5 wyborów, na które powinniśmy zwrócić uwagę w 2025 roku

Niektórych można się spodziewać, innych nie, ale wszystkie wyniki tych 5 wyborów będą miały wpływ na świat. Oto kraje, którym warto przyjrzeć się w przyszłym roku.

Następne 12 miesięcy nie zapowiada takiej obfitości wyborów, jaką widzieliśmy w 2024 r., kiedy do urn poszły kraje, w których zamieszkuje około połowa światowej populacji, przypomina.

Mimo to wyborcy będą głosować w kilku ważnych wyborach w ciągu roku – a wiele tematów pozostaje niezmiennych: wpływ inflacjipowstanie populistyczna prawica oraz skutki wojny w Europie i na Bliskim Wschodzie.

Tylko głupiec lub szarlatan będzie próbował przewidzieć przyszłość, dlatego zazwyczaj najlepiej jest unikać prognoz wyborczych.

Zamiast tego poprosił ekspertów z pięciu krajów – Kanady, Niemiec, Chile, Białorusi i Filipin – o wyjaśnienie, o co toczy się gra, gdy te narody pójdą do urn.

Białoruś (26 stycznia)

Aleksander Łukaszenko, najdłużej urzędujący autorytarny władca Europy, będzie ubiegał się o urząd 26 stycznia 2025 r. i nie oczekuje się, że przegra.

W następnych wyborach nie będzie realnej opozycji wobec Łukaszenkiktóry rządzi krajem od 1994 r.

Czterech innych kandydatów to prezydent Partii Liberalno-Demokratycznej Aleh Hajdukiewicz, który startował w wyborach w 2020 r., ale wycofał swoją kandydaturę na rzecz Łukaszenki; Hanna Kanapatskaya, była posłanka, bizneswoman i kandydatka w wyborach prezydenckich na Białorusi w 2020 r.; Aliaksandr Chiżniak, przewodniczący Republikańskiej Partii Pracy i Sprawiedliwości; oraz Siarhiej Syrankou, pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego Białoruskiej Partii Komunistycznej.

Wszyscy jednak wyrazili poparcie dla Łukaszenki i jego głównych polityk.

Aktualne warunki na Białorusi nie dopuścić do przeprowadzenia wolnych i uczciwych wyborów. Białorusini mieszkający za granicą nie będą mogli głosować. Po masowych protestach związanych z wyborami w 2020 roku władze Białorusi zaprzestały tworzenia lokali wyborczych w placówkach dyplomatycznych.

W tym samym roku protestujący domagali się szerokiego poparcia dla Łukaszenki i argumentowali, że większość ludzi skutecznie go wspiera. Jej główna rywalka opozycji to Swiatłana Cichanouskaktóry obecnie stoi na czele opozycji na emigracji na Litwie.

Represje trwają po protestach w 2020 r., m.in obecnie przetrzymywanych jest ponad 1200 więźniów politycznych. Tymczasem setki tysięcy Białorusinów uciekło z kraju.

Jeśli Łukaszenka wygra wybory prezydenckie w 2025 r., Białoruś prawdopodobnie pozostanie kluczowym sojusznikiem Rosji, witając rosyjską broń nuklearną oraz służąc jako punkt startowy dla operacji wojskowych, czego przykładem była inwazja na Ukrainę na pełną skalę w 2022 r.

Niemcy (23 lutego)

Niemieckie społeczeństwo wiedziało, że zostanie wezwane do głosowania w wyborach federalnych w 2025 r. Jednak niedawny upadek niemieckiego rządu koalicyjnego oznacza, że ​​głosowanie odbędzie się 23 lutego, czyli siedem miesięcy przed terminem.

Faktycznie, po tygodniach dyskusji nad budżetem kanclerz Na początku listopada Olaf Scholz zwolnił ministra finansów Christiana Lindnera. W efekcie Wolni Demokraci Lindnera opuścili koalicję, co oznacza, że ​​dwie pozostałe partie – Socjaldemokraci Scholza, czyli SPD i Zieloni – nie mają już większości w niemieckim parlamencie. Kanclerz nie miał innego wyjścia, jak tylko zastosować się do przedterminowych wyborów. I po utraci wotum zaufania 16 grudniaScholz osiągnął ten wynik.

