Ciekawe historie o latarniach morskich (13)
Wcześniejszą historię latarni morskich można znaleźć tutaj
Był to jeden z pierwszych tego typu obiektów nawigacyjnych w całym regionie Morza Bałtyckiego. Jest z czego być dumnym.
A zaprojektował go (już w 1778 r.) człowiek, który zasługuje na to, by mieć w Kłajpedzie przynajmniej jakiś (nie ma czego) pamiątkowy punkt orientacyjny: słynny pruski architekt portowy Johann Samuel von Lilienthal (1724-1799).
Obecna pasiasta latarnia morska (zbudowana w 1953 r.) jest wieżą, która wskazuje drogę czwartej generacji statków w Melnrage.
J.S. Lilienthal ukończył Uniwersytet w Królewcu, znany również jako Albertina, w 1740 roku. W 1752 r. zastąpił zmarłego Johanna Wladislausa von Suchodoletsa (1687-1751) na stanowisku głównego inspektora budowlanego portu Memel. J.S. Lilienthal był odpowiedzialny za rozbudowę portu i pogłębianie kanału (wejście do portu).
1770 m. Na podstawie badań J.S. Lilienthalisa sporządzono mapę portu i wlotu do Kłajpedy, na której zaznaczono pierwsze konstrukcje portowe na Zalewie Kurońskim. W 1773 r. sporządził plan portu z systemem znaków nawigacyjnych. Kierunek wejścia był wskazywany przez cysterny na brzegu, kręta droga statku między mieliznami była wskazywana przez boje z flagami i inne znaki.
W 1782 r. zaprojektował blokhauz w Kopgalis, silną jak na owe czasy pięciokątną fortyfikację, której załoga 12 dział artyleryjskich miała bronić ujścia laguny.
W 1791 r. rozpoczęto budowę południowego mola w Kopgalis według projektu Lilienthala. W latach 1791-1793 Lilienthal zainicjował pierwsze prace krajobrazowe w Kopgali.
W dużym artykule opublikowanym w 1797 r. nakreślił najważniejsze prace związane z odbudową portu, w tym tworzenie pomostów, czyszczenie i pogłębianie Dunaju oraz umacnianie ujścia rzeki. Przewidywał stopniowe przenoszenie głównego portu z Dunaju do cieśniny oraz szereg innych prac o dużym znaczeniu dla rozwoju portu.
Ilustracja z książki Aidasa Jurkstasa „Historia litewskich latarni morskich” (2017).
Denisas Nikitenka
