Ciekawe historie o latarniach morskich (12)

Wcześniejszą historię latarni morskich można znaleźć tutaj

Była to nazwa nadana specjalnym urządzeniom, których głównym celem było wskazywanie statkom drogi przez gęstą mgłę za pomocą sygnałów dźwiękowych. Z tego powodu nautofony są często nazywane również latarniami mgłowymi.

Nautofon na północnym molo w Kłajpedzie został uruchomiony 6 stycznia 1931 roku. Podczas mgły co 30 sekund emitował długi, krótki dźwięk, aby ostrzec statki i umożliwić kapitanom orientację.

Podczas mgły błyski światła Białej Latarni nie były widoczne, więc statki były narażone na ryzyko uderzenia w pomosty i rozbicia się. Dzięki nautofonowi kapitanowie wiedzieli, w którym miejscu mgły kryje się niebezpieczeństwo.

Nie jest jasne, jak długo nautofon pozostawał na molo, ale możliwe, że wraz z Białą Latarnią został zniszczony przez wycofujące się z Memel wojska III Rzeszy w styczniu 1945 roku.

W Nidzie przed wojną działały m.in. dwa nautofony. Jedna z nich (dźwięk rozchodził się na odległość 6,4 km) znajdowała się na ochronnym grzbiecie nad brzegiem morza, a druga znajdowała się nad zalewem, za budynkiem mola w Nidzie („Audronaša”), który został wzniesiony w 1976 roku. Jego dźwięk był słyszalny w odległości 3,2 km.

Mieszkańcy Nidy bardzo dobrze pamiętają ten zbudowany w 1952 roku nautofon, który niektórzy nazywali Nidzką Krową (ponieważ przypominał odgłos muczenia), inni nazywali go Piperem lub Wyjącym.

Obecnie w Šventoji znajduje się tylko jeden autentyczny, ale już niedziałający nautofon.

Kolekcja Denisa Nikitenko