Jednym z najrzadszych i zagrożonych ssaków na świecie jest… jednorożec

Nowe badania wykazały, że Saolas, znany jako „jednorożce azjatyckie”, mają dwie odrębne grupy genetyczne, które mogą być przydatne w wysiłkach ochrony tego zagrożonego gatunku.

Ponad dekadę po ostatnim potwierdzeniu, naukowcy zrobili znaczący krok, aby uratować jednego z najrzadszych ssaków na świecie – Saola, znana również jako „Azjatycki jednorożec”.

Pochodzący z odległych lasów Vietname i Laos, ten gatunek Dodge (pseudorryx nghetinhensis) nie jest obserwowany od czasu pułapki fotograficznej Zrejestrował obraz w 2013 roku. Jednak naukowcy pozostają z nadzieją.

Nowy opublikowany w komórce opisuje Udane mapowanie genomu Saoli Po raz pierwszy wielki postęp, biorąc pod uwagę brak żywych okazów w niewoli lub wiarygodnych obserwacjach w naturze. Korzystając z szczątków uzyskanych z Hunter Homes, naukowcy zsekwencjonowali pełne genomy 26 SAO, odkrywając cenne informacje o historii zwierzęcia i strukturze genetycznej, ujawnia.

Główny autor, Genís Garcia Erill, wcześniej z University of Copenhagen, ujawnił, że dane wskazały Niesamowity podział W populacji gatunku: dwie genetycznie odrębne grupy, które rozbieżały się między 5000 a 20 000 lat temu. „To było całkowicie nieznane” – powiedział Erill. „Jest to fundamentalne odkrycie, ponieważ wpływa na sposób rozkładu ograniczonej zmienności genetycznej gatunku”.

Wyniki potwierdzają, że Sãolas Zawsze miał małe populacje -Szacuje się, że w ciągu ostatnich 10 000 lat nigdy nie przekroczyły 5000 osób. Ta niska długoterminowa populacja przyczyniła się do zmniejszenia różnorodności genetycznej. Jednak unikalne zmiany genetyczne zachowane w dwóch odrębnych grupach reprezentują Rzadka okazja do ochrony: Jeśli osoby w obu populacjach mogą zostać zlokalizowane i zebrane, ich różnorodność genetyczna może zostać potencjalnie przywrócona.

Rasmus Heller, główny autor i profesor nadzwyczajny na University of Copenhagen, podkreślił pilność ustanowienia programu hodowlanego w niewoli. „Jeśli możemy zebrać co najmniej tuzin Saolas – Idealnie mieszanina obu populacji – nasze modele pokazują, że gatunek ten miałby dobrą hipotezę długoterminowego przeżycia ” – powiedział. Ale zależy to od skutecznej lokalizacji niektórych osób. „

Wysiłki mające na celu zlokalizowanie pozostają bardzo trudne, ponieważ twoje siedlisko jest bardzo odległe. Mimo to ekolodzy wskazują na udane ponowne odkrycie innych „utraconych gatunków” jako powód optymizmu.