Idee humanizmu propagowane przez Vydūnasa – ideologiczny fundament Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu w Kłajpedzie

Ponieważ w tym czasie na Litwie istniały już dwie instytucje szkolnictwa wyższego, które kształciły specjalistów w dziedzinie medycyny terapeutycznej, postanowiono zorganizować Wydział Nauk o Zdrowiu na Uniwersytecie w Kłajpedzie, wzorując się na skandynawskich kolegach.

Kiedy rozpoczęto tę pracę, natychmiast stanęła ona przed nieoczekiwanym problemem natury filozoficznej.

Jeśli pojęcie choroby, rodzaje chorób i metody ich leczenia są znane, niepodważalne, a specjaliści od dawna są szkoleni do radzenia sobie ze stanami patologicznymi w instytucjach szkolnictwa wyższego, założyciele Wydziału Nauk o Zdrowiu, gdy przyjrzeli się bliżej treści pojęcia zdrowia, stwierdzili, że nie jest ono w pełni jasne. Uważano, że choroba występuje niezależnie od ludzkiej świadomości i woli.

Medycy twierdzili, że choroba jest spowodowana ekspozycją na szkodliwe czynniki w środowisku zewnętrznym, które, jeśli zostaną stłumione, prowadzą do odzyskania utraconego zdrowia.

Tymczasem Vydūnas w swojej książce „Zdrowie, młodość, piękno” już w 1932 roku zdefiniował zdrowie jako złożony stan układów organizmu człowieka, który jest uwarunkowany ściśle powiązanymi ze sobą czynnikami witalnymi, energetycznymi. Należy zauważyć, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) doszła do tego wniosku dopiero pięćdziesiąt lat później, na konferencji w Ałma Acie w 1978 roku.

Choroba nie jest cechą zdrowego organizmu. Pojawia się, gdy naturalne mechanizmy obronne organizmu są osłabione.

Według Vyduna choroba jest przeciwieństwem naturalnego stanu zdrowia. Podejście to zasadniczo zmienia istotę paradygmatu opieki zdrowotnej i wymaga, aby opieka zdrowotna wykraczała poza leczenie chorób i stała się pełnoprawnym działaniem na rzecz zachowania i promowania zdrowia.

Oznacza to szkolenie pracowników służby zdrowia, którzy myślą inaczej i są w stanie działać praktycznie.

Jeśli dana osoba jest naturalnie zdrowa, choroby powinny odbijać się od niej jak ziarna od szkła. Dlatego Vydūnas mówi: „O wiele ważniejsze jest zachowanie i wzmocnienie zdrowia niż leczenie chorób”.

Współczesne postępy w naukach biomedycznych tylko potwierdzają to stwierdzenie.

Fakty naukowe dowodzą jeszcze więcej.

Jeden z pionierów nowoczesnej medycyny stylu życia, profesor D. Ornish z Uniwersytetu Florydy w USA, twierdzi, że wzmocnienie zdrowia i naturalnego układu odpornościowego człowieka może nie tylko zachować zdrowie, ale także wywołać spontaniczne „odwrócenie” choroby.

Oznacza to, że możliwe jest leczenie chorób bez leków, jedynie poprzez dostosowanie stylu życia. Vydūnas zilustrował ten punkt w swoim własnym życiu, odzyskując zdrowie po śmiertelnej chorobie wyłącznie dzięki zachowaniu i wzmocnieniu zdrowia.

Życie Vydūnasa i jego twórcze dziedzictwo stanowią fundament, na którym budowany jest inny rodzaj medycyny.

W przeciwieństwie do medycyny konwencjonalnej, w której główną rolę odgrywają patogeny, środki lecznicze i lekarze, ideologia zdrowia promowana przez humanizm Vyduna koncentruje się na samym człowieku, ze świadomym podejściem do jego środowiska.

Bardzo się cieszę, że Uniwersytet w Kłajpedzie, ze swoim Wydziałem Nauk o Zdrowiu, który działa z powodzeniem od ćwierć wieku, jest w awangardzie rozwoju tej medycyny, która różni się od konwencjonalnej.

Prof. Algimantas KIRKUTIS, Członek Honorowy Towarzystwa Vydūnas

„Klucz do świata Vydūnas”

Witajcie, drodzy koledzy, studenci Uniwersytetu w Kłajpedzie, uczniowie Gimnazjum KU „Žemynos”, członkowie Towarzystwa Vydūnas, uczestnicy wydarzenia!

Program i plakat wydarzenia kulturalnego „Klucz do świata Vydūnasa: bibliografia (bio)adnotowana” zorganizowanego przez Uniwersytet w Kłajpedzie i Towarzystwo Vydūnasa.

Serdecznie zapraszamy do udziału.

Z poważaniem – Juozas Ivanauskas, moderator-dyrektor wydarzeń kulturalnych KU „Vydūnas-Tautai ir valstinei”.

Wilhelm Storost – Vydūnas (niem. Wilhelm Storost, 1868-1953), duchowy przywódca Litwy Mniejszej, wybitny myśliciel, filozof, pisarz, publicysta i twórca, odcisnął wyjątkowe piętno na historii naszej kultury. Kiedy Sejm Republiki Litewskiej ogłosił rok 2018 Rokiem Witolda Wielkiego, Litwa uroczyście uczciła 150. rocznicę urodzin tego wybitnego twórcy.

Litewska Biblioteka Narodowa im. Martynasa Mažvydasa, realizując plan obchodów Roku Vydūnasa zatwierdzony przez Rząd Republiki Litewskiej, przygotowała i opublikowała w tym roku, przy wsparciu Ministerstwa Kultury, adnotowany indeks (bio)bibliograficzny.

Indeks składa się z czterech części.

Pierwsza część poświęcona jest pracom Vydūnasa: autorskim książkom i indywidualnym publikacjom, redakcjom i wydawnictwom. oprac. publikacje, beletrystyka, teksty w programach wydarzeń, artykuły, tłumaczenia, nuty i nagrania dźwiękowe z tekstami Vydūnasa, jego kompozycje i aranżacje.

Druga część koncentruje się na działalności społecznej i twórczej Vydūnasa.

Trzecia część poświęcona jest nadaniu sensu życiu, pracy i pamięci Vydūnasa.

Część 4: Ikonografia Vydūnasa: obejmuje indywidualne ilustracje w czasopismach, pocztówkach i albumach.

Dla wygody użytkowników wiele pozycji bibliograficznych jest opatrzonych przypisami, a także istnieją pomocnicze indeksy nazwisk i nazw miejscowości.

Indeks bibliografii treści osobistych jest postrzegany jako odzwierciedlenie potencjału intelektualnego i twórczego danej osoby, podsumowanie i ocena.

Ujawnia formy i środki działalności twórców i osób publicznych, świadczy o rozgłosie danej osoby i rozpowszechnianiu jej idei w społeczeństwie.

Indeks nie powstałby bez uwagi opinii publicznej, długotrwałych i systematycznych badań filozoficznych, filologicznych, teatralnych i muzykologicznych, wysiłków lokalnych historyków, bibliotekarzy i muzealników, dlatego mamy nadzieję, że praca ta będzie przydatna dla tych, którzy pielęgnują pamięć o Vydūnasie oraz dla tych, którzy badają jego spuściznę i osobę.

Autor publikacji, główny bibliograf i badacz Biblioteki Narodowej Łotwy, Assoc. Dr. Tomas Petreikis