Kanada, Grenlandia i Kanał Panamski zaanektowane przez USA? Co to za historia?

Prezydent-elekt Stanów Zjednoczonych, Donalda Trumpaktóry 20 stycznia obejmie urząd szefa Białego Domu na drugą kadencję, wykorzystał kilka ostatnich tygodni do wyrażenia imperialistycznych pragnień, które budzą obawy w stosunkach z niektórymi krajami.

Zasugerował już dołączenie pliku Kanadaktóry stanie się 51. stanem amerykańskim, mówił o zakupie Grenlandia ze względu na bezpieczeństwo narodowe, a nawet wyraził swoją opinię w sprawie odzyskania kontroli nad RP Kanał Panamski.

Oprócz pytania, skąd biorą się te pomysły, pojawiają się pytania o to, czy byłoby to możliwe – biorąc pod uwagę zaprzeczenia innych zaangażowanych stron – oraz o wewnętrzne i zewnętrzne skutki tych pożądanych rozszerzeń terytorium USA.

O InformacjePieniądze zebraliśmy kilka możliwych odpowiedzi. Patrzeć:

Kanada

W przemówieniu we wtorek (7) do reporterów w swojej rezydencji na Florydzie Trump ponownie zasugerował przekształcenie Kanady w 51. stan Ameryki Północnej poprzez „siłę gospodarczą”, podkreślając, że unia między Kanadą a Stanami Zjednoczonymi będzie „czymś bardzo dużym”. Trump stwierdził także, że granica między obydwoma krajami jest „sztucznie wytyczona”.

Według serwisu Wzgórzespecjalizujący się w polityce amerykańskiej, idea unii między USA i Kanadą sięga wieków wstecz, kiedy pierwsi amerykańscy przywódcy najechali Quebec podczas rewolucji amerykańskiej. Kilkadziesiąt lat później Stany Zjednoczone bezskutecznie najechały Kanadę podczas wojny 1812 r. w obliczu frustracji związanej z posunięciami Królewskiej Marynarki Wojennej mającej na celu sprowadzenie amerykańskich marynarzy na własne statki.

Po tym konflikcie strach przed aneksją i inwazją utrzymywał się podczas wojny domowej (1861-1865) oraz w obliczu nacisków Stanów Zjednoczonych na ekspansję i doktryny „Manifest Destiny”, która motywowała ekspansję na zachód. Pomysł włączenia terytoriów na północ był taki, że przeznaczeniem USA było przejęcie kontroli nad kontynentem.

Ale te obawy ustały, gdy w XX wieku oba narody stały się sojusznikami, wyjaśnił na stronie internetowej Duane Bratt, profesor nauk politycznych na Uniwersytecie Mount Royal. Do tego stopnia, że ​​oba kraje są partnerami w Północnoamerykańskim Dowództwie Obrony Powietrznej i Kosmicznej (NORAD) i Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO).

Z niedawnego sondażu Legera, cytowanego przez The Canadian Press, wynika, że ​​82% Kanadyjczyków sprzeciwia się idei przyłączenia się do Stanów Zjednoczonych jako kolejnego stanu. Z innego sondażu przeprowadzonego w październiku wynika, że ​​w ostatnich wyborach około dwie trzecie Kanadyjczyków poparło wiceprezydent Demokratów Kamalę Harris, a zaledwie 21% darzyło Trumpa sympatią.

O, witryna Polityczny Podkreśla, że ​​unia tego typu byłaby jak na ironię korzystna dla Partii Demokratycznej, gdyż największa szansa jest taka, że ​​Kanada stanie się „niebieskim” państwem w amerykańskiej polityce, po zmianach nawet w Kolegium Elektorów.

W Senacie Kanada miałaby dwóch przedstawicieli, bez wątpienia byliby to Demokraci. W Izbie, gdyby utrzymano obecną liczbę 435 mandatów, Kanadzie przysługiwałoby 45 mandatów, tylko o jedno mniej niż Kalifornia z 46 mandatami. Liczby te – trzeba wyjaśnić – miałyby niewielki wpływ na ostatnie wybory, biorąc pod uwagę przewagę uzyskaną przez Trumpa nad Harrisem.

Jednak w przypadku aneksji konieczne byłoby przede wszystkim rozwiązanie trudnej sytuacji wewnętrznej północnego sąsiada: Kanada jest monarchią konstytucyjną i jest podzielona na 10 prowincji.

„Może się wydawać, że Kanada i Stany Zjednoczone mają wiele wspólnego, ale jedna czwarta Kanady mówi po francusku, a prowincja Quebec nadal nie jest objęta kanadyjską konstytucją. Nie chcą być częścią amerykańskiej konstytucji” – wspomina Matthew Lebo, profesor nauk politycznych na Uniwersytecie Western Ontario i profesor wizytujący na Uniwersytecie McGill.

Grenlandia

W sprawie aneksji Grenlandii, CNN Podkreśla, że ​​region ten od dawna był postrzegany jako kluczowy dla bezpieczeństwa USA, zwłaszcza ze względu na możliwość odparcia ewentualnego ataku ze strony Rosji, jak donosi Ulrik Pram Gad, starszy pracownik naukowy w Duńskim Instytucie Studiów Międzynarodowych.

Naukowiec podkreśla, że ​​wzdłuż jej wybrzeża biegnie szlak morski Przejścia Północno-Zachodniego, a wyspa stanowi część przepaści Grenlandia-Islandia-Wielka Brytania, strategicznego regionu morskiego.

