Jak zespoły Bidena i Trumpa współpracowały, aby osiągnąć zawieszenie broni w Gazie

Kiedy w środę premier Kataru ostatecznie oświadczył, że osiągnięto porozumienie o zawieszeniu broni w zamian za zakładników w Gazie, przedstawiciele zarówno obecnej, jak i przyszłej administracji USA byli obecni w Doha, aby spotkać się, aby cieszyć się zwycięstwem.

Współpraca między nimi była „prawie bezprecedensowa” – powiedział starszy urzędnik administracji Bidena po osiągnięciu porozumienia, a była możliwa dzięki rzadkiemu skrzyżowaniu interesów zaciekłych rywali, dla których otwarcie nastąpiło po zwycięstwie Trumpa.

Brett McGurk, wieloletni negocjator prezydenta Joe Bidena na Bliskim Wschodzie, przebywał w stolicy Kataru od tygodni, mając nadzieję na ostateczne porozumienie. W ostatnich dniach dołączył do niego wysłannik prezydenta-elekta Donalda Trumpa na Bliski Wschód, Steve Witkoff, aby podjąć ostateczne wysiłki.

Czasami McGurk i Witkoff odbywali spotkania na całym Bliskim Wschodzie, aby osiągnąć porozumienie, co obejmowało w zeszłym tygodniu krytyczne rozmowy między Witkoffem a premierem Izraela Benjaminem Netanjahu, do których McGurk dołączył telefonicznie. O ile McGurk skupiał się przede wszystkim na parametrach umowy, Witkoff był pod ręką, aby podkreślić pragnienie Trumpa, aby transakcja została sfinalizowana do dnia inauguracji.

Po ogłoszeniu porozumienia zarówno nowy, jak i odchodzący prezydenci przyjęli pełne uznanie, co oznaczało, że toksyczne relacje między nimi trwają.

Ostatecznie jednak porozumienie pozwala Bidenowi i Trumpowi ogłosić zwycięstwo. To ostatnia pozytywna wiadomość dla prezydenta, który wkrótce odejdzie ze stanowiska z najniższym poparciem w swojej kadencji. Wzmacnia to także przydatność wybranego prezydenta, który przysięgał, że „rozpęta się piekło” w Gazie, jeśli zakładnicy nie zostaną uwolnieni przed jego drugą inauguracją.

Rzeczywistość tego, kto jest odpowiedzialny za umowę, jest złożona. Urzędnicy administracji Bidena twierdzą, że pęd ku porozumieniu rozpoczął się przed wyborami, po osiągnięciu zawieszenia broni między Izraelem a Hezbollahem w Libanie. Zarys ostatecznego porozumienia z Hamasem jest bardzo zbliżony do propozycji, którą Biden przedstawił po raz pierwszy w maju, ale której nie udało mu się sfinalizować.

Przemawiając w posiadłości Trumpa w Mar-a-Lago na początku tego miesiąca, Witkoff powiedział, że zespół Bidena stanowi „czubek włóczni” negocjacji.

„Nikt nie jest dumny z bycia autorem. Jesteśmy całkowicie zorientowani na wyniki. Zabierzmy je do domu” – powiedział następnie Witkoff, były inwestor na rynku nieruchomości.

Mimo to po osiągnięciu porozumienia nawet urzędnicy Bidena przyznali, że ostateczny termin inauguracji Trumpa był czynnikiem motywującym do ostatecznego osiągnięcia sukcesu po miesiącach niepowodzeń. A Trump, który śledził rozwój wydarzeń na Florydzie, szybko oświadczył, że porozumienie jest możliwe tylko dzięki jego zwycięstwu.

„To epickie porozumienie o zawieszeniu broni mogło nastąpić jedynie w wyniku naszego historycznego zwycięstwa w listopadzie” – napisał w mediach społecznościowych.

Biden był bardziej ostrożny.

„To bardzo dobre popołudnie” – powiedział Biden w środę w Cross Hall w Białym Domu, zaledwie kilka kroków od miejsca, w którym członkowie nowego zespołu Trumpa spotykali się z odpowiednikami z administracji Bidena w zachodnim skrzydle, aby omówić kwestie bezpieczeństwa narodowego.

Prezydent, który ma dziesięciolecia doświadczenia na wysokim szczeblu w polityce zagranicznej, określił negocjacje, które doprowadziły do ​​porozumienia o zawieszeniu broni, jako „jedne z najtrudniejszych negocjacji”, jakich kiedykolwiek doświadczył. Powiedział, że jego zespół „mówił jednym głosem” z urzędnikami Trumpa.

Kiedy jednak schodząc z podium zapytano go, kto zasłużył na uznanie za środowe porozumienie – on sam czy Trump – prezydent okazał swoją irytację: „Czy to żart?”, zapytał przed odejściem.

Miesiące negocjacji, które zaczynają się i kończą

Na ostatnim etapie kampanii prezydenckiej w 2024 r. niewielu członków Białego Domu wierzyło, że porozumienie w sprawie zakładników może zostać osiągnięte przed poznaniem wyników wyborów.

