Jak mogę nauczyć moje dziecko porządku?

Dotyczy to nie tylko jego pokoju, daleko mu do tego – chaos panuje w każdym zakątku mieszkania.

A twój drogocenny nastolatek na twoje naturalne i przyrodzone żądania i wyrzuty reaguje złością (o ile w ogóle)….

Dzieje się tak po prostu dlatego, że twoje dziecko nie ma doświadczenia: nie wie, jak trudno jest żyć z kimś, kto jest bardziej bałaganiarski niż on.

Na szczęście ta faza nie będzie trwać wiecznie…

Nie oznacza to jednak, że musisz załamywać ręce z powodu nieuporządkowania swojego potomstwa: pielęgnuj jego zamiłowanie do porządku!

Ale od czego zacząć?

Och, masz przed sobą długą i żmudną pracę. Zacznij od najmniejszych instrukcji i najprostszych zadań.

Najważniejsze to robić nawet najmniejsze postępy.

Wymagaj od swojego dziecka, aby:

* wyrzucało resztki jedzenia do kosza;

* posprzątać kuchnię po jedzeniu;

* powiesić odzież wierzchnią lub umieścić ją w miejscu, w którym powinna się znajdować (aby goście mieli gdzie powiesić swoje ubrania, gdy przyjdą, zamiast patrzeć na niezbyt czyste spodnie dziecka leżące na widoku);

* schludne odkładanie butów na wyznaczone miejsce (aby nie trzeba było szukać ich po całym mieszkaniu pod szafkami, stołami lub łóżkami);

* gdy wychodzisz z pokoju, poproś o wyłączenie światła;

Po podjęciu decyzji o rozszerzeniu zakresu obowiązków dziecka, wyjaśnij mu każdego ranka w jasny sposób, dlaczego o to prosisz, tj. dlaczego ważne jest, aby wzięło na siebie odpowiedzialność.

Naturalnie, jako rozwijająca się osobowość, nastolatek będzie bardziej zainteresowany przyjaciółmi i czasem wolnym niż niefortunnymi sprawami domowymi. Dlatego konieczne jest, aby powiedzieć mu bezpośrednio, czego od niego oczekujesz.

Bądź tak konkretny, jak to tylko możliwe: powiedz „pościel łóżko, wyrzuć papiery, odkurz półki” – proste „posprzątaj pokój” może nie zostać zrozumiane w taki sam sposób, jak byś chciał.

Jeśli nastolatek nadal nie słucha twoich próśb, pomocne mogą być konkretne przypomnienia – instrukcje – przyklejone taśmą w całym mieszkaniu. Powiedzmy, że możesz umieścić ulotkę w łazience:

* Miejsce na ręcznik – na wieszaku!

* Zawieś wyprane skarpetki na spirali!

* Wytrzyj podłogę do sucha po wzięciu prysznica!

* Odłóż szampon z powrotem na półkę!

I tak dalej. Nie złość się na swoje dziecko, jeśli ciągle zapomina o tym, o co je prosiłeś – nie jest łatwo przyzwyczaić się do porządku…

Ale twój nastolatek z pewnością będzie próbował szybciej nauczyć się przestrzegania zasad, jeśli istnieje ryzyko, że jego koledzy zobaczą notatki…

Jeśli jednak po pewnym czasie nastolatek nadal nie będzie przestrzegał zasad, będziesz musiał podjąć bardziej rygorystyczne środki, takie jak wprowadzenie kar (oczywiście w zależności od wieku dziecka).

Karząc dziecko, zawsze i za każdym razem wyjaśniaj konkretnie, w jaki sposób dziecko zasłużyło na karę.

Cóż, powiedzmy, że ponieważ musiałeś nadążyć za wszystkim po nim, nie możesz zabrać go na mecz piłki nożnej…

Jeśli dziecko nadal nie utrzymuje porządku, obiecaj mu nagrodę. Jeśli dziecko odkurza codziennie przez miesiąc, może to być świetny nawyk.

Ale nagroda nie powinna być pieniężna – możesz zatrudnić płatnego sprzątacza, który będzie wspinał ci się na szyję i żądał litra za każde odkurzanie…

Porozmawiaj z dzieckiem. Może są powody, dla których nie chce sprzątać? Oczywiście, nie będzie chciało sprzątać, jeśli jego pokój został naruszony przez młodszą siostrę…

Jeśli okaże się, że nastolatek zaakceptował nowe zasady panujące w domu, możesz stopniowo zwiększać listę wymagań.

Po prostu bądź cierpliwy.

Powtarzaj sobie odwieczną prawdę, że nikt nie jest doskonały i nie dąż do idealnego porządku w pokoju nastolatka.

Pamiętaj, że twój cenny maluch zna cię jak własną kieszeń: wyłapuje każde westchnienie, zna granice twojej tolerancji; wie, że jeśli się zdenerwujesz i krzykniesz, uspokoisz się ponownie.

Dlatego właśnie twoje zrzędzenie i marudzenie może nie zadziałać.

Powtarzaj nastolatkowi: wszyscy członkowie rodziny mają pewne obowiązki w domu, które muszą wypełniać.

W ostateczności można wprowadzić kary pieniężne.

Sporządź listę – „cennik” – czarno na białym, ile kieszonkowego straci nastolatek, jeśli nie wykona tej czy innej pracy.

Okrutne? Może.

Ale wydaje się sprawiedliwe, jeśli grzywny – kieszonkowe dzieci (a także, nawiasem mówiąc, pewna część pensji taty) – trafiają do skarbonki.

Pieniądze w skarbonce mogłyby zostać wykorzystane na jakiś fajny wspólny cel dla całej rodziny – na przykład na wydatki wakacyjne.

Jeśli nie lubisz kar finansowych, możesz ograniczyć lub odebrać dziecku niektóre przywileje za sporadyczne niewykonywanie obowiązków.

Wszyscy jednak zgodzą się, że najlepiej jest po prostu przekonać dziecko do przestrzegania zasad.

A co najważniejsze, nie zapomnij pochwalić swojego dziecka, nawet jeśli chodzi o kupienie bochenka chleba w drodze do domu, ponieważ pamiętało, że napisało na karteczce samoprzylepnej na drzwiach lodówki, że się kończy.

Każdy pragnie pochwał, a twoje dziecko nie jest wyjątkiem.