PP będzie reprezentować wszystkie popularne oskarżenia w sprawie wszczętej przeciwko Ábalosowi w Sądzie Najwyższym | Hiszpania

Biorąc pod uwagę brak zgodności między siedmioma przedstawionymi oskarżeniami popularnymi, sędzia Leopoldo Puente zdecydował się je ujednolicić i przekazać reprezentację wszystkich Partii Ludowej, tak jak została ona przedstawiona jako pierwsza. Ta decyzja będzie miała konsekwencje już w dobrowolnym oświadczeniu byłego socjalistycznego ministra, w którym prawnik PP będzie jedynym z popularnych oskarżeń, który będzie mógł zadawać pytania. Sędzia uzasadnia to rozwiązanie stwierdzeniem, że jeśli pozwoli się na to, aby oskarżenia społeczne piętrzyły się bez ograniczeń, proces będzie „niezmiennie” skazany na niepotrzebne opóźnienia.

Wśród siedmiu zarzutów postawionych w sprawie Ábalos znajdują się cztery stowarzyszenia i trzy partie polityczne. Według daty wystąpienia były to: Partia Ludowa, VOX, Związek Czystych Rąk, Stowarzyszenie Liberum, Stowarzyszenie, Stowarzyszenie Prawników Demokratycznych na rzecz Europy i partia polityczna Iustitia Europa. W ramach niektórych oskarżeń zwrócono się do sędziego o dopuszczenie jednego oskarżenia dla stron, a drugiego dla stowarzyszeń, jednak Puente uważa, że ​​„najbardziej obiektywnym kryterium”, jakim można się kierować, jest to, kto pojawił się jako pierwszy, co miało miejsce w podobnych sprawach .

Za ujednoliceniem instruktor uważa, że ​​nie ma konfliktu, a wręcz przeciwnie, „pełna zbieżność interesów” pomiędzy różnymi podmiotami „z punktu widzenia postulowanego przez nie interesu ogólnego”. Ujednolicenie, zapewnia sędzia, „przyczyni się do prawidłowego przebiegu procesu, a także zapobiegnie powstawaniu nieuzasadnionych opóźnień, a wszystko to bez szkody dla ich prawa do obrony”. „To prawda, że ​​– jak wskazują także niektóre popularne oskarżenia – wśród konkurujących ze sobą oskarżeń istnieją lub mogą istnieć różne podejścia, punkty widzenia, strategie proceduralne i – dlaczego temu zaprzeczać – szczególne zbiorowe interesy lub podejścia do faktów, które „różnią się od siebie” – przyznaje sędzia, utrzymując, że nie widać jednak, aby to rozróżnienie przesądzało o tym, że jeden i drugi mogą realizować w sprawie „różne cele lub szczególnie odmienne roszczenia, mogące uzasadnić ich zgrupowanie dla z tego powodu na dwa popularne oskarżenia zróżnicowane.”

Z tego powodu sędzia stosuje mechanizm unifikacji oskarżenia przewidziany w art. 109 bis 2 Kodeksu postępowania karnego (Lecrim), tak aby pojedyncza reprezentacja i obrona mogły zapewnić wykonanie oskarżenia powszechnego „w znacznie sprawniejszy sposób” i precyzyjny oraz bez szkody dla wyżej wymienionego wspólnego interesu.”