Od Vinci miał rację. Odkrył matematyczny sekret sztuki drzew
Szary drzewo Piet Mondrian (1911)
Nowe badania odkryły matematyczną zasadę, która sprawia, że projekty drzew są tak łatwo rozpoznawalne, nawet w abstrakcyjnych dziełach sztuki.
Innowator opublikowany w PNAS Nexus ujawnił, że nasza zdolność do Rozpoznaj drzewa w dziełach sztuki – niezależnie od stylu lub kultury – jest powiązany z podstawową zasadą matematyczną znaną jako wykładnik skali średnicy gałęzi.
To odkrycie sugeruje, że nawet abstrakcyjne przedstawienia drzew utrzymują swoją rozpoznawalną formę z powodu Universal Standard znaleziony w naturze.
Badanie prowadzone przez naukowców z University of Michigan i University of New Mexico zbadało sposób, w jaki grubość gałęzi drzew wpływa na nasze postrzeganie ich natury drzewa. Dochodzenie opiera się na obserwacjach dokonanych przez Artyści tacy jak Leonardo da Vinciale stosuje współczesną analizę matematyczną, aby lepiej zrozumieć zjawisko.
„Istnieją pewne cechy sztuki, które są estetyczne lub subiektywne, ale możemy użyć matematyki do ich opisania” – powiedział główny autor Jingyi Gao.
Jego badanie koncentrowało się na Geometria FratalMatematyczna koncepcja, w której wzorce powtarza się w różnych skalach. U drzew przejawia się to poprzez rozgałęzione struktury, które replikują się w sposób samodzielny.
Naukowcy wyraźnie przeanalizowali wykładnik skali gałęzi, który opisuje sposób, w jaki zmienia się grubość gałęzi Podziel na mniejsze sekcjeodnosi się do.
Jingyi Gao e Mitchell Newberry
Te obrazy generowane przez komputer pokazują, w jaki sposób zmiana wykładnika skali średnicy gałęzi – wskazana przez grecką literę alfa – „drzewa” zmienia jego wygląd. Naukowcy wykazali, że prawdziwe drzewa i rozpoznawalne przedmioty, takie jak drzewa w sztuce, mają alfa między 1,5 a 3.
Badając reprezentacje drzew w różnych dziełach sztuki – w tym szesnastoru indyjskich kamiennych rzeźb, japońskiego malarstwa osiemnastego -wiecznego i holenderskich dzieł modernistycznych z początku XX wieku – zespół stwierdził, że artysty instynktownie zachował tę zasadę matematyczny.
Nawet w wysoce stylizowanych reprezentacjach drzewa utrzymywały swoją rozpoznawalną formę, gdy wykładnik skali odpowiadał wartościom naturalnym, zwykle między 1,5 a 3.
Niezwykłym przykładem jest holenderski malarz Piet Mondrian. W swojej pracy w 1911 roku, Szare drzewo (Szare drzewo), Mondrian Używane tylko czarne linie Na szarym tle, ale drzewo pozostało natychmiast rozpoznawalne. Naukowcy odkryli, że wykładnik skali gałęzi był w przerwie prawdziwych drzew.
Jednak w jego późniejszej pracy z 1912 r., Kwitnąca jabłoni (Jabłkowe drzewo w kwiatach), gdzie skala została zmieniona, drzewo stał się mniej wyróżnialnyWraz z projektami otwierającymi drzwi do różnych interpretacji, takich jak tancerze, łuski rybne lub abstrakcyjne wzory.
Badanie podkreśla sposób, w jaki zasady matematyczne wspierają wyrażenie artystyczne, wzmacniając ideę, że struktury związane z natury kształtują percepcję człowieka.
