grupą występowały siostry Ľubo: Jana Beláková, Karol Duchoň, Jana Kocianová i Eva Kostolányiová.
W 1980 roku założył zespół rockowy LBT, który interpretował wyłącznie własną twórczość. Jego członkami byli między innymi Andrej Šeban czy Marián Greksa. W tym samym czasie Belák wziął udział w nagraniu albumu Bolo nás jedenásť (There Were Eleven of Us) Milana Lasicy, Júliusa Satinský’ego i Jaroslava Filipa.
LBT zakończył działalność w 1983 roku. Od tego czasu Ľubo Belák zajmuje się produkcją i produkcją telewizyjną. W czerwcu 2008 roku wydał album Bigbit’ák. Jako muzyk i kompozytor pracował w Teatrze Naiwnym Radošino, był także dyrektorem muzycznym Bratislava Lyre i Bratislava Jazz Days.
