W wieku 92 lat zmarł Manmohan Singh, były premier Indii

Opisywany jako „niechętny król” podczas swojej pierwszej kadencji na stanowisku premiera Manmohan Singh jest uważany za jednego z przywódców Indii odnoszących największe sukcesy.

Pierwszy Sikh na tym stanowisku, polityk, który miał 92 lata, był leczony z powodu chorób związanych z wiekiem i zmarł po przewiezieniu do szpitala z powodu nagłej utraty przytomności, która nastąpiła w ubiegły czwartek (26).

Przypisuje się mu, że skierował Indie na bezprecedensowy wzrost gospodarczy i wyprowadził miliony ludzi z ubóstwa. Miał też drugą kadencję, co jest rzadkością w kraju.

Obecny premier Narendra Modi powiedział, że „Indie opłakują śmierć jednego ze swoich najwybitniejszych przywódców, doktora Manmohana Singha Ji”, korzystając z okazji, aby wychwalać osiągnięcia ekonomisty, który stał się politykiem.

Urodzony w biednej rodzinie w kontrolowanym przez Brytyjczyków regionie dzisiejszego Pakistanu, Singh studiował przy świecach, aby dostać się na uniwersytet w Cambridge, a następnie rozpoczął studia na Oksfordzie, gdzie uzyskał doktorat na podstawie pracy na temat roli eksportu i wolnego handlu w indyjskiej gospodarce.

Został szanowanym ekonomistą, szefem indyjskiego banku centralnego i doradcą rządu, ale kiedy w 1991 roku został ministrem finansów, nie miał żadnych planów związanych z karierą polityczną.

Podczas sprawowania urzędu do 1996 r. Singh był architektem reform, które uchroniły kraj przed poważnym kryzysem bilansu płatniczego, promowały deregulację rynku i inne środki otwierające kraj na świat.

W swoim pierwszym przemówieniu dotyczącym budżetu zasłynął z nawiązania do pisarza i poety Victora Hugo: „Żadna siła na Ziemi nie jest w stanie powstrzymać pomysłu, gdy nadejdzie czas”. Dodał: „Jednym z takich pomysłów jest pojawienie się Indii jako głównej światowej potęgi gospodarczej”.

Jeszcze bardziej nieoczekiwane było jego wstąpienie na stanowisko premiera w 2004 roku.

Prośbę złożyła Sonia Gandhi, która poprowadziła centrolewicową partię Kongresu Indii do niespodziewanego zwycięstwa wyborczego. Z pochodzenia była Włoszką i obawiała się, że jej pochodzenie zostanie wykorzystane przez hinduskich nacjonalistycznych przeciwników do ataku na rząd, jeśli zostanie wybrana na przywódcę narodu.

Przewodząc krajowi w okresie bezprecedensowego wzrostu gospodarczego, rząd Singha rozprowadzał rezultaty nowo wygenerowanego bogactwa Indii, wprowadzając modele opieki społecznej, takie jak programy zatrudnienia dla biedoty wiejskiej.

W 2008 roku jego rząd osiągnął także ważne porozumienie, które po raz pierwszy od trzydziestu lat umożliwiło pokojowy handel energią jądrową ze Stanami Zjednoczonymi, poprawiając stosunki między Waszyngtonem a Waszyngtonem.

Jednak jego wysiłki na rzecz dalszego otwarcia gospodarki były często udaremniane przez problemy polityczne we własnej partii, a także żądania partii tworzących jego koalicję.

I choć cieszył się dużym szacunkiem światowych przywódców, w samych Indiach zawsze cierpiał z powodu przekonania, że ​​prawdziwym przywódcą rządu jest Sonia Gandhi.

Wdowa po byłym premierze Rajivie Gandhim, którego rodzina zdominowała politykę Indii od czasu uzyskania niepodległości od Wielkiej Brytanii w 1947 r., pozostała przywódczynią Partii Kongresowej i z pewną częstotliwością podejmowała ważne decyzje.

Znany ze swojego prostego stylu i reputacji uczciwego Singha nie uważano za skorumpowanego, mimo że został zaatakowany za nieukaranie członków jego rządu, którzy byli uwikłani w serię skandalów podczas jego drugiej kadencji, co wywołało ogromne protesty uliczne.

W ostatnich latach jego kadencji wzrost gospodarczy Indii słabł. W 2012 roku jego rząd został przekształcony w mniejszość, po tym jak największy sojusznik partii w Kongresie opuścił koalicję w proteście przeciwko wjazdowi zagranicznych supermarketów do kraju.

Dwa lata później partia Bharatiya Janata pod przywództwem Narendry Modiego zdobyła większość w Kongresie. Modi obiecał odwrócenie stagnacji gospodarczej, położenie kresu korupcji i wprowadzenie wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu w głębi kraju.

„Szczerze wierzę, że historia będzie dla mnie łaskawsza niż współczesne media czy w pewnym sensie partie opozycyjne w parlamencie” – powiedział kiedyś Singh.

Pozostawił żonę i trzy córki.