Wybory Portugalia: Zrozumieć scenariusz polityczny z zwycięstwem od centralnego prawego
Centralna partia Demokratycznej Sojuszu (AD) wygrała wczesne wybory parlamentarne w Portugalii w niedzielę (18), ale ponownie nie otrzymała niezbędnej większości w parlamencie, która zakończyłaby długi okres niestabilności, tymczasem Partia Ultra Right zdobyła rekordową część głosów.
Powiedział, że wynik wyborów był wotum zaufania do jego partii.
Jednak nadal brakuje rachunkowości głosów zagranicznych, wraz z nimi przybycie może zastąpić lewicową socjalistów jako główną partię opozycyjną, kończąc prawie 40 lat dominacji dwóch głównych napisów w kraju.
Ciągła niestabilność polityczna może opóźniać reformy strukturalne i duże projekty w Portugalii, w tym wydobycie litu na północy, i potencjalnie zagraża skutecznego stosowania funduszy Unii Europejskiej i prywatyzacji linii lotniczych TAP, od dawna opóźniona.
Wybory te, trzecie od dwóch lat, zostały wezwane po roku po rozpoczęciu rządu mniejszościowego Sojuszu Demokratycznego.
W tym czasie opozycja zakwestionowała jego uczciwość dotyczącą negocjacji z rodziną konsultingową. Premie zaprzeczyła jakiejkolwiek nieprawidłowości.
Dane wyborcze wykazały, że AD uzyskały zyski, zdobywając 89 miejsc w parlamencie 230 miejsc, dziewięć więcej niż w poprzednich wyborach.
Czarnogóra, który wykluczył wszelkie porozumienia z przybyciem, powiedział, że czekał na rząd mniejszościowy.
„Portugalczycy nie chcą już wczesnych wyborów, chcą czterech lat prawodawczych” -powiedział, gdy jego zwolennicy krzyczeli „pozwól Luisowi pracować”, jego hasło kampanii.
Przybycie zdobyło 8 mandatów, w sumie 58, uzyskując rekord 22,6% głosów, podczas gdy wyborcy wydawali się karać socjalistów za rolę w obaleniu rządu Czarnogóry.
Spadli z 78 do 58 miejsc, co wiodąc w lidera socjalistycznego Pedro Nuno Santos do ogłoszenia jego rezygnacji.
Lider przybycia André Ventura stwierdził, że jego partia „zamiatała lewą blok mapy ze stylem”.
„Są chwile w życiu, kiedy Bóg mówi: Zatrzymaj się trochę”, powiedział wielu zwolennikom euforycznym. „Tym razem nie usłyszę. Nie przestanę, dopóki nie zostanę premierem Portugalii”.