Lutowe wybory odbędą się w szczególnie trudnym dla Niemiec kontekście globalnym. Oprócz trwającej wojny na Ukrainie, która wpływa na pozycję dyplomatyczną i gospodarczą Berlina w Europie, Niemcy znajdują się także pomiędzy Utrzymująca się konkurencja przemysłowa Chin i perspektywa Donalda Trumpa. Wszystko to pogłębia wewnętrzne trudności Niemiec.

Twój gospodarka została zablokowana od czasu pojawienia się Covid-19 a kraj stoi w obliczu drugiego roku recesji.

Wewnętrznie różne strony będą omawiać gorące tematy migracji i finansowania większych inwestycji w kraju. Jednak większe wydawanie pieniędzy będzie politycznie trudne konstytucyjny „hamulec zadłużenia” Niemcy obecnie zobowiązują rząd do utrzymywania zrównoważonego budżetu.

Sondaże wskazują, że Scholz stoi przed poważnym wyzwaniem, aby pozostać kanclerzem. Jego poparcie jest fatalne, a jego partia pozostaje daleko w tyle za Unią Chrześcijańsko-Demokratycznącentroprawicowa i jej siostrzana partia, Unia Chrześcijańsko-Społeczna. SPD ma zacięty wyścig o drugie miejsce z skrajnie prawicowa partia Alternatywa dla Niemiec, mając nadzieję na swoje ostatnie sukcesy w wyborach federalnych.

Utworzenie stabilnej koalicji zdolnej do uzyskania większości może okazać się wyzwaniem.

Filipiny (12 maja)

Od zakończenia kadencji prezydenta Ferdynanda Marcosa w 1986 r. prezydenci Filipin sprawują swoją funkcję przez jedną sześcioletnią kadencję, alei stanąć w obliczu wyborów śródokresowych w którym Filipińczycy wybierają urzędników lokalnych, przedstawicieli okręgów do izby niższej i 12 senatorów wybieranych w wyborach krajowych – rok 2025 jest jednym z takich lat.

Na papierze te wybory do Senatu są równoznaczne z referendum w sprawie urzędującego prezydenta. Jednak dokładniejsze jest myślenie o nich jako o wykazaniu imponującą kontrolę, jaką sprawuje urzędujący prezydent nad machinami politycznymi. Większość zwycięskich kandydatów na senatorów ma poparcie prezydenta.

I nie ma powodu sądzić, że ta dynamika nie przeważy podczas wyborów w maju 2025 r. Sondaże, które w ostatnich latach na Filipinach są bardziej trafne niż w USA, pokazują, że obydwie opcje prezydenta Ferdinanda Marcosa Jr. są pozytywne. wzrost. dla Senatu mogą zdobyć aż dziewięć lub 10 z 12 wolnych miejsc.

Fakt ten będzie ważny dla Marcosa Jr., który musi skonsolidować swoją władzę w środku kryzysu feud z wiceprezydent Sarą Duterte, córka Rodrigo Duterte, poprzedniego mieszkańca pałacu prezydenckiego, który przewodniczył bezlitosnej i krwawej walce z narkotykami.

Zdominowany przez Marcosa Senat zwiększyłby prawdopodobieństwo skazania, gdyby Duterte został objęty postępowaniem w sprawie impeachmentu w związku z rzekomym niewłaściwym zarządzaniem poufnymi funduszami.

Wyrok skazujący nie tylko usunie ją ze stanowiska, ale także uniemożliwi jej kandydowanie na prezydenta w 2028 r. A przywrócenie mściwej władzy Duterte może oznaczać kłopoty dla Marcosów: jedna z najbardziej skorumpowanych rodzin w Azjiz wieloma szkieletami w szafie.

Marcos Jr. musi pogrzebać dynastię Duterte, póki może. W kraju takim jak Filipiny, gdzie wyborcy często zmuszeni są wybierać między mniejszym złem, wielu z radością przyjęłoby taką uchwałę.

Kanada (przed 20 października)

Coraz bardziej prawdopodobne wydaje się, że wybory federalne w Kanadzie odbędą się na długo przed przewidzianym w konstytucji terminem 20 października 2025 r.

Premier Justin Trudeau, który już w sondażach radził sobie bardzo źle przed serią szokujących wydarzeń stoi teraz w obliczu możliwego – a nawet prawdopodobnego – upadku swojego kruchego rządu koalicyjnego.

Trudeau, niedawno obrażony przez prezydenta-elekta USA Donalda Trumpa jako „gubernatora” Kanady i zagrożony 25% cłem, 16 grudnia przeżył kolejny szok: Minister finansów Chrystia Freeland podała się do dymisji ze względu na nieodwracalne różnice w zasadniczych kwestiach politycznych.

