Macron dąży do zbudowania nowego rządu, rozbijając unię lewicy

Emmanuel Macron „obiecuje nazwisko od teraz do czwartku””, mówią z Pałacu Matignon, podczas gdy Francja po raz kolejny popada w rozpacz w obliczu utrzymującej się z biegiem czasu niepewności politycznej.

Od zeszłego piątku prezydent kontynuuje rundę konsultacji, a dla m.in Pałac Elizejski Wszystkie grupy polityczne przeszły, z wyjątkiem La Francia Insumisa i Zgromadzenia Narodowego Marine Le Pen. Prezydent jasno określa swoje warunki: Rząd nie może być zbuntowany ani lepenistyczny, podczas gdy pozostałe partie polityczne również wyraziły swoje czerwone linie.

Lider tradycyjne prawoRepublikanie, orzekając, że ich partia „będzie głosował nad wotum nieufności jeśli w rządzie znajdują się członkowie programu LFI lub Nowego Frontu Ludowego.” Socjaliści nalegają, aby premier był lewicowy, a rząd zobowiązał się do niestosowania art. 49 ust. 3, który pozwala mu na zatwierdzanie ustaw i budżetów.

I ultimatum która rozciąga się i cenzuruj ulubionejak dotąd dla premiera: François Bayrou. Prezydent socjalistów Olivier Faure oświadczył w środę, że „nikt nie może zobaczyć François Bayrou„, ponieważ „to nie jest właściwy wybór”. Przeciąganie liny, które z czasem wydłuża negocjacje.

Emmanuel Macron po raz kolejny opowiada się za strategię osłabienia lewicowej unii w drodze negocjacji i wydaje się, że tym razem może zakończyć się dobrze. Spotkanie socjalistów z prezydentem nie podobało się La Francia Insumisa, która nazwała je „zdradamożliwe negocjacja pomiędzy obydwoma. „Rząd interesu ogólnego od Oliviera Faure do Bruno Retailleu (ministra spraw wewnętrznych)? Jak możemy bronić programu Nowego Frontu Ludowego i uczestniczyć w tym zespole? „Oszalałeś?”, zapytał koordynator La Francia Insumisa, Manuel Bompard.

Możliwa implozja Nowy Front Ludowy, opuścił związek stworzony dla skonfrontować się ze skrajną prawicą w ostatnich wyborach do organów legislacyjnychmogłoby pomóc polu prezydenckiemu w tworzeniu nowego centrofrontu przeciwko skrajnościom. Zaledwie kilka dni temu były premier Gabriel Attal już wykazał zainteresowanie utworzeniem paktu o „nieagresji” między socjalistami a centroprawicą, aby „przywrócić Francuzom politykę centrową”.

W obliczu zarzutów Jeana-Luca Melénchona przywódcy socjalistów za spotkanie z Macronem Faure odpowiada: „Nie porzuciłem Nowego Frontu Ludowego i nie chcę tego robić (…) Mam nadzieję, że Francuzi zostaną wysłuchani, że kryzys polityczny ostatnie trochę. „Głosowałem za wotum zaufania i nie żałuję”. W ten sam sposób, François Hollande’a Chciał także pokazać mniej bojowy profilaczkolwiek podtrzymuje swoją decyzję o głosowaniu za wnioskiem cenzura rządu Barniera: „Cena dotyczyła zarówno warunków nominacji Michela Barniera, człowieka wybitnie szanowanego, ale który uzależnił swój rząd od Zjednoczenia Narodowego, jak i faktu, że budżety były nie do przyjęcia”.

The rozpad Nowego Frontu Ludowego może być kwestią dni jeśli część lewicy zdecyduje się osaczyć La Francia Insumisa i zawrzeć porozumienie z makronizmem. Liderka ochrony środowiska Marine Tondelier również opowiada się za osiągnięciem porozumienia w sprawie wyjścia kraju z blokady, ale bezpiecznikiem, który niszczy negocjacje, jest idealny kandydat na premiera.

Dla Macrona François Bayrou mógłby być rzadką perłą w tym politycznym chaosie, ale dla lewicy, lidera centroprawicowej partii MoDem, nie budzi sympatii. „Hipotezą François Bayrou w Matignon jest cenzura” – stwierdził zbuntowany Bompart.

Premier w 48 godzin

Nie po raz pierwszy jego nazwisko pojawia się wśród kandydatów na premiera, ale od kilku dni brzmi ono głośniej niż kiedykolwiek, zwłaszcza po wziąć udział jako gość w ceremonii inauguracji Notre Dame wraz z dziesiątkami głów państw.

François Bayrou twierdzi, że jest gotowy pomóc: „Nie możemy tak dalej postępować. Jeśli będę mógł pomóc nam się z tego wszystkiego wydostać, zrobię to”. Jego profil spełnia wiele wymagań, jakie stawia sobie prezydent na zajmowanym stanowisku: jego umiarkowane pomysły umożliwiłoby mu to dyskusję zarówno z prawicą, jak i lewicą oraz wierne poparcie dla Macrona.

W 2017 r założyciel MoDem Swoje poparcie dla Macrona pokazał koalicją, która pomogła mu dojść do władzy. Gest ten nie umknął uwadze prezydenta, który przyznał mu stanowisko prokurator, chociaż Bayrou podał się do dymisji po kontrowersjach wokół niewłaściwego wykorzystania środków publicznych w jego partii.

Bayrou także próbował rozpocząć wyścig w kierunku Pałacu Elizejskiego. Kandydował w trzech wyborach prezydenckich w latach 2002, 2007 i 2012, a jego najlepszy wynik uzyskał w 2007 r. W pierwszej turze uzyskało 18,6% głosów. Jednak teraz jego profil premiera chłodzi negocjacje między lewicą a makronizmem.

Tymczasem… Marine Le Pen

Marine Le Pena zostało pokazane dyskretny w swoich ostatnich wystąpieniach publicznych, mimo że liderka Grupa Narodowa zyskuje władzę w ostatnich miesiącach zmusić rząd Macrona do negocjacji z jego partią.

Podobnie jak La Francia Insumisa, jej profil jest niewygodny. Dlatego też ani jedno, ani drugie nie zostało wezwane na konsultacje do Pałacu Elizejskiego. „Nie jest mi smutno, że nie zostałem zaproszony. Ponieważ nie chciałem uczestniczyć w rządzie Emmanuela Macrona, nie miałem nic do roboty” – powiedział przywódca, a następnie ubolewał: „Nie spotkali się, żeby wiedzieć, jak rozwiązać problemy Francuzów, ale raczej jak zachować swoje miejsce i jak utrzymać go jak najdłużej.” to możliwe”.

Tydzień temu jego poparcie dla złożonego przez lewicę wniosku o wotum nieufności doprowadziło do upadku rządu Barniera, który do ostatniej chwili utrzymywał rozmowy telefoniczne z Le Pen poddać się ich żądaniom.

Niektóre ruchy jeszcze do niedawna były nie do pomyślenia we francuskiej polityce. Ale dzisiaj dla niektórych Marine Le Pen już rządzi w cieniu. Dlatego obóz prezydencki w swoich obecnych negocjacjach nalega na przywrócenie francuskiej polityki do centrum, zerwanie ze skrajnościami i uniknięcie konieczności ponownych negocjacji z Le Pen w najbliższej przyszłości. Choć życzenia nie zawsze są bliskie rzeczywistości, Grupa Narodowa to partia o największym znaczeniu w Zgromadzeniu Narodowym, licząca 125 deputowanych.