Ostatni dar nauczyciela dla jego uczniów: jego gospodarki życia

W sierpniu 2021 r. Tajemniczy pakiet z Sarasoty na Florydzie przybył do skrzynki pocztowej Nicole Archer w Nowym Jorku.

Archer rzucił się do swojego ciasnego mieszkania Chelsea, z grubą kopertą w dłoniach i rozerwał ją przy stole, ujawniając dokument, który zastanawiała się od miesięcy, czy to się pojawi.

Wiedziała, że ​​drogi nauczycielka college’u zostawił jej coś w swojej woli. Spodziewałem się skromnego prezentu – być może wystarczającej ilości pieniędzy na specjalny obiad lub jedną z bransoletek kont, które nauczyciel lubił robić pod ręką.

Ale kiedy Archer, 49 lat, zobaczył liczbę na ostatniej stronie – 100 000 USD – pomyślał, że może być punkt dziesiętny nie na miejscu.

„Naprawdę wierzyłem, że źle to przeczytałem” – powiedziała. „Pamiętam, jak podążałem za numerem palcem, upewniając się, ile było zer”.

Niemal jednocześnie kolejne 30 osób w całym kraju otrzymało podobne listy, wysłane na prośbę nauczyciela, którego zajęcia uczestniczyły lata wcześniej.

Przez ponad 50 lat nauczania historii sztuki w New College of Florida profesor Cris Hassold zbudował wpływowe, ale złożone dziedzictwo. Nawiązała swoich uczniów jako o swoich dzieciach. Zatrudnił ich, aby wyczyścił dom-niepokojące domy akumulacyjne. Czasami upokorzyła je w klasie.

Ale uczniowie, którzy ją znali, lepiej opisali ją jako wyjątkową dobrą siłę w ich życiu. „Kult Cris”, jak opisał student, żyje w 31 ulubionych uczniach, którzy odziedziczyli swoją intensywność, swoje szczególności, a ostatecznie ich ekonomie życia.

New College, małe publiczne college w Sarasocie, na wybrzeżu Zatoki Florydy, było znane z przyciągania utalentowanych uczniów, którzy nie mogli sobie pozwolić na prywatną szkołę artystyczną, ale którzy szukali rygorystycznego obciążenia pracą w zrelaksowanym i słonecznym środowisku.

Został centrum kontrkultury, w którym kursy studiów płciowych szybko wypełniły się, a studenci szli boso na kampusie, próbował narkotyków i zorganizowane orgie.

Kursy były wymagające. Hassold nienawidził podręczników i podał 150 cotygodniowych stron z gęstych podstawowych źródeł napisanych przez autorów i krytyków, takich jak André Breton i Rosalind Krauss.

47 -letnia Andrea Bailey, która jest obecnie dyrektorem amerykańskich artystek, organizacji niezwiązanej z organizacją, była pewna swojej zdolności do pisania o sztuce – nawet zapisując się na jedną z klas artystycznych Hassolda w 1995 r. Bailey zachowała szczególnie poważną krytykę jej interpretacji obrazu Vincenta Van Gogha.

„Jego wniosek, że kobieta w„ The Słomionym Kapeluszu ”jest arystokratą, jest po prostu błędna” – napisał Hassold w archiwum akademickim Baileya 8 grudnia 1995 r. „Nie rozumiem, jak mogła przeczytać o utworach i tak bardzo się mylić”.

Uczniowie, którzy nie byli zastraszani przez zjadliwy styl Hassolda, najbardziej prawdopodobne, że zostaną przyjęci w ich intymnym kręgu.

Bez pozwalania

Nauczycielka i jej uczniowie wzmocnili więź podczas długich nieformalnych kolacji.

Pomiędzy pierogami w fabryce Cheesecake lub francuskiej zupie cebulowej w lokalnym bistro Hassold rozmawiał z nimi o nauczycielach sztuki rywali lub zapamiętał przygody ze starymi chłopakami w Nowym Jorku. Wyraziła niezadowolenie ze swojego przekonania, że ​​New College traci swojego liberalnego i kontrkulturowego ducha – zmiana, która stałaby się bardziej wyraźna dekadami później.

