Acre przeprowadziło już kampanię podobną do tej, którą będzie prowadził Trump po objęciu urzędu w USA; zrozumieć

0

„Akr dla Akr”. Tym hasłem, wyrażonym w 1962 r. podczas pierwszej kampanii wyborczej najnowszego wówczas stanu Federacji Brazylijskiej, Acre zainicjowała, z należytą proporcją, tę samą ksenofobiczną politykę, jaką powinien prowadzić w Stanach Zjednoczonych prezydent Donald Trump od chwili jego inauguracji, w ten poniedziałek (20).

Z dokumentów historycznych wynika, że ​​kampanię tę prowadziła w Akce PTB, partia ówczesnego prezydenta Republiki João Goularta, wiceprezydenta, który przejął władzę po rezygnacji ówczesnego prezydenta Jânio Quadrosa, który zarzucał działanie „ ukryte siły” w kraju do opuszczenia urzędu.

Sojusznik Prezydenta RP, który dwa lata później został obalony przez wojsko, które przez 21 lat miało rządzić krajem za pośrednictwem generałów noszących prezydencką szarfę, profesor filozofii José Augusto de Araújo, członek tradycyjnej rodziny kauczuku rolnicy z Feijó, w głębi Akki przedstawił się jako kandydat na gubernatora i senatora (wówczas ordynacja wyborcza dopuszczała kandydowanie na dwa różne stanowiska) w pierwszych wyborach w 1962 roku.

W związku z modą na to hasło, wywodzące się z kampanii autonomistów, którzy dążyli do podniesienia ówczesnego terytorium do rangi państwa, stratedzy PTB starali się obrać za cel dokładnie kandydata UDN, Jose Guiomarda Santosa, który również kandydował rząd i Senat.

Górnik z miasta Perdigão, Guiomard Santos, przybył do Akki jako interwenient na tym terytorium, wyznaczony przez ówczesnego generała Eurico Gaspara Dutrę, 14. prezydenta Brazylii, który miał rządzić krajem w latach 1946–1951 po obaleniu prezydenta Getúlio Vargasa w wyniku wojskowego zamachu stanu.

Jego rząd charakteryzował się prześladowaniami komunistów, zakazem hazardu i zbliżeniem z USA. Nowy rząd prześladował osoby, które uważał za komunistów, wśród sojuszników obalonego prezydenta i przyjaciół Vargasa, takich jak generał Oscar Passos, który zastąpił ówczesnego gubernatora Nelsona Carneiro w rządzie tego terytorium, który został wybrany na zastępcę federalnego ds. terytorium.

Zmiany w nowym rządzie centralnym znalazły jeszcze większe odzwierciedlenie w Akce w 1955 r., kiedy José Guiomard Santos, już zastępca federalny, przedstawił Kongresowi Narodowemu projekt ustawy podnoszący Akkę do rangi stanu. Projekt przechodził przez Kongres przez ponad siedem lat, aż ostatecznie został zatwierdzony i usankcjonowany przez ówczesnego prezydenta João Goularta, którego głównym bohaterem był ówczesny premier Tancredo Neves.

Tancredo objął urząd po zmianie Konstytucji Federalnej, która ustanowiła parlamentaryzm w kraju, co było manewrem wojska i jego zwolenników mającym na celu ograniczenie lub podzielenie uprawnień prezydenta Goularta, identyfikowanego jako komunista, który dwa lata później miał zostać obalony ze stanowiska po odzyskaniu w drodze plebiscytu pełnych uprawnień prezydenckich wraz z zakończeniem krótkiego okresu parlamentaryzmu.

Jeszcze w 1962 roku, wraz z informacją, że Akka może już wybierać gubernatora nowego stanu i jego senatorów w głosowaniu powszechnym, PTB znalazła moment, aby zemścić się na Guiomardzie Santosie i jego zwolennikach. Zdecydowaną większość sojuszników Guiomarda w nowym państwie stanowili politycy, których sprowadził do Akki, gdy był gubernatorem tego terytorium, wszyscy spoza Akki, jego byli koledzy w mundurach w Rio de Janeiro lub ze stanów, w których zajmował stanowiska, jak np. terytorium Ponta Porã, które stało się stanem Mato Grosso do Sul.

Guiomard postępował zgodnie ze wskazówkami głoszonymi przez jednego z ideologów kolejnej dyktatury wojskowej i jednego z jej generałów, aby objąć prezydenturę, Emílio Garrastazu Médici. Według Fundação Getúlio Vargas, która opublikowała książkę ze wspomnieniami starego generała, był on przeciwny podniesieniu terytoriów takich jak Akka do rangi państw, ponieważ rozumiał, że w tych lokalizacjach, podobnie jak miało to miejsce w przypadku Akki, znajdowały się niewystarczająca liczba osób wykwalifikowanych do zajmowania stanowisk we władzach wykonawczych, ustawodawczych, sądowniczych i sądowniczych. „To przywódcy, którzy chodzą po ulicach z bosymi stopami” – zdefiniował stary generał, według FGV,

Pod warunkiem, że mieszkańcy Acreans będą mogli teraz swobodnie głosować, PTB stworzyła zwycięską kampanię „Acre for Acreans” i wezwała José Augusto de Araújo, aby przewodził ruchowi. Otwarty na sondaże José Augusto, dzięki tej kampanii, zdobył w powszechnym głosowaniu starego Guiomarda, mimo że na ulicach wychwalano go jako „ojca”, „twórcę” stanu Acre. Ponieważ był także kandydatem do Senatu, funkcję senatora objął Guiomard Santos.

Ówczesny gubernator José Augusto de Araújo zebrał swój zespół rządowy złożony z mieszkańców Acreans z Gema i ich partnerów z Rio de Janeiro. Wśród jego najbliższych doradców byli ludzie nazywani „spoza Acre”, jak np. ówczesny prawnik Jorge Araque Farias z Rio de Janeiro i Adherbal Maximiano Correia z Pará. Z Acre skorzystał z Lourival Marques de Oliveira, a pochodzący z Cruzeiro do Sul; Hélio Coury z Xapuri i Ariosto Pires Migueis z Rio Branco, wszyscy z Akki i ważni osobistości w administracji nowego państwa przez prawie dwa lata sprawowania władzy przez José Augusto de Araújo.