Dziwny ładunek rosyjskiego statku zatopiony u wybrzeży Murcji budzi podejrzenia w hiszpańskiej marynarce wojennej

Wejście na pokład od duże dźwigi portowe w Petersburgu, które przewożą je do Władywostokuczyli tysiące mil morskich, z jednego krańca Eurazji na drugi, kiedy montaż – lub zbudowanie – dźwigów na miejscu jest łatwiejszy, tańszy i bardziej logiczny, niż ich transport… Oficjalna wersja, która ma pojawiły się informacje na temat ładunku i przeznaczenia Rosyjski statek towarowy Ursa Major zatonął 23 stycznia na Morzu Śródziemnym, 100 km od Águilas (Murcja), wzbudziła podejrzenia wśród źródeł marynarki wojennej, z którymi konsultowała się ta gazeta, które śledzą incydent z całkowitym sceptycyzmem.

W zasadzie Ursa Major przewoziła z portu bałtyckiego do portu syberyjskiego, z Atlantyku do Pacyfiku, dwa włazy pokładowe dla reaktora lodołamacza nuklearnego budowanego w stoczniach Władywostoku, a także wspomniane już duże dźwigi, które służą do układania ciężkich materiałów w dokach.

Ciężar Wielkiej Niedźwiedzicy teraz spoczywa na dnie Morza Śródziemnego, w połowie drogi między Hiszpanią a Algieriąi żadnej innej wersji 14 członków załogi że Salvamento Marítimo zabrał do Kartageny: celem, jak utrzymuje wersja rosyjska, był Władywostok, dokąd mieli przybyć 22 stycznia.

Od Syrii po Afrykę

Wyżsi rangą eksperci Marynarki Wojennej uważają, że to tylko część prawdy i wersja, która może być prawdziwa w przypadku włazów lodołamacza, ale nie w takim stopniu w przypadku żurawi. Pierwsze spekulacje na temat jego prawdziwego przeznaczenia, także pochodzące od hiszpańskich żołnierzy, rozeszły się w Boże Narodzenie: Żurawie mogłyby pojechać do Syrii, gdzie Rosja próbowałaby odzyskać sprzęt wojskowy po upadku reżimu Al Assada i stopniowej utracie kontroli nad bazą morską w Tartus.

Teraz, co do podejrzeń, zaczerpnięto z konsultowanych źródeł To miejsce nie jest cenione ze względu na żurawie, ale inne bliżej Hiszpanii: libijska baza morska w Tobruku. Bez Tartusu Rosji pozostałyby dwa doki morskie na kontynencie afrykańskim, ale tylko Tobruk leży na Morzu Śródziemnym, a drugi, Port Sudan, na Morzu Czerwonym. Oba porty są obecnie enklawami referencyjnymi w zakresie wsparcia logistycznego dla Obecność Rosji w północnej części kontynentu afrykańskiegoogromne terytorium, na którym Kreml utrzymuje bazy lotnicze w Libii, Republice Środkowoafrykańskiej, Gwinei Równikowej, Nigrze, Burkina Faso i Mali.

Libia stała się węzeł dystrybucja zaopatrzenia dla wojsk Federacji Rosyjskiej na kontynencie afrykańskim. Według różnych raportów zachodnich agencji analiz strategicznych, w tym roku Tobruk coraz częściej odwiedzają rosyjskie flotylle towarowe i eskortujące. W czerwcu ubiegłego roku zacumowali w libijskiej bazie krążownik „Wariag” i fregata „Admirał Szbasznikow”.. Otworzył im drzwi Marszałek i libijski watażka Khalifa Belkacem Haftar.

Niekontrolowany wyciek wody

Rosyjski statek towarowy był zatopiony przez cztery dni bez żadnej innej pewności poza tą najbardziej podstawową, jaką narzucono w związku z incydentem: Ursa Major doznała „ niekontrolowany wyciek wody poniżej linii wodnej prawej burty na rufie”, jak podsumowało jedno ze źródeł, z którymi konsultowano się w Marynarce Wojennej. Jeśli to było później jedna, dwie lub trzy eksplozje w maszynowni lub w jego sąsiedztwie, to sprawa, którą Moskwa musi wyjaśnić.

Rosyjska firma SK-Yug, właściciel statku i dostawca dla rosyjskiego przemysłu obronnegopotępił incydent jako atak terrorystyczny. Ta wersja jest poddawana kwarantannie w Hiszpanii, biorąc pod uwagę fakt, że za wojnę z Ukrainą Kreml i jego orbita zwykle obwiniają wroga wszelkich faktów, które można wykorzystać jako propagandę wojennąniezależnie od jej prawdziwości.

Zatonięcie miało miejsce na obszarze ratowniczym odpowiadającym Hiszpanii, ale na wodach międzynarodowycha nie suwerenności Hiszpanii. Ze względu na tę lokalizację rosyjska marynarka wojenna, aby przejąć akcję ratowniczą, powołała się na Prawo Morza – zawarte w konwencji Narodów Zjednoczonych UNCLOS. Dowodził on już rosyjskimi jednostkami morskimi, które podążały za frachtowcem, choć o północy z 23 na 24 grudnia Salvamar Draco ewakuował już 14 z 16 członków załogi statku; pozostałych dwóch uważa się za zmarłych.

Żadnych dowodów ataku

Wskazują na to źródła wewnętrzne W raporcie Maritime Rescue nie ma nic, co potwierdzałoby tezę o ataku przeciwko frachtowcowi. Tego też się nie robi wzmianka o jakiejkolwiek agresji w raporcie o Łódź patrolowa klasy Serviola wysłana przez Marynarkę Wojenną aby podążać za rosyjską delegacją przepływającą przez wody będące przedmiotem zainteresowania Hiszpanii, mówią w marynarce wojennej.

Gwardia Cywilna nie prowadzi dochodzenia w sprawie terroryzmu w związku z wypadkiem rosyjskiego frachtowca, wyjaśniają źródła instytutu zbrojnego. W rzeczywistości nie prowadzi dochodzeń w sprawie zatonięcia, ponieważ ponieważ miało ono miejsce na wodach międzynarodowych, za zatonięcie odpowiadają nie hiszpańskie siły bezpieczeństwa, ale kraj podnoszący banderę statku, czyli Rosję.

The Gwardia Cywilna wszczęła postępowanie zapobiegawcze i udostępnił je sądowi pełniącemu dyżur w Kartagenie. Agenci hiszpańscy przekazali organowi sądowemu wykaz członków załogi przekazywany przez kapitana statkuprzynależność i pełna dokumentacja 14 osób, które przybyły do ​​portu w Hiszpanii i otrzymały wstępną pomoc od Czerwonego Krzyża. Wykaz ten przekazywany jest sędziemu, jeżeli sąd zagraniczny zażąda go we wniosku.

Lista jednak również ma zainteresowanie wywiadu wojskowego to, co jest wspólne w NATO: jest to zaufana załoga rosyjskiej marynarki wojennej, która odpowiadała za transport materiałów wojskowych przez wody o ogromnym znaczeniu dla rozmieszczenia Kremla w Afryce.