Migranci Wenezueli, klucze do dobrobytu Aruby | Przyszła planeta
„Moim głównym zadaniem było wygranie klientów, przygotowywanie tego, co lubią, znajdując drogę do ich podniebienia. A ponieważ dobrze sobie radzę, to, co najbardziej sprzedawane, to szalony bolus ” – mówi, zadowolony, Ormarle Guédez, owinięty nienaganną Filipiną. 43 -letni wenezuelski przedsiębiorca odnosi się do gwiazdorskiego produktu jej domowej usługi gastronomicznej: ciasta, które łączy smaki truskawkowe, ciasteczka, czekoladowe i waniliowe. Chociaż mieszka w Arubie dziewięć lat temu, brakuje mu, że akredytuje swoją rezydencję. Nie był nawet w stanie uzyskać prawa jazdy, dlatego jego najstarsza córka, Stacy Acuña, powinna pomóc jej w dostawie.
Ta rodzina jest częścią diaspory wenezuelskiej, która przybyła na sąsiednią wyspę w poszukiwaniu okazji. Według danych z 2023 r. Było ponad 7,7 migrantów i wenezuelskich uchodźców, 6,5 miliona w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach. Aruba jest krajem o najwyższym tempie obywateli Wenezueli w stosunku do jego populacji. Wyspa ma około 108 000 mieszkańców i, według około 11 500 z sąsiedniego kraju.
Z kuchni swojego domu Guédez przygotowuje śniadanie, Pasapalos (termin wenezuelski w celu odwołania przekąsek) i ogólnie ciasta, aby uzyskać wszelkiego rodzaju wydarzenia. Kiedy nie pracuje, opiekuje się swoim najmłodszym synem, Tomásem Saulem. 16 -letni nastolatek otrzymał silny cios w głowę podczas wypadku drogowego w Barquisimeto, jego rodzinnym mieście, które sprawiło, że stracił masę mózgu. Dlatego nie może stać i ma wysoki stopień zależności. Dla niego i złożonej sytuacji politycznej, ekonomicznej i społecznej, którą mieszka Wenezuela ponad dziesięć lat temu, Ormarle postanowił opuścić swoją karierę jako nauczyciel w Wenezueli, aby szukać lepszej przyszłości w Arubie.
Migracja to nie tylko okazja dla rodzin, które przybywają, takie jak Guédez, ale także dla państw, które je przyjmują. Capital ludzki wenezuelski na wyspie ma potencjał wkładu w wysokości 12 milionów dolarów (11,6 miliona euro) na lokalne kasety, zgodnie z W Opublikowane w 2024 r. Przez IOM w celu „widocznego ważnego wkładu w Arubie poprzez inwestycje, płatność usług oraz ogólne podatki i wydatki”. Jest to potencjał, który, jak uznaje badanie, można osiągnąć dzięki integralnym wprowadzeniu gospodarczym poprzez regularyzację.
„Legalność jest główną przeszkodą”, potwierdza bracia Romulo i Romaixa Chirino, którzy półtora roku temu podejmowali firmę sprzedawania churros i pizzy z przyczepy, która służy jako dom, w celu uzupełnienia ich dochodów jako pracowników w piekarni i turystycznej kompanii wynajmującej. Przygotowuje artykuły spożywcze, nosi administrację i rozkazuje przez WhatsApp i Valerię, jej córkę, opakowuje. Aby osiągnąć swoje marzenie o założeniu Ciężarówka W pobliżu jednej z plaż z największym napływem turystów, bracia Chirino aspirują do osiągnięcia swojej rezydencji w Arubie, aby nie polegać na lokalnym partnerze, zgodnie z ustaleniem obecnych przepisów.
„W oparciu o legalizację wenezuelskich migrantów, którzy są tutaj nieregularnie, przez pewien czas, pomogłoby to naprawdę pokazać pełny potencjał ekonomiczny wyspy”, mówi w wywiadzie dla tej gazety Diederik Kemmerling, prezes Izby Handlowej Aruruby, założonej w 1930 r., W 1930 r. Kemmerling, który wysłał swoje zalecenia do rządu wyspy, uznaje wartość obecności wenezuelskiej w Arubie, poprzez kapitał i pracę. Obecność, która rozpoczęła się przed niestabilnością, jaką mieszka w tym czasie kraj Ameryki Łacińskiej. Ponieważ wielkie wenezuelskie inwestycje w branżę hotelarską i usługi wyspy datują od dziesięcioleci, a wymiana towarów i ludzi na 24 -Kilometrowy Morski wąski wąski, który Aruba oddziela od Wenezueli, można prześledzić do XVI wieku. Jednak odległość wydaje się w tych nie do pokonania, ponieważ granica między dwoma krajami pozostaje zamknięta, a sytuacja polityczna, gospodarcza i społeczna Wenezueli jest skomplikowana od 28 lipca.
