Terroryzm: strach nad Europą – największe strajki w historii

Atak terrorystyczny na jarmark bożonarodzeniowy w Niemczech na kilka dni przed okresem świątecznym przywołał widmo terroryzmu nad Starym Kontynentem.

wstrząsnęło Europą, w której odrodziły się wspomnienia z epoki, którą, jak sądziła, opuściła na dobre w przeszłości.

W rzeczywistości w czasie, gdy w wielu krajach UE skrajna prawica rośnie w siłę, powracający klimat strachu może mieć katalityczne skutki w zakresie kształtowania rozwoju sytuacji politycznej.

Kilka partii skrajnie prawicowych próbowało już wykorzystać tę sytuację, inwestując politycznie w poczucie niepewności obywateli w czasie, gdy największa gospodarka kraju znajduje się w okresie przedwyborczym. Na tej samej fali nadawał także holenderski przywódca skrajnej prawicy Geert Wilders, który określił atak na jarmark bożonarodzeniowy w Magdeburgu jako „barbarzyński”, argumentując jednocześnie, że granice Europy powinny zostać natychmiast zamknięte.

Jednocześnie stwarza warunki dla nowych ataków terrorystycznych, w ramach których izraelskie ambasady i synagogi we wszystkich głównych europejskich metropoliach podlegają drakońskim środkom bezpieczeństwa.

Ale to nie pierwszy raz, kiedy Europa doświadczyła niebezpieczeństwa terroryzmu. Wręcz przeciwnie, nie było w przeszłości momentów, w których dochodziło do śmiertelnych ataków, które szerzyły chaos i terror w europejskich metropoliach.

Największe ataki terrorystyczne w Europie

Koszmar Bataclanu

Był rok 2015, a dokładnie 13 listopada, kiedy planeta była zszokowana, widząc miasto światła, Paryż, doświadczające najgorszego ataku terrorystycznego, jaki miał miejsce na europejskiej ziemi w XXI wieku.

W rzeczywistości była to grad ataków z trzema oddzielnymi eksplozjami i sześcioma masowymi strzelaninami. , gdzie napastnicy przetrzymywali zakładników bywalców koncertów rockowych i walczyli z policją do 1 w nocy 14 listopada. Całkowita liczba ofiar śmiertelnych ataków wyniosła 130, w tym około 90 w teatrze Bataclan.

Formalnie przyznała się do ataków rankiem 14 listopada, wychwalając swoich „ośmiu braci” za śmierć „co najmniej 200 krzyżowców” i twierdząc, że „to dopiero początek burzy”.

Rzeczywiście, zjawisko terroryzmu islamskiego w Europie nasiliło się w latach 2015–2017, a liczba zabitych w tych latach przekroczyła łączną liczbę zabitych do tego momentu.

Lot Pan Am 103

Jednak najgorszym atakiem terrorystycznym w Europie pod względem ofiar pozostaje zamach Pan Am Flight 103, który stał się znany jako zamach bombowy w Lockerbie.

Konkretnie, Pan Am Flight 103 był regularnie zaplanowanym lotem transatlantyckim z Frankfurtu do Detroit, z międzylądowaniami w Londynie i Nowym Jorku. Transatlantycki odcinek trasy obsługiwał Boeing 747-121 Clipper Maid of the Seas zarejestrowany jako N739PA. Krótko po godzinie 19:00 w dniu 21 grudnia 1988 r., podczas lotu nad szkockim miastem Lockerbie, został zniszczony przez bombę pokładową, w wyniku czego zginęło 243 pasażerów i 16 członków załogi.

Duże części samolotu faktycznie rozbiły się na ulicy mieszkalnej w Lockerbie, zabijając 11 mieszkańców.

Szczególnie interesujący jest fakt, że do ataku nie przyznała się żadna organizacja terrorystyczna, a jedyną osobą skazaną w tej sprawie był funkcjonariusz libijskiego wywiadu Abdelbaset al-Megrahi.

Kilka lat później, w 2003 r., Kaddafi przyjął na siebie libijską odpowiedzialność za zamach bombowy w Lockerbie i wypłacił odszkodowania rodzinom ofiar, choć utrzymywał, że nigdy sam nie zarządził ataku.

Zamachy w Madrycie

Zamachy bombowe, które miały miejsce w Madrycie 11 marca 2004 r., były niemal równoczesnymi, skoordynowanymi atakami na miejski system kolei podmiejskiej. W eksplozjach tych zginęło 191 osób, a kolejne 1800 zostało rannych.
Dochodzenie przeprowadzone po strajku ujawniło, że w pociągach podłożono 13 improwizowanych ładunków wybuchowych, a pirotechnicy dezaktywowali dwa kolejne za pomocą kontrolowanych eksplozji, a trzeci znaleziono później w bagażu jednego z pociągów.

W rzeczywistości ataki miały miejsce zaledwie trzy dni przed wyborami krajowymi w kraju, a ówczesny centroprawicowy premier José María Athnar oskarżył o ataki baskijską separatystyczną organizację terrorystyczną ETA. ETA jednak nigdy nie wzięła na siebie odpowiedzialności. Zamiast tego śledztwo skierowało się w stronę terroryzmu islamskiego i 14 marca 2004 r. członek Al-Kaidy Abu Dujana al-Afghani przyznał się do ataków w wiadomości wideo.

Według jego słów ataki były odwetem za udział wojsk hiszpańskich w wojnie w Iraku. Chociaż nigdy nie znaleziono żadnych dowodów na udział Al-Kaidy w atakach, sama organizacja terrorystyczna stwierdziła w sierpniu 2007 roku, że jest „dumna” z ataku.

Atak terrorystyczny w Nicei

Był 14 lipca 2016 r., dzień, w którym Francuzi obchodzą swoje największe święto narodowe, upadek Bastylii, i o godzinie 22:40 ciężarówka pełna broni i granatów wjechała w tłum ludzi zgromadzonych na bulwarze Promenade des Kąty do oglądania fajerwerków.

Tragiczna liczba ofiar to 84 osoby nie żyją, a 65 zostało rannych. Kierowca ciężarówki Mohamed Lahouaez Bouhlel, lat 31, Francuz pochodzenia tunezyjskiego, jechał szerząc śmierć całe dwa kilometry, nieustannie celowo zbaczając z kursu, czyli zygzakiem, celując w jak największą liczbę ofiar.

Niedługo potem terrorysta zginął w wymianie ognia z policją. Wśród ofiar zidentyfikowano obywateli Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Szwajcarii i Ameryki. Odpowiedzialność za atak terrorystyczny wzięło na siebie Państwo Islamskie.

Masakra w Bolonii

Jednak przed terroryzmem islamskim Europa miała do czynienia z innym rodzajem terroryzmu, który miał podłoże polityczne. Najbardziej kosztowny wypadek w życiu ludzkim miał miejsce 2 sierpnia 1980 roku w Bolonii we Włoszech.

W szczególności 85 osób zginęło, a ponad 200 zostało rannych w wyniku eksplozji bomby zegarowej na stacji kolejowej w mieście.

Eksplozja zawaliła dach wypełnionej ludźmi poczekalni, a także uderzyła w pociąg, który w tym czasie czekał na peronie przed rozpoczęciem podróży.

Chociaż żadna organizacja nigdy oficjalnie nie przyznała się do odpowiedzialności, kilku członków neofaszystowskiej organizacji Nuclei Armati Rivoluzionari (Rewolucyjne Jądra Zbrojne) zostało skazanych za atak.