Urzędnicy amerykańscy i europejscy uważali, że Netanjahu czeka na swój czas, aby dowiedzieć się, z którym amerykańskim prezydentem będzie miał do czynienia w przyszłości – i pozostawia otwarte opcje bez względu na wynik.

Godziny wściekłych rozmów telefonicznych między Białym Domem a biurem Netanjahu przyniosły niewielki postęp i nawet śmierć przywódcy Hamasu Yahyi Sinwara nie mogła spowodować natychmiastowego cofnięcia porozumienia.

Zwycięstwo Trumpa – powszechnie postrzegane w Białym Domu jako wynik preferowany przez Netanjahu – nie było takim wynikiem, na jaki liczyli doradcy Bidena. Jednak po jego porażce niektórzy dostrzegli nową szansę.

Dlatego podczas powyborczego spotkania z Trumpem przed kominkiem Gabinetu Owalnego Biden zwrócił się z prośbą do człowieka, który w ciągu kilku miesięcy go zastąpi: współpracuj z zespołem administracyjnym w celu wydostania zakładników z Gazy.

W rozmowach między przychodzącymi i odchodzącymi zespołami ds. bezpieczeństwa narodowego doradcy Bidena dali jasno do zrozumienia, że ​​niezależnie od zaciekłości między obydwoma mężczyznami – i pomimo przyjaznej rozmowy w Gabinecie Owalnym, nadal byli zaciekle przeciwni – kwestia zakładników jest miejscem, w którym powinni pracować razem.

„Jesteśmy gotowi współpracować z nowym zespołem we wspólnej sprawie, na zasadzie dwustronnej, aby zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby zapewnić uwolnienie zakładników, zarówno żywych, jak i martwych” – powiedział doradca ds. bezpieczeństwa narodowego Bidena Jake Sullivan tydzień po Wybory listopadowe.

Obustronnie korzystna umowa

Według źródeł, które dowiedziały się o spotkaniu później, podczas rozmowy przy kominku Biden i Trump doszli do porozumienia, że ​​kwestia zakładników może i powinna zostać rozwiązana przed przekazaniem władzy 20 stycznia.

Ta chwila odpowiadała obu mężczyznom.

Doradcy Trumpa od dawna uważają, że jakiekolwiek porozumienie osiągnięte po jego zwycięstwie, ale przed inauguracją, pozwoli mu przypisać sobie zasługę. Co więcej, kwestia ta zostanie zdjęta z jego biurka, gdy rozpocznie drugą prezydenturę, skupioną wyłącznie na spełnieniu obietnic wyborczych dotyczących imigracji, ceł i likwidacji przepisów z czasów Bidena.

Dla Bidena fakt, że w końcu zabezpieczył umowę z zakładnikami, którą próbował scementować przez ponad jedną czwartą swojej prezydentury, potwierdziłby czas i energię – a także kapitał polityczny – stracone na rzecz sprawy.

I tak, przy błogosławieństwie obu mężczyzn, w zeszłym tygodniu obie przeciwne strony rozpoczęły ostateczny wysiłek, aby osiągnąć to, co przez tak długi czas wydawało się niemożliwe.

Późne noce i ostateczne wymagania

Według wyższego urzędnika administracji, kwestią sporną, która wyłoniła się w ostatnich miesiącach, była odmowa Hamasu uznania, ilu zakładników nadal przetrzymuje, lub wskazania, których zakładników uwolni w ramach pierwszej fazy porozumienia .

Urzędnicy amerykańscy dali jasno do zrozumienia Hamasowi, za pośrednictwem jego pośredników, że nie można osiągnąć porozumienia bez pełnej listy zakładników, którzy zostaną uwolnieni w ramach porozumienia.

Wydawało się, że ciśnienie zadziałało. Pod koniec grudnia Hamas zgodził się przedstawić listę, przyspieszając rozmowy i osiągając końcowy etap negocjacji w sprawie porozumienia.

McGurk pozostał na Bliskim Wschodzie, pracując nad sfinalizowaniem złożonego porozumienia, w tym dopracowaniem szczegółów dotyczących kolejności i terminu zwalniania więźniów.

Zamknięci w budynku w Doha negocjatorzy z USA, Izraela, Kataru i Egiptu wraz z urzędnikami Hamasu rozmawiali do 3 w nocy, kiedy strony próbowały sfinalizować frustrująco nieuchwytne porozumienie mające na celu zakończenie konfliktu.

W ostatniej chwili podczas końcowych negocjacji Hamas przedstawił szereg żądań. Jednak strony amerykańska i izraelska nie ustępowały, wywierając nacisk na Hamas, aby osiągnął porozumienie.

Jak zapowiedział premier Kataru, realizacja porozumienia rozpocznie się w niedzielę.

Gdy do wiadomości dotarły realia porozumienia, Netanjahu podniósł słuchawkę, aby porozmawiać z amerykańskimi odpowiednikami. Najpierw zadzwonił do Trumpa, aby mu podziękować i umówić się na spotkanie w Waszyngtonie. Następnie zadzwonił do Bidena i „jemu również podziękował” – wynika z oświadczenia biura premiera.