Kardynałowie omawiają problemy finansowe i „ranę polaryzacji” w kościele dla konklawe w przyszłym tygodniu | Międzynarodowy
Są już w Rzymie 124 ze 133 kardynałów, którzy wejdą – potwierdzono dwie nieobecności ze względów zdrowotnych, a wszystko wskazuje, że są hiszpańskimi Antonio Cañizares i Kenian John Njue – oraz dyskusje o zborach ogólnych, w końcu wprowadzają kluczowe debaty. Pierwszym dużym tematem, do którego zwrócili się kardynałowie w środę, po punktacji w zeszłym tygodniu, ujawnia, co najbardziej ich martwi, oprócz problemów doktrynalnych: Money. Nic dziwnego, ponieważ w 2023 r. Watykan miał, a dochody i darowizny nie przestają spadać. Jak donosi dyrektor Watykańskiego pokoju prasowego, Matteo Bruni, kardynałowie poświęcili temu tematowi w połowie, z objaśniającymi interwencjami czterech oczyszczonych z pozycjami odpowiedzialności w tym obszarze.
Drugi poruszony problem jest bardziej duchowy, a tylko publiczne przyjęcie, które istnieje, czyni go jeszcze bardziej istotnym: „Kwestia polaryzacji w kościele i społeczeństwie jest cytowana jako rana” – powiedział Bruni. Oznacza to, że czasem bardzo zjadliwe, które oznaczało te 12 lat pontyfikatu Jorge Mario Bergoglio, zostało już narzucone jako świetny problem w kardynałowej debacie. Ponieważ konklawe to w rzeczywistości poszukiwanie jedności i synteza w papieżu. „To najbardziej dramatyczny konklawe ostatnich 50 lat, po 10 latach wojny domowej lub po Drugiej Radzie Watykańskiej [1962-1965] Były ”, podsumowuje Marco Politi, włoskiego weterana Watyńczyka, w rozmowie z zagranicznymi dziennikarzami.
Ponadto kardynałowie mówili po „przezwyciężeniu polaryzacji” poprzez odpowiednią formę wewnętrznej dyskusji w kościele, która prawie go komplikuje, ponieważ jest to kolejny z najbardziej sprzecznych tematów w tych latach: sinodalność. Jest to wielki proces zgromadzenia promowany przez Francisco, z udziałem świeckich i kobiet, którzy gardzi jako śmiertelna demokratyzacja Kościoła i chce odróżnić się od ucznia, rządu papieża z biskupami. Mówiono o „jedności” obu pojęć ”jako innej ko -odpowiedzialności w celu przezwyciężenia polaryzacji w kościele”, debaty, która nie jest inicjowana.
W tych kluczowych dniach przed konklawe jest to mechanika pracy: usłyszana jest krytyka i rozwiązania, tak aby projekt programu wynika z dyskusji, zwykle więcej niż jeden, a zatem stwierdzono, kto byłby najbardziej odpowiednią osobą do jej wykonania. W ten sposób pojawiają się kandydaci, podczas gdy we włoskiej prasie jest nadal szeroka i myląca, z i tak już przewlekłą włoską nadmierną reprezentacją: Pietro Parolin, o którym napisano, że ma już od 40 do 50 głosów, ale być może nie wystarczy; a potem Matteo Zuppi; Węgierski Peter Erdo; Włoski Pierbattista Pizzaballa; Maltański Mario Grech; Francuz Jean-Marc Aveline; Zaskoczono hiszpański Cristóbal López, arcybiskup Rabat; Fernando Filoni, kolejny Włoch … problem, taki jak nawet zbyt wiele, prądy są rozpylane i zdezorientowane, nie ma jeszcze wielkich zbiegów w imionach. Ale to kwestia kilku dni.
W 2005 r., Z Benedyktem, starano się stabilność, rygor i bezpieczeństwo. W 2013 r. Bardziej energiczny kościół, reformy i czystość. Po wichurze Bergoglio wydaje się, że istnieje i przywracanie zepsutych sald. Stąd potrzeba mówienia szczerze. A jeśli w tym konklawe jest coś nowego, jeśli chodzi o dwa ostatnie, to to, że kardynałowie dużo mówią, udzielają wywiadów, składają oświadczenia, nie chowają się tak bardzo, co jest myśleć i co się dzieje. W 2005 r. Ratzinger, jako dziekan kardynałów, zabronił rozmowy z prasą prawie od pierwszego dnia. A w 2013 r. Postępowano zgodnie z przykładem. Tym razem na razie jest wolny sposób.
Co ciekawe, w tym klimacie niewiele mówiło o tym, co tak naprawdę było pierwszym wielkim tematem debaty: niepewnym finanse i poprawy gospodarczej zarządzania Stolicy Świętej, kiedy są one problemem pierwszego zamówienia. Zapytany w tych dniach do niektórych prałatów dotyczących problemów w powietrzu, można było oczekiwać kawilacji doktrynalnych i społecznych, ale jednym z pierwszych, którzy zacytowali, było to. Prawda jest taka, że była już w 2013 roku, była to jeden z tych nierozwiązywalnych kafkijskich labiryntów, którzy ostatecznie popierali Benedykta XVI do rezygnacji i że Francisco został powołany do rozwiązania. Jest to jednak jeden z tych wielkich problemów, na których istnieje również krytyka zmarłego papieża i na których następny papież będzie musiał podejmować decyzje.
W środę kardynał Reinhard Marks, koordynator Rady ds. Gospodarki, który „przedstawił pewne wyzwania, problemy, propozycje, w perspektywie zrównoważonego rozwoju, z celem, że struktury gospodarcze nadal wspierają misję papiestwa”. Dobrze odczytane, jest to alarmujące zdanie. Francisco wyczyścił korupcję, zamówił rachunki, usunął uprawnienia i nałożył oszczędności, wyciągnął kontrolę nad pudełkiem i rachunki do sekretariatu państwowego. Są tacy, którzy myślą, że powinni tam wrócić, w ramach pewnego przywrócenia mocy Kurii. Następnie przemówił amerykański kardynał Kevin Farrell, prezes komitetu inwestycyjnego; Austriacki kardynał Christoph Schönborn, prezes IOR Surveillance Commission, Vatican Bank słynie ze skandali w przeszłości, już dość odkażony. Następnie hiszpański kardynał Fernando Vérgez, emerytowany prezydent gubernatora miasta Watykanu, ujawniający szczegóły dysfunkcji oczekującej ewolucji: Vergez jest, że emerytowany, ponieważ od marca jest prezydent, Nun Raffaella Petrini, ale dlatego, że nie jest to kardynał, nie może uczestniczyć w zgromadzeniu. Było to jedna z ważnych zmian Francisco, kobieta jako burmistrz Watykanu, ale z trudną koronką w programach Stolicy Świętej. Wreszcie kardynał Konrad Krajewski, apostolski Limosnero, opowiedział o dziełach charytatywnych.
To, że gospodarka była kwestią tego dnia, była zdecydowanie jasna, gdy Watykanowi stowarzyszenie zależne od świeckiego złożyło domniemane oświadczenie, przypominając sobie, że od 2008 r. Otrzymuje zamrożone pensje, co jest cechą ziemską dość powszechną dla reszty śmiertelników.
