Radziecka sonda kosmiczna „Cosmos 482” wpada w Indian po pół wieku na orbicie Ziemi

Radziecka sonda kosmiczna Cosmos 482, wystrzelona w marcu 1972 r. W celu zbadania planety Wenus, ale nigdy nie porzuciła orbity Ziemi, spadła w sobotę na Oceanie Indyjskim, jak donosi dziś rosyjska agencja kosmiczna Roscosmos.

Urządzenie „przestało istnieć, opuszczając orbitę i wpadając do Oceanu Indyjskiego”, mówi oświadczenie opublikowane na telegramie.

Cosmos 482, którego średnica wynosiła około jednego metra, a jej masa jest mniejsza niż 500 kilogramów, weszła do gęstych warstw atmosfery o 06,24 GMT około 560 kilometrów na zachód od wyspy Andamán del Medio.

Był kontrolowany przez zautomatyzowany system alertów

Aparat ostatecznie zatonął w wodzie zachodu stolicy indonezyjskiej, Yakarta, powiedziało, że oświadczenie podkreśla, że ​​kontrolowana niechęć sondy w atmosferze Ziemi miała miejsce zgodnie z planowanymi obliczeniami.

„Zejście urządzenia było kontrolowane przez zautomatyzowany system alertów w niebezpiecznych sytuacjach w przestrzeni w pobliżu Ziemi” – wyjaśnił Roscosmos.

W ostatnich dniach społeczność naukowa powszechnie spekulowała, czy urządzenie będzie się oprzeć ponownej liczbie i na miejscu, w którym statek radziecki w końcu spadnie.

Roscosmos zapewnił, że prawdopodobieństwo, że uszkodzenie wpływu sondy na naszą planetę, nie ma nic wspólnego z meteorytem, ​​było bardzo niskie.

Tymczasem NASA podkreśliła, że ​​ponieważ urządzenie zostało zaprojektowane tak, aby oprzeć się przechodzenie przez atmosferę Wenus, gęstszą niż ziemską, możliwe było, że sonda lub przynajmniej część przetrwała powtórkę i zabrała ziemię bez poważnych szkód.

Według ekspertów sonda ma ochronną warstwę tytanu półbolowego i jest wyposażona w 2,5 -metrową spadochron, aby spowolnić swoją prędkość, chociaż wątpią, że nadal będzie działać po ponad pół wieku.

Według Roscosmos, tylko w zeszłym roku w atmosferze Ziemi, wprowadzono 1981 obiektów kosmicznych naturalnego i sztucznego pochodzenia, pięć każdego dnia, z jednego na siedem waży ponad 500 kilogramów.

Sonda Cosmos 482 programu Venera (Venus), która została wydana 31 marca 1972 r. Z kosmodromu Baikonur, nigdy nie udało się porzucić niskiej orbity naziemnej z powodu niepowodzeń technicznych.

Oficjalna nazwa sondy-która powielała stację Venera-8, która dotarła do miejsca docelowego 22 lipca 1972 r.-Was 3v671, ale została ochrzczona jako Cosmos 482 po jej niepowodzeniu, denominacja przekazywana artefaktom, które pozostają na orbitach misji po awarii misji.

Sonda zawierała sprzęt do badania przepływów cząstek przestrzennych; Spektrometry gamma w celu zbadania składu powierzchni Wenus i zawartości amoniaku w jej atmosferze; Fotometr do badania oświetlenia i sprzętu do określenia temperatury i ciśnienia atmosferycznego.

Po uruchomieniu z rakietą Molnia-M, której pierwsze trzy etapy działały normalnie, misja nie powiodła się z powodu orzeczenia czwartego etapu napędowego, która działała przez 125 sekund zamiast planowanego 192 sekund.

Po pozornej próbie uruchomienia w trajektorii przeniesienia do Wenus statek rozdzielił się na cztery kawałki: dwa pozostały na niskiej orbicie lądowej i spadły w ciągu 48 godzin, a pozostałe (prawdopodobnie sonda lądowa i jednostka motoryczna odłączonego na wyższym etapie) weszła na wyższą orbitę, zgodnie z danymi NASA.

Początkowo sonda, wraz z czwartym etapem śmigła, pozostała na eliptycznej orbicie 220 kilometrów o 9800 kilometrów, ale po pół wieku maksymalna odległość elipsy została zmniejszona do jednej czwartej, więc jego upadek na ziemię był nieużywany.

Oprócz łącznie Venera -14 Związek Radziecki wprowadził również Vega Hot Springs (1 i 2).