Czy to się tutaj powtórzy, czy może nigdy więcej? – 22.01.2025 – Conrado Hübner Mendes

Jego reelekcja wywołuje wiele alarmów w niepewnej demokracji w Ameryce Północnej i na całym świecie. Obawy związane z nierównością, plutokratyczną hegemonią, wielostronnym globalnym zarządzaniem i humanitarną przyzwoitością osiągnęły inny poziom.

Jeśli wiarygodność demokratyczna była już wątpliwa w kraju z systemem wyborczym tłumiącym głosy części społeczeństwa i nieograniczoną władzą korporacji w zakresie wpływania na wybory i politykę publiczną (finansującą obie strony), teraz politologia może czuć się bardziej komfortowo, klasyfikując reżim jako „konkurencyjny autorytaryzm”.

Ostatnie pytanie dotyczy tego, jak będą działać mechanizmy kontroli i równowagi. Wiadomo, że Trump ma dziś większą zdolność do barbarzyństwa. Ma większość w obu izbach Kongresu, Sąd Najwyższy w swojej pierwszej kadencji przeszedł w antykonstytucyjną służalczość i dokłada wszelkich starań, aby unieważnić swoje orzecznictwo dotyczące swobód obywatelskich.

W sądownictwie stanowym i federalnym oraz w władzach szczebla niższego niż krajowy utrzymuje się pewna autonomia. Pozostaje nadzieja, że ​​historia i przypadek wymyślą coś dobrego, że pesymistyczny determinizm tym razem może zawieść.

Literacka wyobraźnia dotycząca spektrum autorytarnego ma nas w książce Sinclaira Lewisa „Tutaj nie może się to zdarzyć” z 1935 r., która jest kamieniem milowym. W czasach Wielkiego Kryzysu i powstania RP wyobrażał sobie prezydenta wybieranego w oparciu o strach, nienawiść i wielkie patriotyczne rozwiązania. Dokonując zamachu stanu, instaluje reżim totalitarny.

Lewis zainspirował rodowód: „To się tutaj wydarzyło: wspomnienia represji politycznych w Ameryce”, 1989; „To się tutaj nie wydarzyło: dlaczego socjalizm zawiódł w Ameryce”, 2001; „To mogłoby się wydarzyć tutaj: autorytarne niebezpieczeństwo w epoce Busha”, 2007; „To się tutaj wydarzyło: popularna historia antyfaszystowska”, 2023, m.in.

Został uchwalony w 1949 roku, który stanowił, że „nigdy więcej” dla . Położył w Trybunale Konstytucyjnym i idei demokracji bojowej oczekiwanie zneutralizowania ruchów ekstremistycznych i większości w przypadku tachykardii. Postautorytarne konstytucje tamtego okresu wypróbowały środki zaradcze „nigdy więcej”.

Niemcy żyją dziś pod dwoma alarmami: perspektywą wojny z Niemcami i ryzykiem zwycięstwa wyborczego AfD, partii neonazistowskiej. Przyjmuje dwa środki zapobiegawcze: dozbraja się wbrew powojennym porządkom bezpieczeństwa i zmienia konstytucję w taki sposób, aby sąd nie mógł być łatwo dokooptowany okazjonalną większością, jak w krajach sąsiednich.

Jednym ze wskaźników zdolności demokratycznego oporu wobec autokratycznego ataku jest autonomia instytucji państwowych. Funkcje publiczne zaprojektowane do bezstronnego działania wymagają ochrony przed przechwyceniem. Zwłaszcza instytucje wymiaru sprawiedliwości, zwłaszcza sądy wyższej instancji i kierownictwo .

Ale ochrona prawna nie wystarczy. Misja zależy także od etosu instytucjonalnego i indywidualnej chęci nie dania się schwytać. Kwestia kultury i charakteru. O intelektualnych i moralnych kompetencjach, aby być bezstronnym (a także sprawiać wrażenie bezstronnego, przekonująco).

W Brazylii horyzont polityczny budzi alarm. Muszą robić więcej i lepiej, ale nie sami. Znacznie mniej monokratycznie. Wracam do tematu w przyszłym tygodniu.

LINK OBECNY: Spodobał Ci się ten tekst? Abonenci mogą dziennie uzyskać dostęp do siedmiu bezpłatnych dostępów z dowolnego łącza. Po prostu kliknij niebieskie F poniżej.