„Okno szans” Erdogana w stosunkach z Waszyngtonem

W ostatniej dekadzie w stosunkach amerykańsko-tureckich nie brakowało problemów. Od roszczeń wzajemnych w kwestiach Bliskiego Wschodu i Rosji po wsparcie dla syryjskich Kurdów, stosunki Waszyngtonu z Ankarą są przyzwyczajone do przechodzenia od jednego kryzysu do drugiego.

Po jego wyborze strona turecka wydaje się widzieć szansę na poprawę relacji i pokonanie przeszkód. Mając to na uwadze, podejmuje podobne posunięcia w Waszyngtonie, których celem jest przygotowanie gruntu na nadchodzące cztery lata.

Zakres

Po raz kolejny stawia na osobistą relację i „chemię” z Trumpem, czyli element, którego najwyraźniej brakowało przez lata jego urzędowania Joe Bidena. Nie ulega wątpliwości, że turecki prezydent woli omijać zawiłości amerykańskiego systemu politycznego i negocjować problemy bezpośrednio na najwyższym szczeblu z Trumpem.

Problem polega jednak na tym, że wnioskodawca może zrobić to, co ewentualnie obiecuje. Stało się to widoczne podczas pierwszej kadencji Trumpa, ale także później, za kadencji Bidena, kiedy plany Ankary kilkakrotnie potykały się na celowniku Kongresu, gdzie w ostatnich latach stanowisko Turcji dramatycznie spadło.

O tym, jak bardzo zniszczony został wizerunek Turcji na Kapitolu, pokazuje także zmniejszenie liczby członków grupy przyjaźni amerykańsko-tureckiej w Izbie Reprezentantów. Przykładowo w latach 2015-2016 liczyła 160 członków, co czyniła ją trzecią co do wielkości grupą po Indiach i Tajwanie. Dziś reprezentacja Turcji liczy zaledwie 81 członków.

Wydaje się, że w Ankarze wyciągnięto tę lekcję, dlatego po listopadowych wyborach firmy lobbujące i przyjaciele Turcji silnie reaktywują się w Kongresie. Według informacji, podczas tych nominacji przedstawiciele Turcji jako główny temat postawili współpracę obronną i potrzebę odblokowania nierozstrzygniętych kwestii zbrojeniowych.

Drugim tematem, na którym się skupiają, jest . Celem tego „otwarcia” jest poprawa klimatu politycznego dla Turcji w Kongresie, tak aby ewentualne posunięcia Trumpa tym razem spotkały się z większym zainteresowaniem na korytarzach Kapitolu.

Negatywny klimat

Jednak strategia ta nie przyniosła dotychczas owoców, a w Kongresie nie udało się przezwyciężyć negatywnego klimatu dla Turcji. W praktyce oznacza to, że bez merytorycznego rozwiązania kwestii tureckich rosyjskich S-400 amerykańscy legislatorzy nie zamierzają złagodzić swojego stanowiska w sprawie powrotu kraju do programu F-35.

Również w kwestii kurdyjskich bojowników w Syrii kontakty strony tureckiej nie przyniosły rezultatów, biorąc pod uwagę, że zdecydowana większość legislatorów, zwłaszcza konserwatywnych, w dalszym ciągu sprzeciwia się jakimkolwiek agresywnym działaniom. w którym przetrzymywani są bojownicy ISIS. W Ankarze zdali sobie teraz sprawę, że w Waszyngtonie nie będzie żadnej rozsądnej osoby, która zaryzykowałaby otwarcie puszki Pandory w Syrii, pozwalając Turkom uderzyć w Kurdów.

Ośrodki zatrzymań

Dlatego Ankara odpowiednio dostosowuje swoją strategię, po raz pierwszy na stole pojawia się pomysł przejęcia przez Turcję odpowiedzialności za ośrodki przetrzymywania bojowników ISIS. Propozycja ta może potencjalnie zmienić fakty i okaże się, jak zostanie oceniona przez członków Kongresu. W poprzedniej rozmowie z „To Vimą” zastępca sekretarza stanu USA Johna Bassa wskazał, że zasadne jest oczekiwanie przekazania kontroli nad ośrodkami zatrzymań z Kurdów na jakąś centralną administrację w Syrii, ale nie określił horyzontu czasowego.

„Okno możliwości”, jakie Turcja widzi od czasu wyboru Trumpa, może być mniejsze, niż początkowo przypuszczała. Analityk Centrum Amerykańskiego Postępu, Alana Makowskiegopisze w artykule zatytułowanym „Turcja: zarządzanie nieprzyjaznym sojusznikiem”, że stosunki amerykańsko-tureckie stają się coraz bardziej kruche w miarę „jeden z najsilniejszych filarów wsparcia Turcji, organizacje amerykańsko-żydowskie, są dziś w większości wrogie z powodu nieustannej antyizraelskiej retoryki Erdogana i wsparcia dla Hamasu”.