22% działań 8/1 zakończyło się ugodą z oskarżonymi w FSS – 01.05.2025 – Władza

W 2023 r. tysiące ludzi najechało i zniszczyło siedziby władzy wykonawczej, ustawodawczej i sądowniczej, wzywając do interwencji wojskowej.

Śledztwa i działania karne dotyczące 8 stycznia toczą się w , zgodnie ze sprawozdaniem ministra.

Analizując wszystkie decyzje z zakresu śledztw oraz 1379 postępowań karnych, wydanych w okresie od 8 stycznia 2023 r. do 5 lipca 2024 r., które są jawne, można uzyskać wymiar tego, jak Prokuratura Generalna, obrona, raportowanie minister i sąd zajęli stanowiska w sprawie procesów i głównych poruszanych kwestii.

Na podstawie tych rozstrzygnięć można ustalić chronologię względem 8 stycznia w Sądzie Najwyższym: 12 stycznia 2023 r. na wniosek PGR wszczęto cztery śledztwa.

Od kwietnia do czerwca 2023 roku napływały skargi na oskarżonych, w których to czasie sąd oddalił zarzuty braku kompetencji do oceny czynów, opierając się na związku wydarzeń z 8 stycznia z dochodzeniami z udziałem osób posiadających uprawnienia jurysdykcyjne ze względu na funkcję.

Decyzje te zostały jednomyślne w pierwszym panelu i większością na posiedzeniu plenarnym, pokonując ministrów i .

W lipcu 2023 r. przeprowadzono postępowanie karne z przesłuchaniami i przesłuchaniami świadków; w sierpniu, w odpowiedzi na wniosek OAB, działania zostały zawieszone, aby dać szansę dla (ANPP), a od września rozpoczęły się rozprawy, w zdecydowanej większości na wirtualnym posiedzeniu plenarnym.

W toku prowadzonych czynności można zauważyć częstą zmianę obrońców oskarżonego i umorzenie sprawy w końcowej fazie wywodów, wzywając Federalne Biuro Obrońcy Publicznego do sponsorowania obrony oskarżonego. oskarżonych w przypadku braku prywatnej reprezentacji.

Główne decyzje wydane w tym okresie dotyczą sześciu głównych punktów: zarzutu impeachmentu ministra Alexandre’a de Moraesa; Zatwierdzenie ANPP; środki ostrożności; przekonania; zasoby i zdarzenia związane z oceną zdrowia psychicznego.

Zarzuty zostały w większości oddalone w sposób monokratyczny i ze względów formalnych (np. złożenie po terminie), za rozstrzygnięciem przemawiało także jednomyślne stanowisko zgromadzenia plenarnego sądu.

Z analizowanych decyzji wynika, że ​​w 22% postępowań karnych podpisano umowy o ściganiu innym niż karne. W decyzjach zatwierdzających umowy oceniano dopuszczenie faktu i proporcjonalność środków uzgodnionych z .

Warunki umowy obejmują zobowiązania do świadczenia usług na rzecz społeczności, zapewnienia świadczeń pieniężnych, zakazu korzystania z sieci społecznościowych w okresie obowiązywania umowy oraz uczestniczenia w .

Analizując w szczególności decyzje sprawozdawcy w sprawie aresztowania, czy to w areszcie 8 stycznia, czy też w toku śledztwa i działań, 53,3% odniosło się do ustalenia aresztu (albo przekształcenia aresztu w areszt zapobiegawczy, albo utrzymania środka zapobiegawczego lub jego ustalenia w przypadku tych osób). którzy byli na wolności), a 46,7% opowiedziało się za uchyleniem tymczasowego aresztowania.

Decyzje dotyczące środków zabezpieczających innych niż więzienie (takich jak noszenie elektronicznej bransoletki na kostkę, zawieszenie pozwolenia na noszenie broni i obowiązek pozostania w kraju), przyjęte przez sprawozdawcę w trakcie całego dochodzenia i postępowania karnego, w przeważającej części , odpowiedziało na wnioski obrony: 37 % decyzji złagodziło nałożone środki zapobiegawcze w porównaniu do 23,6 %, które tego nie zrobiły. Ponadto w 10,2% decyzji nie uchylono środków zabezpieczających, a 29,2% decyzji je utrzymano po przedstawieniu uzasadnienia w związku z wiadomością o ich nieprzestrzeganiu.

Decyzje co do istoty sprawy, wynikające z orzeczenia o postępowaniu karnym, zapadały większością głosów sądu. Każdy proces przyniósł określoną kombinację głosów pozwalających ocenić przebieg i dozymetrię wyroku. Wyroki wahały się od 11 lat i 6 miesięcy (2,3%), 11 lat i 11 miesięcy (1,4%), 13 lat i 6 miesięcy (14,5%), 14 lat (36,4%), 14 lat i 2 miesiące (0,5%), 16 lat i 6 miesięcy (26,4%), 17 lat (16,4%) oraz 17 lat i 6 miesięcy (0,5%). Pomimo różnych kombinacji głosów ministrów, ministrowie André Mendonça i Kassio Nunes Marques to ci, którzy przedstawili najgłębsze różnice.

Ponieważ jest to wyrok ostatniej i jedynej instancji, możliwość zaskarżenia jest dość ograniczona. Zgodnie z precedensem stworzonym w sprawie (AP 470) analizowanie przypadków naruszenia embarga byłoby możliwe dopiero w przypadku sprzeciwu co najmniej czterech ministrów, co nie miało jeszcze miejsca w obecnie rozpatrywanych sprawach z 8 stycznia. Dlatego też tego rodzaju skarga została odrzucona.

Wśród analizowanych decyzji znalazło się także 15 nakazów przeprowadzenia badań sprawdzających stan psychiczny oskarżonych.

Ankieta została przeprowadzona przez badaczy na zlecenie Instytutu Galo da Manhã, biorąc pod uwagę decyzje udostępnione publicznie na stronie internetowej STF, wydane przez ministra-sprawozdawcę Alexandre’a de Moraesa oraz kolegium STF w związku z dochodzeniami i działaniami karnymi wynikającymi z od 8 stycznia do 5 lipca 2024 r.