Trudeau może stać się najnowszą ofiarą polityczną wśród światowych przywódców oddanych priorytetom współczesnej lewicy, a nie populistycznej prawicy.

Lider liberałów jest wieloletnim zwolennikiem lewicy kulturalnej i zwolennikiem zdecydowanych działań w obliczu zagrożenia zmianami klimatycznymi. Rezultatem był a ogromny poziom wydatków publicznych i rosnące deficyty.

Lider konserwatystów Pierre Poilievre, prawdopodobny główny rywal Trudeau w wyborach w 2025 r., zdobył ogromną przewagę w sondażach, co wydaje się wynikać z gniewu społeczeństwa na wysoką inflację i inne istotne niedociągnięcia.

Trudeau jest celem ataków w Kanadzie i poza nią. Trump żąda, aby Kanada odeszła od tego, co nazwał wyzyskiem USA w handlu i wzywa Kanadę do wzmocnienia w szczególności bezpieczeństwa granic i ogólnie wydatków na obronę.

Następne wybory mogą nawet dotyczyć tożsamości samej Kanady. Czy Trudeau pozostanie u władzy i będzie nadal realizował socjalistyczny program po wyborach? A może zwycięży Poilievre i popchnie kraj w stronę bardziej konserwatywnego populizmu?

A może po raz kolejny zostanie utworzony kolejny rząd koalicyjny z zestawem polityk, które w efekcie nikomu nie przypadną do gustu?

A wywieranie presji na Trudeau, aby podał się do dymisji wydaje się zbliżać do przytłaczającego poziomu. Czas pokaże – i być może już wkrótce.

Chile (16 listopada)

Wybory prezydenckie w Chile odbędą się 16 listopada 2025 r. Biorąc pod uwagę — co oznacza, że ​​kandydaci do wybrania potrzebują 50% plus jeden głos, czego nie udało się żadnemu kandydatowi na prezydenta w pierwszej turze od 1993 r. — prawdopodobne, że odbędzie się druga tura 14 grudnia. W drugiej turze rozegrają się dwaj pierwsi kandydaci.

Pełniący obowiązki prezydenta, Gabriel Boric nie będzie mógł kandydować przez drugą kadencję z rzędu. Wybrany w 2021 roku w wieku 35 lat – co czyni go najmłodszym prezydentem w historii Chile – Boric miał ogromne trudności z wprowadzeniem w życie programu swojej Frente Amplio, lewicowej koalicji mającej platformę zmian politycznych i społecznych oraz wszechstronną ekonomię .

Dzieje się tak głównie dlatego, że koalicja nie ma większości parlamentarnej.

Gabriel Boric,

W rzeczywistości Chile Borica może pochwalić się wątpliwym wyróżnieniem jako jedyny kraj, który to oferuje odrzucił nie jeden, ale dwa teksty konstytucji elektorat przedstawił różne sytuacje – jedną za zbyt lewicę, drugą za zbyt prawicę – co stawia Chile w konstytucyjnym ślepym zaułku.

Jednak po kilku latach niepokojów, które rozpoczęły się – najpoważniejsze w dwustuletniej historii niepodległości Chile – i trwały przez pandemię Covid-19, która mocno uderzyła w Chile, kraj powrócił teraz do odrobiny normalności politycznej i gospodarczej . Wzrasta, ale także przestępczośćco stało się poważnym problemem dla wyborców.

Podążając za trendem panującym w Ameryce Łacińskiej i na świecie, większość badań wskazuje na: prawdopodobne zwycięstwo opozycjiprawicowa koalicja Chile Vamos, na której czele stoi była burmistrz Providencia Evelyn Matthei, która kandydowała na prezydenta, ale w 2013 roku przegrała z Michelle Bachelet.

Koalicja u władzy miał trudności ze wskazaniem silnego kandydata zmierzyć się z Mattheiem. Dwie z najbardziej prawdopodobnych osób – sama Bachelet i Tomás Vodanovic, burmistrz Maipú na przedmieściach Santiago – wskazały, że nie są zainteresowane, a trzecia, minister spraw wewnętrznych Carolina Tohá, utrudniają trudności odczuwane w kontrolowaniu stanu prawnego i porządku.

Prawy palec, A koalicja sprawująca władzę radziła sobie lepiej, niż oczekiwano w wyborach lokalnych i regionalnych w październiku 2024 r. oraz zwycięstwo opozycji w 2025 r. nie jest wcale pewne.