Co ujawnia pismo: Ujawnia ludzką witalność i odporność psychiczną, mówi ekspert.

Pismo odręczne to coś więcej niż tylko umiejętność, której nauczyliśmy się w szkole. To także informacja o naszej osobowości. Grafologia, metoda analizy pisma odręcznego, pomaga je rozszyfrować. Dzięki niej można dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy o sobie i innych.

Co ujawnia pismo odręczne

W analizie grafologicznej z pisma można odczytać całą strukturę osobowości pisarza. „Jego witalność, czyli obciążenie fizyczne i psychiczne, które jest wrodzone i wszyscy otrzymujemy je w jakimś stopniu od urodzenia. W życiu to od nas zależy, jak będziemy nią zarządzać, czy nie zmarnujemy jej niepotrzebnie, czy wręcz przeciwnie, nie wykorzystamy jej w pełni. Z manuskryptu możemy również dowiedzieć się, jak radzić sobie z witalnością lub energią życiową” – mówi grafolog Hana Hašková.

Grafolog może dowiedzieć się, czy pisarz ma pasywną czy aktywną wolę, czy woli pracować nad jedną czynnością i kończyć ją, czy też ma tendencję do pracy nad kilkoma rzeczami naraz i może nie kończyć swoich zadań.

„Pismo ujawnia również, czy dana osoba jest optymistą, jaką ma samoocenę, czy jest bardziej dominująca czy uległa” – wyjaśnia dalej grafolog. Ponadto czcionka może ujawnić, czy jesteś bardziej emocjonalny czy racjonalny, czy lubisz przebywać w towarzystwie większej liczby osób, czy też jesteś samotnikiem. Może również powiedzieć, czy doświadczasz niepokoju lub strachu. „Pismo mówi o aktualnym stanie, a tym samym o emocjach piszącego. Na podstawie znaków grafologicznych można określić, czy w danej chwili jest się pozytywnie czy negatywnie nastawionym” – dodaje Hana Hašková.

Pismo a zdrowie

Możesz być zaskoczony, ale pismo odręczne może również diagnozować Twoje zdrowie. Jak mówi grafolog Neha Phatak, pismo odręczne jest kontrolowane przez mózg, a wszystko zaczyna się od myśli, która jest „tłumaczona” na impuls nerwowy. Jest on przesyłany przez szyję, ramię do dłoni i palców, które trzymają pióro i wyrażają wszystko, co dzieje się w umyśle na kartce papieru. W przypadku analizy pisma ręcznego ważne jest więc nie to, co piszesz, ale jak.

Następnie, w kontekście zdrowia, grafolog patrzy na wielkość liter, nacisk na pociągnięcia, czy pismo jest kanciaste czy zaokrąglone, czy jest czytelne czy nieczytelne, jak mieszasz kursywę z dużymi literami i tak dalej. Wszystkie te czynniki są omawiane przez specjalistę, a następnie można zidentyfikować stan pacjenta.

„Pisanie jest w rzeczywistości dobrowolną funkcją organizmu i jest związane ze wszystkimi innymi funkcjami ciała. Trawienie jest funkcją mimowolną, podczas gdy chodzenie jest dobrowolne. Jeśli skończysz ze skręconą kostką, nie wpłynie to na twoje trawienie, ale problemy z trawieniem lub żołądkiem mogą natychmiast zmienić twoją psychikę. Podobnie, wszelkie wady pisma odręcznego będą bezpośrednio wskazywać na problemy z mimowolnymi funkcjami ciała” – mówi Neha Phatak.

Na podstawie pisma odręcznego można stwierdzić, czy ma się problemy ze stawami, kośćmi, koordynacją czy układem nerwowym. Nawiasem mówiąc, możesz sam się przekonać, że nie jesteś w najlepszej formie, pisząc coś spontanicznie na papierze. Sprawdź, czy pismo odręczne jest takie samo, czy może ma inne nachylenie niż zwykle.

