IMC nie jest już skuteczny? Eksperci proponują nowy sposób definiowania i diagnozowania otyłości
Kilku światowych ekspertów proponuje nowy sposób definiowania i diagnozowania otyłości, wierząc, że proces ten może być skuteczniejszy i dokładniejszy. Pomimo wniosków płynących z badania krytycy zwracają uwagę na pewne wyzwania, które mogą stać się wyzwaniem, jeśli „odłożymy na bok” wskaźnik masy ciała (BMI).
Grupa ekspertów proponuje nową definicję otyłości, odchodząc od tradycyjnego wskaźnika masy ciała (BMI) jako jedynego wskaźnika diagnostycznego. Jak wynika z raportu opublikowanego w czasopiśmie celem jest stworzenie bardziej precyzyjnych kryteriów identyfikacji osób najbardziej potrzebujących leczenia.
Otyłość, charakteryzująca się nadmiarem tłuszczu zgromadzonego w organizmie, dotyka ponad miliard ludzi na całym świecie, powołując się na AP. Obecnie diagnozuje się ją głównie na podstawie BMI (oblicza się, dzieląc wagę przez kwadrat wzrostu). Jednak metoda ta była powszechnie krytykowana za ograniczone możliwości.
BMI może nadmiernie diagnozować otyłość u osób z dużą masą mięśniową, np. sportowców, a niedodiagnozować ją u osób z nadmiarem tkanki tłuszczowej, ale z wartościami poniżej 30, pozostawiając ją tym samym poza tradycyjną klasyfikacją otyłości.
Nowe kategorie diagnostyczne
Według dochodzenia otyłość nie będzie już oceniana wyłącznie na podstawie BMI, ale będzie teraz uwzględniać inne kryteria i dowody problemów zdrowotnych związanych z nadwagą.
W związku z tym w raporcie wprowadzono dwie nowe koncepcje:
- Otyłość kliniczna: dotyczy osób, które mają wysokie BMI i inne wskaźniki otyłości, w połączeniu z oznakami problemów zdrowotnych związanych z nadmiarem tkanki tłuszczowej, takich jak choroby serca, wysokie ciśnienie krwi, problemy z wątrobą czy silne bóle stawów.
- Otyłość przedkliniczna: odnosi się do osób, które są narażone na ryzyko wystąpienia chorób związanych z wagą, ale które nie mają jeszcze problemów zdrowotnych.
Dzięki tym nowym kategoriom Według wstępnej analizy około 20% osób wcześniej sklasyfikowanych jako otyłe nie byłoby już otyłych. Natomiast 20% osób z poważnymi problemami zdrowotnymi, ale z niższym BMI, mieściłoby się w definicji otyłości klinicznej.
Jakie wyzwania wiążą się z wdrożeniem?
Choć propozycja została zatwierdzona przez ponad 75 organizacji medycznych na całym świecie, jej wdrożenie może napotkać trudności praktyczne. Pomiar obwodu talii, będący jednym z sugerowanych wskaźników, może być bardziej skomplikowany, niż się wydaje, ze względu na brak przeszkolenia medycznego oraz fakt, że Najpopularniejsze miarki nie są wystarczająco duże dla wielu osób z otyłością – podkreślił AP, Katherine Saunders, ekspertka ds. otyłości.
Ponadto odróżnienie otyłości klinicznej od przedklinicznej będzie wymagało szczegółowych ocen stanu zdrowia i analiz laboratoryjnych, które „oznacza wysokie koszty„.
Według Kate Bauer, specjalistki ds. żywienia na Uniwersytecie Michigan, propozycja może być trudna do zrozumienia dla ludzi, zwłaszcza że „lubią i potrzebują prostych przekazów” – twierdzi AP.
„Pierwszy krok” – mówią eksperci
Pomimo wyzwań eksperci twierdzą, że takie podejście stanowi ważny postęp w walce z otyłością i nie tylko „pierwszy krok procesu” został zrobiony, uważa specjalista Roberta Kushnera.
„Celem jest identyfikacja tych, którzy tego potrzebują więcej pomocy” – wyjaśnił AP David Cummings z Uniwersytetu Waszyngtońskiego, współautor raportu.
Zdaniem badacza nowy system nie zmienia znacząco liczby osób, u których zdiagnozowano otyłość, ale usprawnia identyfikację przypadków istotnych klinicznie.
Zdaniem ekspertów redefinicja to dopiero początek procesu, któremu muszą towarzyszyć nowe wytyczne i praktyczne dostosowania.
