Konklawe: Kim są czterech debiutantów portugalskich kardynałów w procesie wyborczym

Oprócz czterech kardynałów portugalsko-głosowych istnieje dziewięć innych luzofonów: siedem Brazylijczyków, Cape Verdean i Timoreńczycy

Czterech portugalskich wyborców, których Portugalia po raz pierwszy debiutuje również w papieskim konklawe, tym razem, aby wybrać następcę Francisa.

Oprócz czterech portugalskich kardynałów – António Marto, Américo Aguiar, Manuel Clemente i Tolentino de Mendonça – Istnieje dziewięć innych luzofonów: siedmiu Brazylijczyków, Cape Verdean i Timorese.

Konklawe rozpoczyna się w środę, 7 maja, i będzie od 133 wyborców kardynałów poniżej 80 lat, odpowiedzialność za wybranie następcy Francisco.

Każdego dnia będzie się wykonywać cztery głosy, a przyszły papież powinien mieć co najmniej dwie trzecie biuletynów.

Jest to krótki profil każdego z portugalskich wyborców:

António Marto

Najstarszy z czterech kardynalnych portugalskich wyborców, António Augusto dos Santos Marto, był biskupem Viseu i Leiria-Fátima, gdzie przewodniczył obchodom 100. rocznicy maryjnych objawień kadry Cova da iiri.

Flavielse, urodzony w 1947 r., Został wyświęcony na kapłana w Rzymie w 1971 r., Gdzie kontynuował studia, kończąc doktorat sześć lat później, z tezą „Christian Hope and Future of Man. Doktryna Drugiej Rady Watykańskiej”.

Bardzo powiązany z ruchami studentów i pracownikami katolickami, pracował nawet w fabrykach przed 25 kwietnia i utrzymywał silny związek z portugalskimi emigrantami.

Po tym, jak został profesorem na portugalskim uniwersytecie katolickim i księdzu parafialnym w różnych miejscach diecezji Porto, został mianowany Braga de Braga Bishop w 2000 roku.

Cztery lata później otrzymał mianowanie diecezjalnego Viseu i był jednym z dwóch portugalskich biskupów obecnych w Synodzie Biskupów w następnym roku.

W 2006 roku zastąpił Serafim Ferreira E Silvę jako biskup Leiria-Fatima, stanowisko, które dało mu wielką widoczność, będąc gospodarzem dwóch papieży, Benedict XVI (2010) i Francisco (2017).

W pracy duszpasterskiej Fatimy cenił takie tematy, jak środowisko i pokój, starając się zaktualizować przesłanie maryjne z 1917 roku.

Po świętowaniu stu lat występów został podniesiony przez Francisco do kardynała i przyszedł opuścić diecezję w 2022 r., Według limitu wieku.

Américo Aguiar

Américo Aguiar jest najnowszym portugalskim kardynałem, który ma zaledwie 51 lat, wychowany przez papieża Franciszka dwa lata temu, wkrótce po Światowym Dniu Młodzieży, organizacji, do której przewodniczył.

Urodzony w Leça, Matosinhos, Américo Aguiar został wyświęcony na kapłana w wieku 27 lat, a biskup w wieku 47 lat, jako asystent patriarchatu Lizbony.

I to jako pomocniczy biskup pracował jako prezes JMJ Lisboa Foundation 2023, podmiot, który zorganizował wielkie spotkanie młodych katolików w Lizbonie, między 1 a 6 sierpnia 2023 r.

Na kilka tygodni przed JMJ papież ogłosił, że Américo Aguiar zostanie podniesiony do kardynała, który został mianowany odpowiedzialnością za diecezję Setúbal we wrześniu 2023 r.

Przed tymi funkcjami był administratorem grupy Renascença, dyrektorem krajowego sekretariatu ds. Komunikacji społecznej, narodowego kapelana portugalskiej Ligi strażaków i koordynatorem diecezjalnej Komisji diecezjalnej diecezjalnej Komisji diecezjalnej na rzecz ochrony patriarchatu w Lizbonie.

W diecezji Porto, gdzie większość życia pracował jako kapłan, był kapłanem parafialnym w Campanhã i Sé, a także był generałem wikariuszu i szefem sztabu biskupów Armindo Lopesa Coelho, Manuela Clementa i Anónio Francisco Dos Santos.

