Analiza: Polaryzacja pozostaje stała przy selektywnym użyciu 8/1 – 01/07/2025 – Moc

8 stycznia, kluczowego wydarzenia w historii Brazylii po redemokratyzacji w 1985 r., polaryzacja, która doprowadziła do inwazji na kwaterę główną władzy, pozostaje niezachwiana i silna.

Przewrót bolsonarystów uczestniczących w „partii Selma”, najwyraźniej spóźniona próba wskrzeszenia zamachu stanu, który nie powiódł się pod koniec 2022 r., służy dziś strategii wyborczej przeciwnych stron, przy selektywnym wykorzystaniu.

Proces prowadzony przez , z surowym potępieniem dla dotychczasowych uczestników zamachu, miał moc osłabienia zapału zamachu stanu. Jednak pomijając debatę prawną na temat surowości wyroków, przedłużanie dochodzeń „w nieskończoność” grozi doładowaniem ognia, który rozpalił kocioł 1 sierpnia.

Prowadzi to do rozważań wyborczych, które były już obecne w tegorocznych wyborach samorządowych, w których niebolsonarystyczna centroprawica umocniła się jako najbardziej organiczna siła w kraju, dając jednak oddech najczystszemu bolsonaryzmowi i – jak stwierdził Pablo Marçal (PRTB ) wtrącił się.

Niezadowolenie, które łatwo wyciągnąć z zwyczajnej logiki sieci społecznościowych, pozostaje takie samo: krytyka nadmiernej władzy marnotrawnego i nieprzejrzystego sądownictwa, skandowanie o prześladowaniach sądowych – w rzeczywistości nie różni się to od tego, co zrobiła lewica, gdy stała się celem . Jak to mówią „tempus fugit”.

To nie przypadek, mimo że Datafolha podkreśla, że ​​62% Brazylijczyków należy do klasy 8/1 i że połowa kraju została dotknięta zamachem stanu, na który wskazała Policja Federalna, spadkobiercy prawicy w dalszym ciągu ignorują oczywiste zamach stanu w tę niedzielę w 2023 r.

(Republicanos-SP), gubernator traktowany jako domniemany spadkobierca bolsonaryzmu, który przekonał już dużą część środowiska biznesowego, że jest umiarkowany, broni amnestii i zaprzecza winie byłego szefa, przynajmniej w swoim przemówieniu.

Kiedy cienie Alvorady szeptały egzotyczne pomysły, a protokoły na ich temat przedstawiano zdumionym żołnierzom, być może nie było innego wyjścia. Jednak niezdolność Tarcísio lub, co bardziej oczywistego kandydata na prezydenta Ronaldo Caiado (União Brasil-GO), do potępienia 1 sierpnia, jest taktyką w imię głosowania.

Jest to opcja, która w przypadku pogorszenia się sytuacji gospodarczej na tyle, że zagrozi nadal ogromnym szansom Luli na reelekcję, spowoduje alienację partii prezydenckiej.

W tym miejscu pojawia się ryzyko monopolu cnoty, o której śpiewają jej lewicowe przywiązania, a które w tę środę zwycięży zapachem wczesnej kampanii (8), zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz Palácio do Planalto.

Taka demonizacja wroga zawsze służyła Luli, była jednak zgubna w momentach, gdy nie przydała się jedynie mistyka jego imienia, jak w (PT) czy w wyborach (PL).

Po powrocie do władzy członek PT podtrzymał płomień, co jest przydatne, gdy jego główny potencjalny przeciwnik robi to samo — radykalne wybryki ujawnione przez PF i popierane przez bolsonaryzm jedynie zmniejszają i tak już bardzo mało prawdopodobne szanse

Brazylijska lewica powinna przyjrzeć się porażce i powrotowi . USA to nie Brazylia i zarówno Bolsonaro, jak i Lula znacznie różnią się od swoich rówieśników w porównaniu – były prezydent niż Amerykanin; obecny ma większe poparcie niż Demokrata. Ale błędy są powszechne.

Ostatecznie dyskusyjna jest w tym wszystkim nieskończona użyteczność z punktu widzenia budownictwa demokratycznego. Bardziej optymistyczni i zainteresowani politycy centrowi twierdzą oczywiście, że rok 2024 udowodnił, że umiar i centrão mogą być naturalną drogą.

Wydaje się, że jest wcześnie na taką prognozę. Warto pamiętać, że protesty z 2013 roku wygenerowały rząd (), zanim dały początek bolsonaryzmowi. To, co wyniknie z trwających obecnie prac, jest wciąż niewyobrażalne.