Jak „przyłapano” Assada na spaniu – Rola tajnych służb krajów zachodnich

Na ile realistyczny wydawał się miesiąc temu scenariusz obalenia jego reżimu przez grupę islamistyczną liczącą 20 000 bojowników? Jak tej organizacji udało się w ciągu 12 dni zmienić przebieg wojny domowej w Syrii i zdobyć Damaszek, zaskakując tajne służby bezpośrednio zaangażowanych potężnych krajów? Możliwe, że „uciekł” każdemu od możliwości zdobycia przewagi w organizacji dżihadystycznej kierowanej przez ludzi, którzy kilka lat temu wyznawali wierność jego wizji Osamy bin Ladena;

Na te rozsądne pytania odpowiedzi zachodnich urzędników i analityków są rozbrajające. Twierdzą, że siła organizacji sunnickiej Hayat Tahril al-Sham (HTS) jest niedoceniana, podczas gdy siła zgniłego, przesiąkniętego krwią reżimu, który nie mógł ustać na własnych nogach, gdy stracił poparcie Rosji (z powodu do wojny na Ukrainie) i Hezbollah (w dalszej części Iran) z powodu wojny w Libanie i ciosów ze strony Izraela. Z jednej strony szefowie zachodnich agencji twierdzą, że ponowna ocena sytuacji zajmie trochę czasu, z drugiej strony nasilają się doniesienia o roli tych samych agencji w militarnym i finansowym wsparciu rebeliantów w ciągu 13 lat wojny, a także Turcji, która odegrała ważną rolę w rozwoju wydarzeń i wzmocniła swoją regionalną potęgę.

Wysyłanie dronów z Ukrainy

Na przykład felietonista Dawid Igesius odnotował „Washington Post”, że na początku listopada tajne służby Ukrainy wysłały do ​​rebeliantów w Idlib 150 dronów i 20 operatorów, aby uderzyć w siły rosyjskie w Syrii. Od lipca ubiegłego roku ukraińskie media donoszą, że ukraińska jednostka brała udział w ataku na rosyjską bazę lotniczą w północnej Syrii. W październiku minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow zarzucił, że Ukraińcy szkolą członków HTS w zakresie technologii dronów. Czy to wszystko mogło wydarzyć się pod nosem innych zagranicznych agencji wywiadowczych? Gdzie kończy się rzeczywistość, a zaczyna teorie spiskowe?

Pewne jest, że przez rzeczy, które mimo swojej płynności należy oceniać bez mrugnięcia okiem. Wspomnienia są świeże, a skutki dwóch innych „niespodzianek” w ciągu dekady są dramatyczne: w Afganistanie, gdzie talibowie zajęli Kabul w ciągu kilku dni w 2021 r., zmuszając Amerykanów do wycofania się w chaosie, oraz w 2014 r., kiedy Państwo Islamskie organizacja (ISIS) w ciągu kilku tygodni zajęła dużą część Iraku.

Zauważa, że ​​komunikowanie się z jak największą liczbą ludności lokalnej (organizacjami zbrojnymi, radami lokalnymi, organami religijnymi) powinno być priorytetem społeczności międzynarodowej Karola Listeraszef programów dla Syrii w amerykańskim think tanku Middle East Institute. W artykule na łamach magazynu Foreign Policy Lister wezwał podmioty międzynarodowe, które przez lata postrzegały sytuację w Syrii jako „zamrożony konflikt”, aby wysłuchały sił wewnątrz kraju, które już kształtują jego przyszłość.

Lider i państwo

Zrozumienie wydarzeń, które doprowadziły do ​​nagłego upadku Assada, jest nierozerwalnie powiązane z tym, jak postrzegamy rozwój wydarzeń na Bliskim Wschodzie. Od talibów w Afganistanie po Bractwo Muzułmańskie w Jordanii i Hamas w Gazie – organizacje islamistyczne wychwalają zwycięstwo narodu syryjskiego, ale to nie znaczy, że interpretują je w ten sam sposób. Mimo indywidualnych różnic nie kryją zachwytu nad „przepisem na sukces” HTS.

Lider HTS, Abu Muhammad al-Jolanizałożyciel i emir Al-Nusra, odłączył się od Al-Kaidy w 2016 r. Zmienił nazwę swojej organizacji, stworzył „parasol” ruchów islamistycznych, czasem brutalną siłą, a czasem „perswazją”, a w 2019 r. powołał formację państwową w prowincji Idlib, na granicy z Turcją. Na podstawie szariatu kontrolował życie codzienne około 4 milionów mieszkańców i uchodźców, wysyłał na Zachód komunikaty, że nie planuje ataków terrorystycznych za granicą, zamieniając jednocześnie ostatni bastion antyreżimu w bazę wyprawy mającej na celu obalenie Assad. Po ataku rozpoczętym przez HTS 27 listopada nastąpił drugi główny „parasol” rebeliantów, Syryjska Armia Narodowa (FSA), przy bezpośrednim wsparciu militarnym Turcji na północy i wsparciu zachodnich agencji na południu.

Gigantyczna praca zwycięzców

Podczas wieloletniej wojny w Syrii zamożne reżimy Arabów z Zatoki Perskiej na różne sposoby wspierały islamistycznych rebeliantów, ale wiosną 2023 roku ponownie otworzyły drzwi Ligi Arabskiej dla Assada, który najwyraźniej odzyskał kontrolę nad większością Syrii. Nieuchronnie „model” mutacji i sukcesu HTS kusi krajowych przeciwników reżimów arabskich, którzy przewidują obalenia.

: pogodzenie różnic, zapewnienie społeczności międzynarodowej gwarancji, że nie planują eksportu ekstremizmu, zapewnienie bezpieczeństwa wszystkim grupom etnicznym i wspólnotom religijnym, sporządzenie nowej konstytucji, przeprowadzenie wolnych wyborów. Kraj jest zdany na łaskę izraelskich sił powietrznych, podczas gdy na obszarach kurdyjskich, które chcą własnego państwa, trwają walki. Pierwsze przemówienie tymczasowego premiera Mohammeda al-Baszira (były przywódca HTS w Idlib) zostało zrobione na tle syryjskiej flagi i sztandaru z przysięgą wierności islamowi. W tym samym czasie na ulicach Damaszku milicjanci islamscy „doradzali” kobietom, aby zakrywały głowy.

Dane

• Po wycofaniu wojsk amerykańskich, gdzie w dalszym ciągu walczą z Państwem Islamskim, w Syrii pozostało 900 żołnierzy amerykańskich.
• Państwo Islamskie ma 2500 bojowników w Syrii i Iraku oraz innych.
• W więzieniach tych krajów przebywa 9 000 osób. Jeszcze dwa tygodnie temu 65–70% Syrii, w tym Damaszek, było kontrolowane przez reżim Assada, podczas gdy Kurdowie kontrolowali 20–25%.