Próbował zabić Adolfa Hitlera: pułkownik Stauffenberg i los jego rodziny
Hrabia Claus Schenk von Stauffenberg (Klaus Schenk von Stauffenberg) zmienił się z zagorzałego zwolennika Adolfa Hitlera we wroga zamierzającego go zabić, który wniósł walizkę z materiałami wybuchowymi do pokoju Führera.
20 lipca w Niemczech upamiętniono 80. rocznicę nieudanego zamachu.
Cztery lata przed śmiercią, w 1940 roku, młody hrabia nadal był zagorzałym wielbicielem Adolfa Hitlera i wychwalał zwycięstwa nazistowskich armii w Polsce i Francji.
Ale już w 1942 r., kiedy armia niemiecka poniosła miażdżące klęski na froncie rosyjskim, C.S. von Stauffenberg napisał: „W kwaterze głównej Führera nie ma ani jednego oficera, który zadźgałby tę świnię swoim pistoletem.
C.S. von Stauffenberg urodził się 15 listopada 1907 r. w arystokratycznej rodzinie w południowo-zachodnich Niemczech.
Kiedy Hitler przejął władzę w 1933 roku, młody hrabia służył już w armii.
Chociaż uwielbiał ideę silnego przywódcy, który mógłby wskrzesić kraj, który był torturowany, wątpił w zdolność nazistowskich przywódców do zostania wybranymi.
Żona, urodzona w Kownie
Po nieudanym zamachu pułkownik został zastrzelony następnego dnia, ale często zapomina się, jaki los spotkał go 27 sierpnia 1913 roku. Nina von Stauffenberg i jej potomstwo urodziły się w Kownie Gustavowi Freiherzowi von Lerchenfeldowi, konsulowi generalnemu Prus, 27 listopada 1913 roku.
Ożenił się z Niną w 1933 roku.
Mieli trzech synów, Bertholda, Franza Ludwiga i Heimerana, oraz dwie córki, Valerie i Constanze, urodzone po śmierci ojca.
Po nieudanej próbie zamachu, szef Gestapo Heinrich Himmler nakazał zniszczenie całej rodziny Stauffenbergów.
Po pokazowym procesie, brat pułkownika Berthold został zastrzelony, podobnie jak brat jego matki, Nicholas von Gilerband.
Matka jego żony, Anna von Lerchenfeldt, zmarła na tyfus w obozie koncentracyjnym.
Jego żona Nina, żona jego brata Bertholda Mika i jego brat Alexander przeżyli przesłuchania gestapo i obóz koncentracyjny.
Po wojnie obie kobiety i ich dzieci schroniły się u matki Klausa w willi w Lautlingen.
W 1953 r. Nina i jej dzieci przeprowadzili się do Bambergu, gdzie dom jej ojca został już odbudowany.
Nina nigdy więcej nie wyszła za mąż. Rząd niemiecki przyznał jej rentę równą rencie wdowy po generale.
W wieku 14 lat chłopcy zostali wysłani do szkoły z internatem w Salem, a dziewczynki do szkoły przyklasztornej, którą ukończyła również Nina.
Najstarszy syn, Berthold, wybrał zawód wojskowego i uzyskał stopień generała dywizji w Bundeswehrze. Przeszedł na emeryturę w 1994 r. po 38 latach służby.
Mniej wiadomo o losach średniego syna Heimerana.
Młodszy syn, Franz Ludwig, ukończył prawo i zajął się polityką.
Został wybrany do Bundestagu i zasiadał w nim przez dwie kadencje. W 1980 r. został wybrany do Parlamentu Europejskiego.
Córka pułkownika, Valerie, zmarła w wieku 26 lat w 1966 roku.
Jej młodsza córka Constance wyszła za mąż za prawnika z Zurychu i osiedliła się w Szwajcarii.
Miała pięcioro dzieci.
Wdowa po Stauffenbergu zmarła 2 kwietnia 2006 roku w wieku 92 lat.
Przygotował Vytautas RUZGINAS
