6 książek, które tylko najmądrzejsze mogą czytać do końca

Spoiler: To nie jest przesada, naprawdę dają węzeł w mózgu

Niektóre książki są jak maratony. Nie ci z nawodnieniem i tłumem, ale ci, którzy testują granice umysłu.

Jest praca, która nie wystarczy, aby mieć czas – musisz mieć cierpliwość mnichów, ciekawość filozofów i, najlepiej, dobry słownik w pobliżu.

W tym wyborze zebraliśmy sześć książek, które są praktycznie literackie łamigłówki.

Są to tytuły kulturalne, nagradzane, czczone przez… a także opuszczone przez tysiące czytelników w połowie drogi. Nie z powodu braku jakości, ale z powodu nadwyżki złożoności.

Jeśli próbowałeś przeczytać którykolwiek z nich i rozbił się, bądź pewny: nawet geniusze potu się do końca. Teraz, jeśli czytasz i zrozumiałeś… gratulacje, twoje Qi musi być bardzo wysokie.

6 książek, które tylko najmądrzejsze mogą czytać do końca:

1. Ulisses – James Joyce

Zaczęliśmy od ostatniego szefa trudnej literatury. „Ulysses” to Everest z skomplikowanych książek.

Odyseja Joyce Reimagina Homer w ciągu jednego dnia w Dublinie, ale przy tak dużej śmiałości stylistycznej, że będziesz chciał przeczytać ten sam akapit pięć razy (i nie będziesz pewien, co czytasz).

Z 18 rozdziałami, każdy napisany w inny sposób, czytanie wygląda jak maraton, w którym trasa zmienia się cały czas – czasami ma filozoficzne przeszkody, czasem rzekę kalamburów i neologizmów. Jest gęsty, genialny, męczące. A jeśli doszedłeś do końca, prawdopodobnie zrozumiałeś również sens życia.

2. W poszukiwaniu utraconego czasu – Marcel Proust

Siedem tomów, ponad cztery tysiące stron i rytm, który sprawia, że ​​żółw wydaje się spieszyć. „W poszukiwaniu utraconego czasu” nie spieszy się. A czytelnik też nie może mieć.

Proust pogrąża się głęboko w wspomnieniach, wrażeniach i codziennych szczegółach z poziomem szczegółowości, który rzuca wyzwanie nawet najbardziej skoncentrowanym.

Zwroty, które trwają całą stronę? Mamy.

Akapit, który analizuje emocjonalny wpływ pliku cookie? Również. Ale ci, którzy przekraczają tę podróż, znajdują transformacyjne refleksje – i być może nowy sposób na zobaczenie świata.

3. The Magic Mountain – Thomas Mann

Wyobraź sobie, że odwiedzę chorego krewnego i skończyć za siedem lat w sanatorium. Tak dzieje się z Hansem Castorpem, bohaterem „The Magic Mountain”. Ale zamiast akcji czytelnik otrzymuje intensywną dawkę filozofii, polityki, medycyny, miłości i koncepcji czasu rozcieńczonego w powietrzu Alp.

Książka jest niekończącą się rozmową między głębokimi pomysłami, tak jakby każdy rozdział był seminarium egzystencjalnym. Wymaga oddechu i zbyt dużej chęci, aby towarzyszyć debatom. Ale ci, którzy przeżyli wspinaczkę, osiąga jeden z najwyższych szczytów w literaturze XX wieku.

4. Finnegans Wake – James Joyce

Tak, on znowu. Jeśli „Ulysses” było już wyzwaniem, „Finnegans Wake” jest tajnym szefem, z którym nie odważą się zmierzyć.

Joyce po prostu wymyśla nowy sposób pisania ze słowami, które wyglądają jak sny – lub koszmary.

Tekst łączy języki, mitologię, kalambury, dźwięki i symbole w chaotycznym przepływie, którego niewielu śmieje się rozszyfrować. Niektórzy uczeni spędzają życie, próbując zrozumieć – a jednak nie zgadzają się ze sobą.

Czytanie tej książki jest bardziej sensorycznym doświadczeniem niż tradycyjnym czytaniem. I szczerze mówiąc, nikt nie wie na pewno, co się dzieje.

5. Człowiek bez cech – Robert Musil

Ta książka jest literackim odpowiednikiem rozprawy doktorskiej z ponad 1700 stronami. Robert Musil buduje głęboką i filozoficzną analizę społeczeństwa europejskiego przed I wojną światową, uprawnioną do długich dygresji etyki, nauki, polityki i tożsamości.

Ulrich, bohater, jest zimnym i krytycznym obserwatorem, który wydaje się żyć w świecie, w którym wszystko jest wątpliwe – nawet poczucie sensownego.

Czytanie jest gęste, prawie fizyczne tak ciężkie. Ale ci, którzy nalegają, odkryj intelektualny portret bardzo bogatego czasu na krawędzi upadku.

6. Rainbow of Gravity-Thomas Pynchon

Chcesz poczuć się zagubiony? Spróbuj przeczytać „Rainbow of Gravity”.

Z ponad 400 znakami (tak, czytasz dobrze), fragmentaryczne wykresy, dygresje techniczne i kwasowy nastrój, Pynchon zapewnia postmodernistyczną pracę, która kwestionuje dowolny liniowy formularz czytania.

Pod koniec II wojny światowej książka łączy naukę, mistycyzm, psychologię i spisek, wszystkie pełne narracji, która wydaje się cały czas grać z czytelnikiem.

Zrozumienie każdego odniesienia jest prawie niemożliwe, ale każdy akapit zachowuje zagadkę – a czasem genialną niespodzianką.

Podążaj za Portal 6 Na Instagramie i pozostań na bieżąco z różnymi wiadomościami i ciekawostkami w czasie rzeczywistym!