Hassold zawsze badał aspiracje swoich uczniów.

„Co chcesz robić i jak się tam dostać?” Jej uczniowie pamiętali ją. „Kogo lubisz czytać? Gdzie oni uczą? Uczą za granicą? Jak oszczędzasz pieniądze?”

Te kolacje, Archer przypomniał sobie: „były zabawnymi przestrzeniami, w których można sobie wyobrazić życie dla siebie bez ograniczeń”.

Jednak wielu studentów zastanawiało się, dlaczego Hassold nigdy nie zaprosił ich do swojego domu.

Ryan White, który zapisał się na klasę filmową Noir Hassolda jako student pierwszego roku w 2003 roku. Po zbliżeniu się do niej przez cały semestr i w kolejnych latach poprosiła go o pomoc w przecięciu trawy jej ogrodu – apokaliptycznej dżungli paproci i krzewów – i spakowania wnętrza jej domu.

45 -letni White, który teraz prowadzi firmę ostrzania noża w Nowym Jorku, przypomniał sobie, że był to „koszmar”.

Puszki z jedzeniem, kształty muffinowe, materiały biurowe i biblioteka książek o historii sztuki zaśmiecają wszystkie zakątki ich domu. Baterie papierów rozłożone w całej łóżku. Dziesięć lat temu łazienka gości była bezużyteczna, ponieważ pudełka papierów uniemożliwiły otwarcie drzwi.

Jego sąsiedzi narzekali i z zadowoleniem przyjęli wysiłek białych i innych uczniów o czyszczenie jego własności, oferując lemoniadę jako gest wdzięczności.

47 -letnia Katie Helms z Kingston w Nowym Jorku, która ukończyła New College w 2003 roku, zyskała nowy pogląd na Hassolda po głębokiej rozmowie o swoich rodzicach.

Helms, obecnie konsultant biznesowy i doktorant w dziedzinie edukacji, kilkakrotnie przeczytał 100-stronicowe dzieła Hassolda, stając się jednym z jego ulubionych.

Pewnej nocy podczas jazdy na obiad Helms powiedział, że Hassold przypomniał sobie, że wrócił do domu z Uniwersytetu Louisville i stwierdził, że jego matka grała wszystkie rzeczy jej córki. Od tego czasu Hassold to wszystko trzymał.

Prawdopodobnie był to tylko jeden z czynników problemu akumulacji, który ostatecznie uczynił twój dom bez zamieszkania. Zamiast pozbyć się gruzu, Hassold zbudował drugi dom na swojej posesji.

„Nie była zbyt dobra w opuszczaniu rzeczy ani ludzi,” – powiedział Archer.

„Adoptowała nas”

Najmłodszy z 12 dzieci, Helms nie zwrócił na siebie uwagi, gdy dorastał. To się zmieniło, gdy poznał Hassolda. Po raz pierwszy Helms poczuł bezwarunkową akceptację wszystkiego, od jego nawyku palenia po jego dziwną tożsamość.

„Nigdy nie będę miał uznania moich rodziców, których miałem” – powiedział Helms, jego głos embarga. „Myślę o niej prawie codziennie”.

Kiedy jej czas w klasie Hassold się skończył, wielu uczniów pracowało dla niej jako asystenci edukacyjni i przeszukało ją w poszukiwaniu porad zawodowych. Kiedy wrócili do Sarasoty w jego życiu, planowali obiad ze swoim byłym mentorem.

Jak to ujął Archer, „miała kolekcję studentów w ten sam sposób, w jaki miała nieskończone kolekcje książek”.

Hassold przeszła na emeryturę w 2016 roku w wieku 85 lat. W ostatnich latach powiedziała niektórym z absolwentów, że planowała je zostawić, kiedy umarła. Nie miała wiele rodziny, oprócz brata i siostrzenic. To nie była kobieta, która żyła luksusowo prowadzącą starą Toyotę i używa skromnej garderoby. Uczniowie zostali dotknięci, ale nie spodziewali się wiele.

„Nie miała rodziny, ale byliśmy jej rodziną” – powiedziała White. „Adoptowała nas i adoptowaliśmy ją”.

C.2025 The New York Times Company