Jaki związek ma chrząszcz Kafki z mechaniką kwantową? | Kamienny topór Nauka

Jeśli istnieje fikcja założycielska współczesnej literatury, jest to bez wątpienia historia Gregora Samsy, podróżującego komiwojażera, który pewnego ranka budzi się przemieniony w chrząszcza. Historia miała tytuł Transformacjaa tutaj, w naszym kraju, jest znany jako Metamorfozachociaż najdokładniejszy byłby tytuł Transformacjaw tłumaczeniu Luisa Fernando Moreno Clarosa i Pilar Benito Olalla dla wydawnictwa Atalanta, któremu towarzyszy obszerny prolog, postface, chronologia i bibliografia.

Na temat tej tragikomicznej przypowieści, która wywróciła sposób myślenia do góry nogami, napisano wiele. Jednak to, co tu dzisiaj przedstawiamy, jest ściśle związane z teoriami kwantowymi. Ponieważ Frank Kafka antycypuje sformułowaną w 1925 roku zasadę nieoznaczoności Heisenberga i oczywiście antycypuje także tę, którą przedstawił dziesięć lat później, w 1935 roku, dzieje się tak, że zamiast kota bohaterem dzieła Kafki jest fikcyjny chrząszcz, ale co jednocześnie jest realne, dopóki nie pojawi się ktoś, kto otworzy księgę i ją przeczyta. I wtedy w grę wchodzi pole kwantowe, ponieważ chrząszcz nie będzie już prawdziwy ani fikcyjny, w zależności od tego, czego ktoś dokona. Jorge Volpi o tym wie i.

Bo tak jak elektrony istnieją tylko wtedy, gdy ktoś na nie patrzy, tak chrząszcz Kafki istnieje tylko wtedy, gdy ktoś go czyta, gdy ten ktoś zanurza się pomiędzy stronami arcydzieła, gdzie nic nie jest tym, czym się wydaje, nawet to dziwne stworzenie, które On nie można całkowicie sklasyfikować ani jako ryjkowca, ani jako karalucha kuchennego. Będzie to to samo klasyfikujące spojrzenie, które je zmieni, tak jak Nabokov zmienił je na jednym ze swoich kursów literackich, ponieważ, jak zaobserwowaliśmy, nasz ukochany robak zmienia pozycję i moment, aż całkowicie zniknie nam z pola widzenia. Kiedy znika, dokładnie w tym momencie, zdajemy sobie sprawę, że owad myśli i czuje się jak istota ludzka. Następnie zaczynamy obliczać, jakie jest prawdopodobieństwo, że jest bardziej człowiekiem niż chrząszczem.

Ciekawostką jest to, że chrząszcz ujrzał światło dzienne w listopadzie 1915 roku, w tym samym czasie, gdy Einstein stworzył swoją Ogólną teorię względności, pokazując grawitację w skali kosmicznej i przeformułowując dziedzinę kosmologii. Einstein, który przyczynił się do narodzin mechaniki kwantowej w 1905 r. swoją argumentacją na temat „kwantów światła”, nie dał się całkowicie uwieść mechanice kwantowej; Jego prawa, dziwne i zaskakujące, były bliższe fikcji niż wynikom naukowym. Dla Einsteina splątanie kwantowe było „strasznym działaniem na odległość”.

Jednakże , opisujący grawitację w skali kosmicznej oraz mechanikę kwantową rządzącą zaskakującym i dziwnym światem cząstek subatomowych, to dwa pozornie sprzeczne modele, które tylko wyobraźnia chrząszcza może pogodzić. Oczywiście, gdy tylko obudzi się z niespokojnego snu i zobaczy, jak przemienił się w człowieka.