Książka córki Barroso daje wskazówki na temat głosowania jej ojca – 17.12.2024 – Władza

Mechanizm awaryjny w przypadku treści wirusowych, większa przejrzystość i rodzaj nadzorowanej samoregulacji sieci społecznościowych to tylko niektóre z punktów przewidzianych w książce, która jest prawdopodobnie jednym z głównych odniesień ministra w tym temacie.

Oczekuje się, że w najbliższą środę (18) prezes (Najwyższego Sądu Federalnego) będzie głosował w sprawie wznowienia procesu w sprawie Marco Civil da Internet, który dotyczy odpowiedzialności platform za treści zamieszczane przez użytkowników.

Minister jest szczególnie związany z przytoczonym dziełem z dwóch powodów: to on napisał prezentację i jest ojcem autora.

Rozpoczęty dwa lata temu „Wolność wypowiedzi i demokracja w epoce cyfrowej” (red. Fórum) powstał w wyniku jej pracy magisterskiej z prawa publicznego, zatwierdzonej z wyróżnieniem na Uerj (Uniwersytet Stanowy w Rio de Janeiro).

Zgodnie z tym, co minister sygnalizuje publicznymi gestami, książka broni stanowiska pośredniego między istniejącą legislacją dla platform a dwoma głosami oddanymi już w procesie przez ministrów Diasa Toffoli i Luiza Fuxa.

Obecnie, zgodnie z art. 19 tej ustawy, firmy mogą ponosić odpowiedzialność za publikacje osób trzecich tylko wtedy, gdy nie podejmą działań po orzeczeniu sądu, z wyjątkiem przypadków naruszenia praw autorskich i nieudzielenia sobie nagich zdjęć.

Głosy Toffoliego i Fuxa przewidują natomiast stwierdzenie niekonstytucyjności artykułu i zdefiniowanie przez sąd znacznie szerszego zakresu tematów i sytuacji, za które mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności big tech.

Demonstracje obu rozwiązań zostały uznane przez różne sektory za typowe, co narażało Brazylię na ryzyko posiadania modelu.

W ubiegłym tygodniu w geście rozumianym jako próba wznowienia debaty w innych tonacjach, gdyż teraz minister będzie pierwszym, a nie ostatnim, który zagłosuje za wznowieniem procesu.

Podkreślając, że nie ma wcześniejszego dostępu do stanowiska ojca, Luna twierdzi, że spodziewa się głosowania pośredniego.

„To, co mogę obiektywnie powiedzieć, patrząc na jego poprzednie wypowiedzi w kwestiach wolności słowa, to to, że zawsze obawiał się cenzury, także tej, której podstawą są dobre cele” – mówi prawnik.

„Ale przy innych okazjach zwracał także uwagę na pogląd, że Internet nie może być przestrzenią bezprawia. Myślę zatem, że możemy spodziewać się głosowania, które uwzględni te dwa elementy”.

Zapoznaj się z poniższymi głównymi fragmentami jej książki, która robi doktorat na ten temat w USP i zobacz, co ta praca sygnalizuje na temat stanowiska prezesa STF w procesie.

1) Ważenie

Prezentując książkę, prezes STF wyraźnie zgadza się z podejściem przedstawionym w książce, podkreślając zarówno potrzebę uregulowania platform, jak i troskę o wolność słowa.

„Tekst stara się w sprawiedliwy sposób pogodzić śmiałość i roztropność: uznanie konieczności uregulowania mediów społecznościowych i środków ostrożności niezbędnych do ochrony wolności słowa, prawa zawsze zagrożonego w brazylijskim doświadczeniu historycznym” – pisze .

Minister dostrzega także „cenny wkład” pracy w zakresie nieautentycznych zachowań użytkowników i rozpowszechniania dezinformacji.

2) Analiza ogólna

Luna przekonuje, że wszelka odpowiedzialność platform powinna opierać się na systemowej analizie moderacji, a nie na konkretnych przypadkach.

„Dzieje się tak, ponieważ w najtrudniejszych sprawach dotyczących wolności wypowiedzi ludzie mający dobre intencje mogą nie zgodzić się co do oceny legalności lub nielegalności wypowiedzi. Natomiast obawa platform przed odpowiedzialnością może prowadzić do usuwania nadmiaru treści w celu uniknięcia późniejszych sankcji „, mówi.

Jeżeli chodzi o wyjątki od art. 19 ustawy Marco Civil, które już dotyczą nagości, składająca petycję stwierdza, że ​​ostatecznie mogą one zostać rozszerzone „na inne treści, których niezgodność z prawem można również obiektywnie stwierdzić”.

„Uważam jednak za ważne podkreślenie, że przestępstwa przeciwko honorowi nie mają charakteru obiektywnego i w żadnym wypadku nie powinny być umieszczane na żadnej liście”.

3) „Regulowana samoregulacja”

W książce prawniczka proponuje model, który nazywa „regulowaną samoregulacją”, w którym platformy miałyby autonomię w ustalaniu polityki regulacji treści, ale istniałyby wymogi dotyczące przejrzystości informacji dla całego społeczeństwa i organu kontrolnego.

Organ ten, składający się w większości ze społeczeństwa obywatelskiego, sprawdzałby zgodność z polityką moderacji platform.

stwierdziła, że ​​Komitet Zarządzający w Brazylii mógłby pełnić tę rolę, gdyby miał do tego odpowiednie kwalifikacje.

4) Mechanizm awaryjny

Książka zaleca także utworzenie swego rodzaju mechanizmu awaryjnego, aby uniknąć nieodwracalnych szkód. Gdy określone treści rozprzestrzeniały się w Internecie w bardzo szybkim tempie – w tempie, które zostało wcześniej ustalone – udostępnianie było zawieszane do czasu analizy przez platformę.

Jeżeli materiał nie został uznany za nielegalny lub szkodliwy, można go było udostępnić ponownie.