Naukowcy ujawniają strategie obrony tarantul przed mrówkami

Włosy na ciele tarantul ewoluowały jako „zbroja”, która chroni pająki przed mrówkami bojowymi czyszczącymi ich nory, jak twierdzi nowe badanie. TASR donosi na podstawie raportu opublikowanego przez Journal of Natural History i Live Science.

„Gęste owłosienie łonowe tarantul znacznie utrudnia mrówkom ugryzienie lub użądlenie pająka. Dlatego uważamy, że wyewoluowało to jako mechanizm obronny” – mówi arachnolog i główny autor badania Alireza Zamani z Uniwersytetu w Turku.

Nawet duże pająki jako ofiary

Badanie badające nowe teorie na temat relacji tarantul z innymi gatunkami zwierząt, w tym mrówkami, zostało opublikowane na początku sierpnia w Journal of Natural History, a jego współautorami są naukowcy z Finlandii, Kanady i USA. Przeanalizowali oni nie tylko wcześniejsze badania, ale także zebrali nowe odkrycia w terenie i w mediach społecznościowych.

Mrówki bojowe znane są z wysyłania grup żerujących. Grupy te, zwane „nalotami”, nie tylko zbierają żywność, ale także aktywnie na nią polują – a czasami ofiarami są duże pająki.

Obserwacje tarantul w Ameryce Południowej wykazały, że walczące mrówki zwykle ignorowały zarówno młode, jak i dorosłe osobniki podczas żerowania w norach pająków, ale gdy wyjątkowo atakowały, gęste owłosienie pająków chroniło je. Jego funkcję obronną potwierdzają wcześniejsze badania, które sugerują, że tarantule żyjące w norach pokrywają swoje worki jajowe włosami, aby utrudnić mrówkom dostęp do znajdujących się w nich jaj.

Tarantule drzewne mają różne strategie obronne

Naukowcy odkryli również, że mniej owłosione, a zatem potencjalnie bardziej wrażliwe, tarantule nadrzewne opracowały różne strategie obronne przeciwko mrówkom. Jako przykład badacze przytaczają obserwację tarantuli Avicularia hirschii w Peru, która uciekła przed polującymi mrówkami, zwisając z liścia drzewa za pomocą nici.

Chociaż mrówki czasami „wskakują we włosy” tarantul, współpraca pająków z płazami, które czasami żyją w norach pająków, wydaje się bardziej harmonijna. W badaniu opisano ponad 60 przypadków z dziesięciu różnych krajów, w których tarantule połączyły siły nie tylko z płazami, ale także z wężami lub pająkami innych gatunków.

„Żaby i ropuchy żyjące w norach tarantuli korzystają ze schronienia i ochrony przed drapieżnikami. Następnie żywią się owadami potencjalnie szkodliwymi zarówno dla młodych, jak i dorosłych pająków oraz jaj. Dlatego tarantule mogą nie być tak przerażające, jak się o nich mówi” – dodaje Zamani.