Jak pracuje grafolog

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o sobie (lub kimś innym) i udać się do grafologa, zazwyczaj poprosi Cię on o rękopis na papierze bez linii i najlepiej na dużym arkuszu A4. Lub odręczny list z pozdrowieniem i podpisem, ponownie na papierze A4 bez linii.

„Najlepiej z dołączoną notatką, notatkami lub listą zakupów. Jako dodatkowe informacje, grafolog musi znać płeć i wiek piszącego, czy pisze prawą czy lewą ręką, jego narodowość lub wzór szkolny używany do nauki pisania kursywą, jego stan zdrowia, ukończone wykształcenie i, jeśli ma to zastosowanie, jego obecny zawód. Dobrym pomysłem jest wskazanie celu analizy grafologicznej, niezależnie od tego, czy piszący chce skupić analizę pisma ręcznego na samopoznaniu, nauce lub wyborze zawodu, relacjach partnerskich itp.” – wyjaśnia grafolog Hana Hašková.

W piśmie odręcznym grafolog koncentruje się następnie na indywidualnych cechach grafologicznych, takich jak nacisk, rozmiar czcionki, wysokość poszczególnych stref czcionki, szerokość, nachylenie, czy pisarz upraszcza lub wzbogaca litery, odległość między liniami i ich kierunek, regularność lub nieregularność i wiele innych cech, których jest ponad trzydzieści. Są one oceniane wraz ze znaczeniem psychologicznym. Czasami możesz być nawet zaskoczony, ponieważ niektóre znaczenia mogą być ze sobą sprzeczne. Oznacza to, że pisarz ma wewnętrzny konflikt w pewnym obszarze. Pismo nie kłamie.

Pismo Święte i miłość

Grafologia może być również stosowana w przypadku poszukiwania partnera życiowego lub lepszego zrozumienia siebie nawzajem. Zanim naprawdę kogoś poznasz, mogą minąć miesiące lub lata. Dzięki grafologii można to zrobić w ciągu kilku minut. Jeśli nie lubisz słodkich słówek, możesz poddać analizie pismo odręczne tej osoby. Możesz uzyskać lepszy wgląd w ich prawdziwe intencje lub plany.

„Wielkie litery, na przykład, wskazują, że dana osoba jest ekstrawertykiem i będzie obsypywać Cię prezentami, kwiatami i tym podobnymi, aby zwrócić na siebie Twoją uwagę. Ludzie, którzy piszą drobnym drukiem, są zwykle bardziej introwertyczni i są mistrzami koncentracji. Jeśli chodzi o miłość, sięgają naprawdę głęboko i dbają o każdą minutę ze swoim partnerem. Pisarze, którzy dużo piszą, są zazwyczaj zaborczy, namiętni i pełni energii. Ci, którzy mają lekkie pismo, łatwo się do nich dostosowują i są wyluzowani. Nieczytelne pismo jest zwykle w posiadaniu sumiennych ludzi, którzy mocno naciskają. Mogą nie być przejrzyste podczas komunikacji i mogą być manipulacyjne” – mówi grafolog Neha Phatak.

Historia kontra teraźniejszość

Pismo, podobnie jak społeczeństwo, przeszło ogromną ewolucję i istnieje duża różnica między pismem naszych babć a dzisiejszym pismem. Na przykład w porównaniu z pismem odręcznym pierwszej republiki, pismo szkolne znacznie się uprościło, a znaki ludzi uległy zmianie. Dzisiejsze pismo odręczne jest szybsze i bardziej uproszczone.

Warto od czasu do czasu zatrzymać się, by przypomnieć sobie, jak właściwie pisze się daną literę, a także by wykręcić piękne okrągłe „a” i „o” i być tu i teraz. Narysować długie, pulchne „y” w dolnych liniach, a tym samym uziemić się i uświadomić sobie swoje korzenie, puścić wodze fantazji i pozwolić sobie marzyć, pisząc charakterystyczną górną pętlę, powiedzmy, „l” lub „b”.

Źródło: magazyn Receptář, zaczerpnięte z magazynu Vlasta