Golden Dragon, Cardinal Portista, opisał ceremonie pogrzebowe byłego prezydenta FC Porto Pinto Da Costa i był członkiem Zgromadzenia Parafialnego Leça Do Balio i Zgromadzeniu Miejskiego Matosinhos, kiedy Narciso Miranda poprowadził lokalny organ.

Manuel Clemente

Kardynał Manuel Clemente był jedną z pierwszych nominacji Francisco, która, kilka tygodni po jego wybraniu, przeniósł go z diecezji portowej na patriarchat z lizbońskiej, zastąpił José da Cruz Polycarpo, a następnie poważnie chory.

Urodzony w Torres Vedras w 1948 roku, był najstarszym z czterech kardynałów, którzy dotarli do kapłana w wieku 31 lat, po ukończeniu historii, mając doktorat z teologii historycznej.

Pełnił pozycje w parafiach zachodnich, dopóki nie przejął obowiązków w seminarium Olivais, gdzie przybył do rektora, zanim został mianowany biskupem pomocniczym.

Równolegle jego kariera jest bardzo powiązana z ruchem zwiadowczym, uczestnicząc w krajowych rekolekcjach i obozach do kilku lat temu.

Jego praca na temat katolickich ruchów społecznych w Portugalii oraz koordynacja kilku historycznych projektów badawczych, takich jak „Kościół portugalski i społeczeństwo, od liberalizmu po Republikę”, zasłużyła mu na nagrodę Pessoa, kiedy był jeszcze na czele diecezji Porto, gdzie po kilku latach jako asystent Lisbon.

Jako biskup Porto otrzymał wizytę w Bento XVI, w ramach swojej apostolskiej wizyty w Portugalii w 2010 roku, skoncentrowając swoje działanie na duszpasterskiej rewitalizacji diecezji.

Od dziesięciu lat jest kardynałem, tytuł przyznawany od XVIII wieku, dla którego prowadzenie patriarchatu Lizbony, pozycji, którą opuścił w 2023 r., Po zastąpieniu obecnego posiadacza Rui Valério.

Koniec jego kadencji zbiegł się z Światowym Dniem Młodzieży, który odbył się w Lizbonie, gdzie otrzymał papieża Franciszka, w jednym z największych przejawów wiary katolickiej w Portugalii w ostatnich latach.

Tolentino de Mendonça

Madiran José Tolentino de Mendonça jest obecnym burmistrzem Dicastery for Culture and Education. Poeta przyznał nagrodę osoby w 2023 r., Esejysta, dramaturg, akademicki i teolog, został wychowany do kardynała w 2019 roku.

Urodzony w 1965 r. W Machico, Madeira, mieszkał w Angoli aż do dziewięciu lat i został zamówiony kapłan w 1990 r. Przez diecezję Funchal, kończąc tytuł magistra w dziedzinie nauk biblijnych w 1992 r. I uzyskał stopień lekarza w 2004 r., W teologii biblijnej z portugalskiego katolickiego uniwersytetu, gdzie nauczał, gdy mieszkał na lizozie.

W 2010 r. Został mianowany dziekanem kaplicy szczura, miejsca prestiżu patriarchatu Lizbony, dzieła, który pogodził się z jego karierą nauczyciela uniwersytetu – był wiceprezydentem portugalskiego uniwersytetu katolickiego – i pisarza, z opublikowaną rozległością.

W 2011 r. Rzym, na zaproszeniu Bento XVI, wyznaczył go konsultanta do Papieżnej Rady Kultury, aw 2018 r., Już z Francisco, został wybrany do biskupa, podnosząc kardynała w następnym roku.

W 2020 r. Kardynał otrzymał nagrodę Europejską Helenę Vaz da Silvę i zorganizował 50. rocznicę inauguracji Watykańskiej kolekcji sztuki współczesnej.

Dwa lata później, po remoncie Kurii Rzymskiej, objął stanowisko burmistrza nowo utworzonego Dicastery dla kultury i edukacji, organ wynikający z zjednoczenia zboru edukacji katolickiej i Pontyficalnej Rady Kultury.