„Zawsze przyjechałem tutaj z iluzją powrotu, ale teraz z tym wiadrem, ponieważ nie wiem, jak i kiedy”. Faria, pochodzący z miasta Maracaibo, opuścił Wenezuelę po porwaniu ojca -wlaw. Dziś daje pracę czterem osobom, a także dba o tymczasowy wynajem kilku pięter.
Bariery do regularyzacji
W ramach królestwa Holandii Aruba ratyfikowała międzynarodowe traktaty, które zapewniają prawa i obowiązki, szczególnie w kontekście osób proszących o azyl. Na przykład Aruba jest związana konwencją ONZ w sprawie statutu uchodźców i musi szanować ustalone zobowiązania, w tym zasadę niezmienności. Jednak, jak wspomniano, nie ma to konkretnych przepisów w tej sprawie. Irene Van Rij, szef biura UNHCR w Arubie, wskazuje, przez e -mail, że migranci, osoby ubiegające się o azyl i uchodźcy wenezuelscy stoją przed wieloma wyzwaniami, szczególnie w odniesieniu do ich regularyzacji migracyjnej i ekonomicznej, co zobowiązuje ich do wyboru nieformalności, ryzykując, że będą mogły być wykorzystywane i ciągłe zagrożenie deportacji.
Z drugiej strony, poruszanie się po prawnym vericuetos procesu migracyjnego, który również pociąga za sobą barierę językową Holendrów, jest bardzo drogie i trudne do pokrycia zdecydowanej większości Wenezuelczyków w Arubie. Ponadto regularyzacja może potrwać lata, ponieważ departament odpowiedzialny za przyjęcie cudzoziemców jest nasycone. Wybory parlamentarne w grudniu ubiegłego roku, które doprowadziły do utworzenia nowego rządu w Arubie, pozostawiły drzwi otwarte na amnestię, która implikuje regularyzację diaspory wenezuelskiej, bardzo omawianą kwestię, której korzyści dla gospodarki wyspy zostały ujawnione przez lokalne władze finansowe i IOM.
Chociaż tak się dzieje, niektóre szukają planu „B”. César Pernalete, inny obywatel wenezuelski, który spodziewa się swojej regularyzacji w Arubie, założyła improwizowaną działalność sprzedaży Chicha, rodzaj horchaty wykonanej z ryżu, mleka i cukru. „Czułem się komfortowo w Wenezueli” – mówi, wciąż pracując. „Byłem właścicielem mojej firmy, byłem dobrze ugruntowany, ale sytuacja się zmieniała. Zaczynanie od zera było dość traumatyczne, ponieważ firma nie odbywa się z dnia na dzień. Musisz mieć dużo cierpliwości i wytrwałości ” – wyjaśnia. Pernalete, który od roku był w swoim przedsięwzięciu, ma nadzieję odzyskać swoją inwestycję w ciągu kilku lat.
Inni mieli więcej szczęścia, takich jak Bracia Giulian i Patricia Pinzan, którzy mają aktualne dokumenty i byli w stanie założyć firmę, która przyciąga lokal i turystów. Są spadkobiercami tradycji szkła, które ich ojciec zebrał z weneckiej wyspy Murano do Wenezueli, która powitała go pod koniec II wojny światowej. Podczas warsztatów braci Pinzan podawane są zajęcia, a grupy turystów są mile widziane, ale przy kilku stolikach zewnętrznych jest też jedzenie, kawa i napoje. „W Arubie znaleźliśmy bardzo ładnych ludzi, ludzi, którzy nas powitali” – przyznaje Patricia Pinzan. Lub jako Virginia Meléndez, Caraca, ukończyła reklamę i projektowanie graficzne, która uruchomiła własną firmę projektową i etykietową w Arubie. „Aruba mi skorzystała, jestem bardzo wdzięczny, ponieważ dała mi możliwość zrobienia czegoś, co niestety w Wenezueli nie mogłem osiągnąć” – wyjaśnia.