Grenlandia jest największą wyspą na świecie i zamieszkuje ją ponad 56 000 ludzi. Dania jest właścicielem wyspy od kilku stuleci, ale stopniowo przyznała samorządom lokalnym większą autonomię.

Grenlandia głosowała za samorządem w 2008 roku, przejmując kontrolę nad sprawami wewnętrznymi, podczas gdy Dania zachowuje odpowiedzialność za sprawy zewnętrzne, w tym swoją obronę.

Jako ciekawostka, jej stolica, Nuuk, jest bliżej Nowego Jorku niż stolicy Danii, Kopenhagi.

A CNN Podkreśla, że ​​Trump nie był pierwszym prezydentem USA, który przedstawił pomysł zakupu Grenlandii. Kiedy w 1867 roku prezydent Andrew Johnson kupował Alaskę, rozważał także przejęcie Grenlandii.

Nawet pod koniec II wojny światowej idea pozostała żywa, a jak wynika z dokumentów duńskich mediów, rząd Harry’ego Trumana zaoferował Danii za wyspę 100 mln dolarów.

Żadna z ofert nie została zrealizowana, ale na mocy traktatu obronnego z 1951 r. Stanom Zjednoczonym udało się założyć bazę lotniczą zwaną Bazą Kosmiczną Pituffik w północno-zachodniej części wyspy. Jest to najbardziej wysunięta na północ placówka armii amerykańskiej, znajdująca się w połowie drogi między Moskwą a Nowym Jorkiem i wyposażona w system ostrzegania przed rakietami.

W 2019 roku, podczas swojej pierwszej kadencji, Trump po raz pierwszy wspomniał tę kwestię jako o możliwości, rzekomo proponując Danii zgodę na wymianę Grenlandii na Portoryko.

W tym tygodniu Trump skomentował, że wyspa ma kluczowe znaczenie dla wysiłków wojskowych mających na celu śledzenie chińskich i rosyjskich statków, które, jego zdaniem, są „wszędzie”.

W grę wchodzi jeszcze jedno zainteresowanie, podkreśla Brytyjczyk BBCjest to, że na wyspie znajdują się jedne z największych złóż minerałów ziem rzadkich, które mają kluczowe znaczenie w produkcji baterii i zaawansowanych technologicznie urządzeń.

Jednak w tę środę (8) duński minister spraw zagranicznych Lars Lokke Rasmussen powiedział, że Grenlandia mogłaby nawet uzyskać niepodległość, gdyby chcieli jej mieszkańcy, ale nie stałaby się stanem Stanów Zjednoczonych.

Panama

Inną kontrowersyjną propozycją Donalda Trumpa jest . Po pierwsze, przyszły amerykański prezydent oskarżył Panamę o pobieranie przez amerykańskie statki zbyt wysokich ceł za korzystanie z drogi wodnej łączącej oceany Atlantyk i Pacyfik. Następnie podkreślił, że kluczowy dla jego kraju kanał „jest obsługiwany przez Chiny”.

W rzeczywistości spółka CK Hutchison Holdings z siedzibą w Hongkongu zarządza dwoma portami przy wejściach do kanału. Prezydent Panamy José Raúl Mulino odrzucił zarzuty Trumpa i powiedział to w programie telewizyjnym.

Kanał zbudowano na początku XX wieku, a Stany Zjednoczone utrzymywały nad nim kontrolę do 1977 r., kiedy to na mocy traktatów wynegocjowanych przez prezydenta Jimmy’ego Cartera grunty stopniowo oddawały Panamie.

O, witryna Wzgórze podkreśla, że ​​amerykańscy prezydenci od czasów Dwighta D. Eisenhowera niepokoją się bezpieczeństwem dróg wodnych oraz że kanał stał się celem, ponieważ siły rewolucyjne w Ameryce Środkowej w coraz większym stopniu zagrażają żywotnym interesom amerykańskim.

Jednak jeden z ekspertów powiedział portalowi, że zarówno administracja USA, jak i Kongres poddały się pragmatycznej rzeczywistości, zgodnie z którą kanał może zostać zamknięty, jeśli siły skrajnie nacjonalistyczne zdecydują się sabotować jego działalność. Kanał i liczne śluzy byłyby łatwym łupem dla terrorystów lub wrogiego rządu.

Zatem dzisiaj Kanał Panamski jest międzynarodową drogą wodną, ​​po której pływają statki wszystkich krajów. Jednym z przykładów jego znaczenia jest to, że jeśli przedsiębiorstwa żeglugowe nie chcą uiszczać ustalonej opłaty, opcją jest wybranie znacznie dłuższej i droższej trasy wokół Przylądka Horn.

Dlatego ceny tranzytowe ustalane są na podstawie tradycyjnej kalkulacji podaży i popytu, choć podobnie jak w przypadku innych transakcji kapitałowych możliwa jest manipulacja cenami. Jednak spory te można rozwiązać, zwracając się do Zarządu Kanału Panamskiego.

Istotnym faktem jest to, że region bardzo ucierpiał na skutek zmiany klimatu, a jeziora pomagające kontrolować poziom wody często doświadczają susz, przypomina G1co zmusiło rząd Panamy do ograniczenia tranzytu statków. Ma to na celu zrównoważenie potrzeb ludności w zakresie zaopatrzenia w wodę.