Trump ratuje XIX-wieczną doktrynę, aby uzasadnić swoją ekspansjonistyczną politykę w Panamie i na Marsie

Prezydent Stanów Zjednoczonych Donald Trump przyjął to w poniedziałek doktryna „oczywistego przeznaczenia”koncepcję z XIX wieku, która odzwierciedla dążenie do ekspansjonizmu od Kanału Panamskiego po Marsa, ale która zdaniem ekspertów raczej nie pomoże jej w jej wielkim międzynarodowym wyzwaniu: konkurencji z Chinami.

Kilka dni po zaalarmowaniu kilku sojuszników swoimi roszczeniami do władzy Donald Trump potwierdził te impulsy w swoim przemówieniu inauguracyjnym, w którym ogłosił początek „złotej ery”, która uczyni Stany Zjednoczone „zazdrością wszystkich krajów”.

Aby to osiągnąć, prezydent przyjął postawę otwarcie imperialistyczną: jak stwierdził w swoim przemówieniu, jego celem jest, aby ponownie był narodem, „który poszerza swoje terytorium (…) i wynosi swą flagę w nowe, piękne horyzonty” .” „Będziemy podążać za naszym oczywistym przeznaczeniem aż do gwiazd, wysyłając amerykańskich astronautów, aby zasadzili gwiazdy i paski (flagi) na planecie Mars” – powiedział prezydent.

Doktryna XIX-wieczna

Beyond the , która wraz ze swoją firmą aspiruje do kolonizacji czerwonej planety SpaceXwypowiedzi Trumpa zaskoczyły niejednego, ponieważ doktrynę „oczywistego przeznaczenia” uznano już za zapomnianą. „Idea oczywistego przeznaczenia mówi o przeznaczeniu Stanów Zjednoczonych, które mają być inne, oznaczać światło (na świecie)” – wyjaśnił Federico Steinberg, główny badacz w Elcano Royal Institute, we wtorek podczas wydarzenia zorganizowanego przez tego ośrodka badawczego w Madrycie.

Koncepcja sięga 1845 roku, kiedy konserwatywny felietonista John O’Sullivan w artykule opinii bronił aneksji Teksasu jako części „oczywistego przeznaczenia” danego przez Boga i dzięki któremu Stany Zjednoczone powinny rozszerzyć się na całą Amerykę Północną.

Pomysł ten posłużył do uzasadnienia konfiskaty terytoriów należących do Meksyku i rdzennych Amerykanów, a później położył podwaliny pod „Doktryna Monroe’az 1904 r., która przyznała Stanom Zjednoczonym jednostronne prawa do kontynentu amerykańskiego i którą Donald Trump również podtrzymał pomimo swojej złej reputacji w Ameryce Łacińskiej.

Mniej Grenlandii, więcej Panamy

Być może ze względu na amerykańskie podejście w ogóle nie wspomniał o swoim pomyśle przejęcia kontroli nad Grenlandią, za to upierał się przy obietnicy „odzyskania” kontroli nad Kanałem Panamskim. Chociaż – zdaniem rządu Panamy – nieprawdą jest, że Chiny kontrolują ten kanał, ujawnione zostało, że prezydent poświęcił temu tematowi akapit w przemówieniu, w którym nie wspomniał ani o azjatyckim gigantie, ani o wojnie na Ukrainie, jego dwaj rzekomych wielkich wyzwań w polityce zagranicznej.

Graham Allison, profesor bezpieczeństwa narodowego na Uniwersytecie Harvarda, przewidział we wtorek podczas panelu na Światowym Forum Ekonomicznym w Davos w Szwajcarii, że Trumpowi uda się „przejąć stery Kanału Panamskiego” i że chińskie firmy, które obecnie pomagają obsługiwać, „odejdą”. Pewne wydaje się to, że Panama będzie zmuszona do negocjacji w sprawie kanału z Trumpem, którego ekspansjonistyczne dążenie znalazło odzwierciedlenie także w dwóch innych posunięciach podjętych pierwszego dnia jego władzy.

Pierwszą była decyzja o zmianie nazwy Zatoki Meksykańskiej na „Zatokę Amerykańską”, a drugą wyeliminowanie rodzimej nazwy, jaką Barack Obama nadał najwyższej górze kraju, Denali na Alasce. Zrobił to, aby przywrócić tej górze poprzednią nazwę, która uhonorowała prezydenta Williama McKinleya, którego Trump podziwia właśnie za stosowanie ceł i kolonializm.

„Puszka Pandory”

To było za McKinleya – w 1898 – kiedy Stany Zjednoczone wypowiedziały wojnę Hiszpanii i przejęły kontrolę nad Filipinami, Portoryko i Guam, a ponadto zmusiły je do zaakceptowania niepodległości Kuby.

McKinley był także zagorzałym obrońcą doktryny „oczywistego przeznaczenia”, która jednak straciła na wadze – przynajmniej pod tą nazwą – w XX wieku i którą Trump obecnie ratuje w kontekście utraty wpływów USA na arenie światowej.

Jednakże „wielkim złudzeniem” jest sądzić, że kontrolowanie Kanady, Kanału Panamskiego czy Grenlandii pozwoli Stanom Zjednoczonym „zakończyć wyzwanie Chin”, napisał niedawno w magazynie analityk Howard W. French. Polityka zagraniczna.

Ekspansja terytorialna nie zmieni faktu, że Pekin zainwestował „w procesy przemysłowe i technologie, które odegrają decydującą rolę w przyszłości” i może „legitymizować agresję Rosji na Ukrainę czy roszczenia Chin wobec Tajwanu” – ostrzega ekspert. „W skrócie: puszka Pandory się otwiera” – podsumował.